Με τον χειρότερο τρόπο έληξε η αναζήτηση του 21χρονου Γερμανού πεζοπόρου Γιόχαν Ουίλιαμς, ο οποίος αγνοούνταν από τις 13 Φεβρουαρίου στο φαράγγι της Σαμαριάς.
Η σορός του άτυχου νεαρού εντοπίστηκε σήμερα στις δυτικές πλαγιές του Γκίγκλιου, κοντά στο Μιτάτο του Τζάτζιμου, όταν το λιώσιμο του χιονιού αποκάλυψε το σημείο όπου βρισκόταν. Τον νεκρό εντόπισαν μέλη του Ορειβατικού Συλλόγου Χανίων, που συνέχιζαν τις έρευνες στην περιοχή. Η σορός του παρέμενε για μεγάλο χρονικό διάστημα καλυμμένη από χιόνι, γεγονός που είχε δυσχεράνει τον εντοπισμό του.
Άμεσα ειδοποιήθηκε η Πυροσβεστική, ενώ κλιμάκιο της ΕΜΑΚ από το Ηράκλειο, σε συνεργασία με διασώστες του Πυροσβεστικού Κλιμακίου Ανώπολης, έχει ξεκινήσει τη δύσκολη επιχείρηση ανάσυρσης της σορού.
Η οικογένειά του σε πρόσφατη ανάρτηση πριν 6 ημέρες μέσω ειδικού λογαριασμού στο instagram που δημιουργήθηκε κατά την περίοδο αναζήτησή του αναφερόταν στην προσωπική ιστορία του Γιόχαν έχοντας αποδεχτεί πια ότι είναι νεκρός:
Το 2022, η μητέρα μας διαγνώστηκε με καρκίνο του πνεύμονα σε τελικό στάδιο. Η είδηση συγκλόνισε την οικογένειά μας. Εκείνη την περίοδο, ο Γιόχαν ήταν ακόμα στο σχολείο. Υπήρξε απίστευτα γενναίος και, παρά το τεράστιο βάρος, αποφοίτησε από το λύκειο το 2023. Μετά την αποφοίτησή του, ξεκίνησε ένα πρόγραμμα διπλών σπουδών στην επιστήμη των υπολογιστών στο Μανχάιμ. Ήταν ενθουσιασμένος με αυτό και αγαπούσε ιδιαίτερα τη δουλειά του. Μας μιλούσε για τα παιχνίδια ποδοσφαίρου που έπαιζε στα διαλείμματα με τους ευγενικούς συναδέλφους του και για το πώς έτρεχε τακτικά στα βουνά μαζί τους. Στις αρχές του 2024, ο Γιόχαν μετακόμισε από το πατρικό μας σπίτι σε ένα κοινόχρηστο διαμέρισμα στο Μανχάιμ, όπου αισθανόταν πολύ άνετα. Έγινε πιο σίγουρος για τον εαυτό του και πραγματικά άνθισε.
Θα θέλαμε να μοιραστούμε πράγματα για τον αδερφό μας—τι άνθρωπος ήταν, τι αγαπούσε, τι τον απασχολούσε. Ο Γιόχαν ήταν ο μικρότερος από εμάς τους τέσσερις αδερφούς, όμως στα 20 του χρόνια είχε ήδη ζήσει τόσα πολλά.
Μεγαλώσαμε στη μαγευτική πόλη της Χαϊδελβέργης. Ο Γιόχαν ήταν πάντα ο γλυκός μικρός μας αδερφός, αυτός με τον οποίο μπορούσες να διασκεδάσεις τόσο πολύ, αυτός που μπορούσες να πείσεις να τελειώσει το φαγητό του ως παιδί με την υπόσχεση πως θα πάρει Smarties. Ήταν αθλητικός, παθιασμένος με την επιστήμη των υπολογιστών, στοργικός, ήρεμος, απλός, αστείος και αξιόπιστος.
