Η Αναστασία που ζει δίχως ρεύμα και νερό είναι απλά μία από τους πολλούς | Λοιπόν, βρίσκομαι στο κέντρο της νέας Ευρώπης που κτίζουνε, σκέφτηκα καθώς μπήκα μέσα στο σπίτι της Αναστασίας. Ένα εγκατελειμένο σπίτι το οποίο η ιδιοκτήτριά του επέτρεψε να ζήσει εκεί η Αναστασία έως ότου το πουλήσει. Εκεί, στήθηκε το σπιτικό της, δίχως ρεύμα και νερό. Η νέα Ευρώπη.
Η Αναστασία τα τελευταια χρόνια ζει με τη στήριξη της πρόνοιας. Έχει κάνει εγχείρηση σπονδυλοδεσίας, που σημαίνει ότι απαγορεύεται να κάνει βαριές δουλειές. Πάντως, αυτό δεν την απέτρεψε από το να δουλέψει ακόμα και εκεί που δεν της επέτρεπε η υγεία της. Πριν 2 ½ χρόνια όμως, ήρθαν όλα τούμπα: «Ξαφνικά, βρέθηκα στο ψυχιατρείο με βαριά κατάθλιψη. Μετά βγήκα, αλλά έκανα υποτροπή σε μανιοκατάθλιψη».
Πλέον είναι 50 χρονών, δουλειές δεν υπάρχουν και με το ιστορικό της τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα. «Μόνο δουλειές γιανα φροντίζω 24 ώρες το 24ώρο γέρους ανθρώπους μπορώ να βρω μα με τα φάρμακα που παίρνω το βράδυ και φωτιά να πιάσει το σπίτι, δεν θα καταλάβω τίποτα».
Τώρα, με την κρίση να κορυφώνεται, η πρόνοια έχει σταματήσει να πληρώνει. Κάθε δίμηνο έδινε 620 ευρώ στην Αναστασία. Όμως τα τελευταία 2 δίμηνα είναι απλήρωτα. Έχουν ξηλώσει το ρεύμα από το καλώδιο του στύλου. Ξεριζώσανε και το ρολόι του νερού από χρέη προηγούμενου χρήστη. Κι η Αναστασία, φορτώνει στην πλάτη της μπιτόνια με νερό και τα μεταφέρει. Για να έχει καθαρό το σπίτι της, για να ποτίζει κάποια λουλούδια στον κήπο της, για να κάνει αυτή μπάνιο.
Η Αναστασία είναι ένας αξιοπρεπής άνθρωπος που ζει σε μια αναξιοπρεπή εποχή. Το σπίτι είναι καθαρό και συμμαζεμένο,υπάρχουν οι δημιουργίες της Αναστασίας στους τοίχους και σε κάποια πρόχειρα ράφια, όμως το φως έρχεται είτε μέσα από λύχνους, είτε από λαμπάκια που είναι συνδεδεμένα σε μπαταρίες. Έξω στη βεράντα βλέπεις τα μπιτόνια που γεμίζει με νερό και μεταφέρει. Δίπλα από το τραπέζι της κουζίνας ένα πιθάρι που επενδύθηκε με αλουμινόχαρτο και λειτουργούσε ως σόμπα το χειμώνα. Ένα στρώμα στο πάτωμα.
Για την Αναστασία όμως τα πράγματα μπορούν να γίνουν και χειρότερα:
«Η μεγάλη δυσκολία θ’ αρχίσει από τον Αύγουστο και μετά αφού θα καταθέσω τα χαρτιά μου στο ΙΚΑ ενώ πρώτα ήταν στην Πρόνοια απ’ όπου περνούσαμε από Επιτροπή. Τώρα, που θα περνάμε από το ΙΚΑ από επιτροπή μπορεί να περάσουν και 2 μήνες για να περάσω από Επιτροπή και άλλοι 2 μήνες για να εγκριθεί. Σε αυτό το διάστημα δε θα πληρώνομαι».
Η εικόνα μίας Ελλάδας που διολισθαίνει ταχαίως προς την εξαθλίωση. Θα μπορούσε να είναι πολύ μακριά σε κάποια άλλη ήπειρο, κάπου στην Αφρική, στην Παλαιστίνη, ή στις φαβέλες της Βραζιλίας, όμως είναι στην Ευρώπη. Θα μπορούσε να είναι μια άλλη εποχή, κατά τη διάρκεια ή μετά από κάποιον μεγάλο πόλεμο, όμως είναι στην Ελλάδα του 2012. Είναι εικόνες από τα Χανιά. Η ζωή ενός συμπολίτη μας.
