Το πολιτικό περιεχόμενο της δήλωσης Τόσκα είναι το εξής: δεν διαλύσαμε τις καταλήψεις επειδή πιστεύουμε στο δόγμα Νόμου-Τάξης. Εμείς είμαστε αριστεροί. Απλώς δεν συμφωνούμε με αυτά τα εγχειρήματα διότι α) είναι άχρηστα, αφού φιλοξενούν 32 πρόσφυγες την ώρα που εμείς, το ελληνικό κράτος, φιλοξενούμε 8,5 χιλιάδες κοντά στη Θεσσαλονίκη και β) είναι επιζήμια, διότι συντηρητικοποιούν την κοινωνία.
Ξεκινώ από το πρώτο. Αν κάτι το θεωρείς αριθμητικά ασήμαντο, δεν στέλνεις μπουλντόζες και δεν μπουζουριάζεις δεκάδες ανθρώπους που με τον κόπο και τις δυνάμεις τους -τις δικές τους και όχι με παχυλές ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις- υποστηρίζουν πρόσφυγες. Ως προς το πώς εξηγείται το πέρασμα από το ότι η χειρονομία αυτή είναι απρόσφορη, στις συλλήψεις, η απάντηση είναι απλή: πρόκειται για υποκρισία. Αν πιστεύεις ότι αυτό που κάνουν δεν αρκεί, η αλήθεια είναι ότι τίποτα, ποτέ δεν αρκεί. Ούτε οι 8,5 χιλιάδες αρκούν. Αλλά μία κίνηση που σου φαίνεται αναποτελεσματική την αντιμετωπίζεις ενδεχομένως με συγκατάβαση, δεν στέλνεις τους μπάτσους να συλλάβουν.
Το αν είναι αδιάφορο αυτό που κάνουν, φαντασίωση ελευθερίας χωρίς αντίκρισμα, «καρικατούρα συμβόλων που προκαλούν ανασφάλεια στον περίγυρο», είναι ζήτημα πολιτικής ανάλυσης. Η άποψή μου γι’ αυτό το παλαιοκομμουνιστικό επιχείρημα είναι πως κάθε φορά που κάποιος αναπτύσσει τη συλλογιστική του «όλα ή τίποτα», καταλήγει στο τίποτα. Ποιο λαϊκό κίνημα, καλέ μου άνθρωπε; Αυτοί οι ελάχιστοι άνθρωποι είναι οι μόνοι που δεν κοιμούνται όρθιοι. Ας μην κοροϊδευόμαστε. Κάποιος που φρόντισε ανιδιοτελώς έναν πρόσφυγα αξίζει όσο εκατό λαμόγια των ΜΚΟ και της κρατικής φιλανθρωπίας. Και εδώ που τα λέμε, αν κάτι είναι καρικατούρα συμβόλου που προκαλεί ανασφάλεια, τίποτα δεν ταιριάζει περισσότερο στον ΣΥΡΙΖΑ από αυτή την περιγραφή. Τι άλλο είναι ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ από μια καρικατούρα αριστερών συμβόλων, που θα στείλει την κοινωνία σούμπιτη στην αγκαλιά του Κυριάκου (στην καλύτερη περίπτωση).
Ως προς τη «φιλοξενία» στις κρατικές δομές, το τι σημαίνει η λέξη φιλοξενία εδώ είναι θέμα προς συζήτηση. Στα κέντρα κράτησης αυτοί οι άνθρωποι κρατούνταν σε φρικτές συνθήκες για τις οποίες βοούν διεθνείς οργανισμοί εδώ και πάρα πολύ καιρό. (Παραπομπές είχα μαζέψει για μια ομιλία εδώ
) Αν κανείς θα ήθελε να υποστηρίξει ότι αυτά συνέβαιναν με τη «φιλοξενία» επί Νέας Δημοκρατίας, αλλά τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ θα βγάλει τα εισαγωγικά και θα παρέχει φιλοξενία άξια του ονόματος, αρκεί να θυμίσουμε τη συγγνώμη του Μουζάλα προς τον Δένδια. Οι συνθήκες υπό τις οποίες κρατούνταν οι μετανάστες και πρόσφυγες στη χώρα μας, ήδη πριν από την προσφυγική κρίση, ήταν άθλιες. Όταν ζητάς συγγνώμη από τον Δένδια και δηλώνεις ότι το ζήτημα ήταν απλώς πρακτικό και δεν το είχες καταλάβει, παίρνεις κι εσύ τον δρόμο της συνέχισης της ίδιας ακριβώς αντιμετώπισης. Μένει μόνο η περηφάνια για τη διαβόητη συμφωνία Τουρκίας-ΕΕ.