Τον Οκτώβριο του 2024, η μητέρα μας έφυγε από τη ζωή εξαιτίας του καρκίνου. Ο Γιόχαν τη φρόντισε με αγάπη τις τελευταίες της μέρες, βάζοντας το κρεβάτι του δίπλα στο δικό της στο νοσοκομείο και μην φεύγοντας ποτέ από το πλευρό της. Μετά τον θάνατό της, αφιέρωσε περισσότερο χρόνο στο τρέξιμο, συμμετέχοντας σε αγωνιστικές προκλήσεις, αγοράζοντας καλά αθλητικά παπούτσια και ρούχα. Το τρέξιμο έγινε ο τρόπος του να επεξεργαστεί τη θλίψη του.
Τον Φεβρουάριο, επιτέλους επέτρεψε στον εαυτό του ένα διάλειμμα και πέταξε για τα Χανιά. Οργάνωσε το ταξίδι πολύ αυθόρμητα, αναζητώντας ζεστασιά, φύση και μια ευκαιρία να γεμίσει ξανά τις μπαταρίες του.
Σχεδόν κάθε μέρα στην Κρήτη έτρεχε τουλάχιστον 20 χιλιόμετρα, κάνοντας μεγάλες διαδρομές το πρωί και το βράδυ. Στις 13 Φεβρουαρίου, νοίκιασε αυτοκίνητο και οδήγησε προς το φαράγγι της Σαμαριάς για να κάνει μια τελευταία μεγάλη διαδρομή στο βουνό πριν επιστρέψει σπίτι. Όμως, υποτίμησε τη δυσκολία της επιστροφής. Δεν είχε υπολογίσει πόσο χιόνι θα υπήρχε, πως το μονοπάτι δεν θα ήταν σωστά χαραγμένο και πως σε πολλά σημεία δεν θα ήταν καν αναγνωρίσιμο. Δεν είχε μαζί του τον κατάλληλο εξοπλισμό. Στη συνέχεια, έπεσε η νύχτα.
Δεν γνωρίζουμε ποιες ήταν οι τελευταίες του σκέψεις ή τι ακριβώς συνέβη. Αυτό που ξέρουμε είναι πως θα μας λείπει για πάντα, πως αφήνει πίσω του ένα τεράστιο κενό. Τον αγαπάμε απεριόριστα και είμαστε απεριόριστα ευγνώμονες για όλη τη στήριξη που έχουμε λάβει, η οποία μας επιτρέπει να τον αναζητούμε και να συνεχίζουμε την αναζήτηση. Η αβεβαιότητα για το τι συνέβη μας βασανίζει. Θέλουμε απεγνωσμένα να τον βρούμε και να τον φέρουμε πίσω στο σπίτι μας. Αυτό θα σήμαινε τα πάντα για εμάς.
Το ξέρουμε…
Το να βλέπετε αυτά τα μηνύματα μπορεί να είναι κουραστικό. Και να είστε σίγουροί ότι ούτε κι εμείς βρίσκουμε κάποια ευχαρίστηση από το να τα γράφουμε... Όμως αυτό το μήνυμα δεν αφορά εμάς. Αφορά κάτι πολύ πιο σημαντικό: την επιβίωση της ανεξάρτητης, μαχητικής δημοσιογραφίας στην Kρήτη.
Η στήριξη σας είναι σημαντική γιατί μας επιτρέπει να:
- - Κάνουμε ρεπορτάζ χωρίς φόβο και εξαρτήσεις. Κανείς δεν μας υπαγορεύει τι να πούμε ή τι να αποσιωπήσουμε.
- - Κρατάμε τη δημοσιογραφία μας προσβάσιμη σε όλους, ακόμη και σε αυτούς που δεν έχουν την ικανότητα να πληρώσουν. Χωρίς paywall, χωρίς προνόμια μόνο για όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα.
Η απλή αλήθεια είναι ότι τα έσοδα διαρκώς συρρικνώνονται. Αν πιστεύετε ότι μια πραγματικά ελεύθερη ενημέρωση είναι ζωτικής σημασίας για τη δημοκρατία και τον έλεγχο της εξουσίας, τότε δώστε μας τη δύναμη να συνεχίσουμε.
Σας ευχαριστούμε θερμά.