Η Αναστασία δεν παραιτείται εύκολα. Σκεφτόταν να «κατασκηνώσει» έξω από το Δήμο Χανίων, ως μορφή διαμαρτυρίας για τις καθυστερήσεις στις πληρωμές που κοστίζουν ακόμα και ζωές, για το γεγονός πως υπηρεσία του Δήμου της πήρε το ρολόι του νερού. Μάλιστα, είχε γίνει συνεννόηση μεταξύ και άλλων ανθρώπων που αντιμετωπίζουν παρόμοιες καταστάσεις. Όμως οι περισσότεροι φοβήθηκαν. Τρόμαξαν πώς, αν διαμαρτυρηθούν, θα τους κόψουν και αυτό το πενιχρό επίδομα που παίρνουν από το κράτος.
Ρώτησα ανθρώπους της περιοχής, αν η τοπική εκκλησία δείχνει ενδιαφέρον για αυτές τις δραματικές καταστάσεις. Μου είπαν ότι ο ιερέας της περιοχής δε δέχεται να βοηθήσει, ότι η πλούσια εκκλησία της Χαλέπας, ετοιμάζει βρεφονηπιακό σταθμό επί πληρωμή ενώ την ίδια στιγμή στην περιοχή υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πεινάνε.
Δε θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι, η Χαλέπα πεινάει. Η οργάνωση Κύτταρο στέκει δίπλα σε πολλούς ανθρώπους που εξαιτίας και της κρίσης χρειάζονται συμπαράσταση και στήριξη. Μας ενημέρωσαν ότι βοηθά πλέον των 500 οικογενειών. Το μέγεθος και μόνο παραπέμπει σε ανθρωπιστική κρίση. Πάνω από 500 οικογένειες επίσημα, και πολλές άλλες που δέχονται βοήθεια και δεν είναι καταγεγραμμένες. Πολλές οικογένειες που παίρνουν κάθε μέρα φαγητό.
Η Αναστασία προσπαθεί να είναι χρήσιμη και να συμμετέχει. Όταν καταφθάνουν τα τσουβάλια με ρούχα και άλλα αντικειμένα, βοηθά στο να συσκευαστούνε. Μας είπε ότι, η οργάνωση Κύτταρο βοηθά με διάφορους τρόπους: «Να, ας πούμε, μια οικογένεια που είχε ένα μωρό, βοήθησαν και βρήκαν μια κούνια. Κι εμένα μου έφεραν κάποιες καρέκλες. Μου έκαναν και σε κλήρωση έναν πίνακά μου και μάζεψα κάποια χρήματα, όταν τα είχα μεγάλη ανάγκη».
Η Αναστασία είπε με ένα μέτωπο που σφίγγεται: «υπάρχουνε και άλλοι, δεν έχει σημασία αν είναι μετανάστες ή όχι. Εμείς σε σύγκριση με αυτούς, είμαστε πάρα πολύ καλά. Στα Χανιά μιλάμε. Σε σύγκριση με κάποιους άλλους, είμαστε πολύ καλά εμείς. Υπάρχουν κάποιοι δίχως έναν άνθρωπο δίπλα τους, σε δέκα φορές χειρότερη κατάσταση. Δε φαίνονται αυτοί οι άνθρωποι. Όμως υπάρχουν. Κι η κατάσταση επιδεινώνεται».
Η Αναστασία, δίχως ρεύμα και νερό, βρίσκει και ταΐζει καθημερινά μερικά γατάκια που της κρατούνε συντροφιά. Παίζουν κατά τη διάρκεια της κουβέντας μας και ελαφραίνουν το κλίμα. Ο Δήμος Χανίων όμως έκοψε το νερό της Αναστασίας και πήρε το ρολόι, η τοπική εκκλησία αρνήθηκε να βοηθήσει, και το κράτος απλά δε δίνει ούτε το πενιχρό επίδομα που όφειλε. Και κάτω από την Αναστασία υπάρχουν πολλοί, που είναι σε χειρότερη κατάσταση.