Η ενεργειακή κρίση κάνει άνω κάτω τη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς η κάθε χώρα μέλος αντιδρά με τη λογική «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», αφού οι ανταγωνισμοί είναι τεράστιοι.
Η στήλη έχει αναφερθεί πρώτη τόσο στη δημόσια αντιπαράθεση Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και Κομισιόν, με τις δημόσιες επιθέσεις του Σαρλ Μισέλ στην Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, όσο και με τα προβλήματα που αρχίζουν και δημιουργούνται στη συνοχή του γαλλογερμανικού άξονα, που αποτελεί την ατμομηχανή της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Οι δημόσιες «νουθεσίες» του Εμανουέλ Μακρόν στον Όλαφ Σολτς το βράδυ της Κυριακής, ωστόσο, δείχνουν ότι τα προβλήματα είναι ακόμα πιο σοβαρά απ’ ό,τι φαίνονται.
«Δεν είναι οι εθνικές στρατηγικές αυτές που πρέπει να υιοθετήσουμε, αλλά η ευρωπαϊκή στρατηγική», δηλώνει ο Μακρόν σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Les Echos. «Οι εθνικές πολιτικές θα δημιουργούσαν στρεβλώσεις του ανταγωνισμού στην ευρωπαϊκή ήπειρο» τονίζει.
Στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης είναι πρωτίστως τα 200 δισεκατομμύρια ευρώ που η Γερμανία δίνει ως «πακέτο» στις δημόσιες επιχειρήσεις της, με το Παρίσι, όπως και άλλες χώρες, να το θεωρούν ότι πριμοδοτεί στον ανταγωνισμό τις γερμανικές εταιρίες έναντι των υπολοίπων, ενώ παράλληλα το Βερολίνο δρα και με κριτήριο το εθνικό του συμφέρον ως προς τα ενεργειακά.
Ο γαλλογερμανικός άξονας, βεβαίως, δεν κινδυνεύει -τουλάχιστον με τις σημερινές συνθήκες- με διάλυση. Σε μια τέτοια περίπτωση, άλλωστε, θα διαλυόταν και η ίδια η Ευρώπη, τουλάχιστον με τη σημερινή της μορφή. Δείχνει, όμως, τις αποσταθεροποιητικές τάσεις που επικρατούν όλο και περισσότερο στην ΕΕ, κάτι που αναμένεται να παρατηρηθεί και στη Σύνοδο Κορυφής της Πέμπτης και της Παρασκευής, με άγνωστες προς το παρόν συνέπειες.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο iEnergeia.gr