Αυτές τις συνθήκες κράτησης θεωρεί ο Τόσκας «φιλοξενία σε οργανωμένες δομές», όπως και ο Καμίνης, άλλος σούπερ σταρ της νομιμότητας που είχε το θράσος να πει ότι δεν θα αφήσει ούτε έναν πρόσφυγα παραπονεμένο και που δεν έχασε ευκαιρία την επόμενη μέρα να καταθέσει μήνυση εναντίον αντίστοιχων καταλήψεων στην Αθήνα. Ξέρουμε τι σημαίνει νομιμότητα για τον δήμαρχο Καμίνη. Κατάληψη πεζοδρομίων από τραπεζοκαθίσματα είναι επιχειρηματικότητα, κατάληψη στέγης για πρόσφυγες είναι έγκλημα.
Ως προς το ότι οι καταλήψεις συντηρητικοποιούν την κοινωνία: Αντιθέτως, η έμπρακτη αλληλεγγύη των καταληψιών είναι σχολείο ανθρωπιάς. Αν περάσετε από δίπλα, κύριε Καμίνη και κύριε Τόσκα, να αφήσετε να τριφτούν λίγο οι ώμοι σας με τους καταληψίες. Θα σας κάνει καλό. Επίσης, σε πολλές περιπτώσεις οι καταλήψεις στέγης έχουν άριστες σχέσεις με τη γειτονιά.
Το ζήτημα είναι πολιτικά τι θέλω εγώ, τι θέλουν αυτοί, ποια συμφέροντα και ποιες αξίες υπηρετεί ο καθένας μας. Στην προκειμένη περίπτωση η απάντηση είναι εύκολη. Δεν χρειάζονται αναφορές στο ανύπαρκτο λαϊκό κίνημα, αγαπητέ κ. υπουργέ. Οι καταλήψεις είναι ό,τι πιο κοντινό διαθέτουμε σε ανθρώπους που σηκώνονται από το σπίτι τους και κάνουν κάτι υπηρετώντας αξίες αλληλεγγύης και όχι την τσέπη τους. Βρίσκεστε σε αντίπαλα στρατόπεδα. Δεν ξέρω τι βλέπετε στον καθρέφτη εσείς και διάφοροι σχιζοειδείς ή ευήθεις που βρίσκονται στον ΣΥΡΙΖΑ και έχουν χόμπι τιςανακοινώσεις εναντίον του κόμματός τους, αλλά είστε σε αντίπαλα στρατόπεδα. Και αυτό αποδεικνύεται από μία πράξη μόνο, που δεν σβήνει ακόμα κι αν είχατε καταφέρει να πείτε κάτι πανέξυπνο και πειστικότατο: συλλάβατε αλληλέγγυους και βάλατεμπουλντόζα να διαλύσει καταλήψεις στέγης που προσφέρουν βοήθεια σε πρόσφυγες.
Σπρώξτε όσο μπορείτε προς τα «οργανωμένα αριστερά κόμματα». Αλλά σε κάποιους μπορεί να μην τους αρέσουν ούτε τα πρέπει, ούτε να τους σπρώχνουν, ούτε τα οργανωμένα κόμματα, διότι ο χαρακτηρισμός της καρικατούρας συμβόλου είναι αυτεπίστροφος: μπούμερανγκ.
Δεν σκοπεύω να στρέψω την κουβέντα στα των μνημονίων πάλι, αλλά η αλήθεια είναι ότι η συγγνώμη του Μουζάλα προς τον Δένδια είναι αυτό ακριβώς που θα έπρεπε να κάνει όλος ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην αντιπολίτευση. Όταν φτάνει η στιγμή να κάνεις ακριβώς τα ίδια, πρέπει να απαντήσεις στο ερώτημα: τότε γιατί γκρίνιαζες; Μία λύση σε αυτή την περίπτωση, εξευτελιστική αλλά λιγότερο υποκριτική τουλάχιστον, είναι να πεις πως έκανες λάθος. Προτείνω να κατέβει ο ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές με το σύνθημα «Ζήτησα συγγνώμη, είμαι ελεύθερος».