Εν μέσω της επιδημίας του κορωνοϊού Covid-19 γερμανικά μέσα ενημέρωσης πυκνώνουν την αρθρογραφία τους με την οποία κατηγορούν την Κίνα ζητώντας αποζημιώσεις.
Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας “προκάλεσε την πανδημία”, αυτό είναι το αφήγημα που επαναλαμβάνουν διαρκώς τα μέσα ενημέρωσης επιμένωντας στην ανάγκη καταβολής αποζημιώσεις με τίτλους όπως “τι μας χρωστά η Κίνα”.
Η οργή αυξήθηκε όταν έγινε ξεκάθαρο ότι η Κίνα κατάφερε να ελέγξει την κρίση πολύ πιο ελαφριά σε σχέση με τις χώρες της Δύσης ενώ ο αριθμός των θανάτων συνεχίζει να αυξάνεται και τα κράτη της Ευρώπης αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο τρομερών συνεπειών εξαιτίας της αναποτελεσματικής προετοιμασίας τους για το ενδεχόμενο μίας πανδημίας.
Το αίτημα για αποζημιώσεις συνοδεύονται από ένα μαζικό αντι-Κινέζικο συναίσθημα. Σε αρθρογραφία αναφέρεται ότι το Πεκίνο ακολουθεί μία στρατηγική “αχαρτογράφητου πολέμου” που έχουν διαμορφώσει ηγέτες του στρατού της εδώ και δύο δεκαετίες. Η δήλωση αυτή δεν είναι ακριβή αλλά συμβαδίζει με μία σειρά άλλες υποθέσεις που βασίστηκαν σε ψέμματα σχετικά με τη Ρωσία πριν μερικά χρόνια.
Η αρχή του πιο πρόσφατο αντι-κινέζικου συναισθήματος στη Γερμανία ξεκινά περίπου στα μέσα του Μάρτη.
Ήταν τότε που καταγράφηκαν οι πρώτοι θάνατοι στη Γερμανία από τον κορωνοϊό. Έγινε ξεκάθαρο ότι θα έπρεπε να επιβληθούν αυστηροί περιορισμοί στη δημόσια ζωή που ως πρόσφατα θεωρούνταν ανάρμοστοι για τον “ελεύθερο κόσμο”. Παραπάνω, το Βερολίνο προχώρησε σε απαγόρευση εξαγωγών ιατρικού εξοπλισμού που οδήγησε σε βίαιες διαδηλώσεις, ειδικά στην Ιταλία.
Το γεγονός ότι η Ρώμη έλαβε βοήθεια από την Κίνα αλλά από καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα φανέρωσε την πραγματική φύση της “ευρωπαϊκής αλληλεγγύης” για την οποία συχνά μιλά το Βερολίνο. Έδειξε επίσης ότι η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας ήταν ικανή να ελέγκει τον κορωνοϊό ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπόρεσε να εμποδίσει την εξάπλωση της πανδημίας, κυρίως εξαιτίας της καταστροφικής προετοιμασίας και συντονισμού της ενώ η πανδημία πλησίαζε, κάτι που συνεχίζεται ακόμη και σήμερα αν δούμε τη μεγάλη έλλειψη ιατρικού προστατευτικού εξοπλισμού.
Ως αντίδραση στην αποτυχία της – αλλά και ως ένα μέσο για να στρέψει την προσοχή αλλού μακριά από αυτή την αποτυχία – οι επιθέσεις ενάντια στην Κίνα αυξήθηκαν όπως συνέβη και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Επαναλαμβάνεται, λ.χ., ότι η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, ως η περιοχή όπου η επιδημία ξεκίνηση είναι η πραγματική “αιτία της κρίσης”.
Εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Josep Borell, δήλωσε επισήμως ότι διεξάγεται μία “μάχη αφηγημάτων” με το Πεκίνο.
Απαιτήσεις δίχως προηγούμενο
Από τότε, η δήλωση ότι η Κίνα είναι “η αιτία της κρίσης ή και της επιδημιας” επαναλαμβάνεται συχνά. Επιπροσθέτως, τώρα υπάρχουν ξεκάθαρα αιτήματα για αποζημιώσεις από την Κίνα για την επιδημία που υποθετικά μόνο συντέλεσε στη δημιουργία της.
Ήδη στις 30 Μάρτη η εφημερίδα “Bild” (γνωστή για τον βρώμικο ρόλο που έπαιξε ενάντια της Ελλάδας με την αποτύπωση στον Γερμανικό λαό της εντύπωσης ότι οι Έλληνες είναι τεμπέληδες και κλέφτες) έθεσε το ερώτημα: “Δεν θα πρέπει η Κίνα να πληρώσει για τις ζημιές που προκάλεσε σε χώρες που δοκιμάζονται από την πανδημία”. Αυτή την Τετάρτη με νέο δημοσίευμα, η εφημερίδα προχώρησε ένα βήμα παραπέρα λέγοντας: “Όλα αυτά που η Κίνα ήδη μας χρωστά”
Οι απαιτήσεις δεν εκφράζονται μόνο σε λαϊκιστικές εφημερίδες της Δεξιάς. Πριν λίγες μέρες, το εναλλακτικό μαγκαζίνο “Telepolis” δήλωσε ότι “θα πρέπει να είναι η νόμιμη απαίτηση όλων των χωρών να λογοδοτήσει η Κίνα” μιας και αυτή φταίει “που έφερε τέτοια δυστυχία στον κόσμο και θα πρέπει να πληρώσει τις επιπτώσεις. Ο λογαριασμός πηγαίνει στην Κίνα”.
Η απαίτηση για αποζημιώσεις σε μία χώρα για μία φυσική καταστροφή ή για μια πανδημία είναι είναι ένα πρωτόγνωρο αίτημα. Και είναι απίστευτό ότι αυτό το αίτημα γίνεται από μία χώρα όπως η Γερμανία που μέχρι τώρα δεν έχει πληρώσει και δε δέχεται να πληρώσει αποζημιώσεις στις χώρες και στα θύματα μαζικών εγκλημάτων που διεξάχθηκαν από τους ναζί κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ούτε για τα εγκλήματα για τις σφαγές που πραγματοποίησαν οι Γερμανικές δυνάμεις στις χώρες που τελούσαν υπό αποικιοκρατία. Πολλές από αυτές τις σφαγές έγιναν και στην Κίνα!
“Πόλεμος δίχως όρια”
Το αντι-Κινέζικο συναίσθημα κορυφώθηκε με την παρακάτω δήλωση που έγινε στην “αντικειμενική” Zeit σύμφωνα με την οποία “Το Κινέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα” δεν έφερε απλά αυτή την πανδημία στον κόσμο αλλά ακολουθεί και μία “στρατηγική πολέμου δίχως όρια” ενάντια στον δυτικό κόσμο. Επίσης, στο σχετικό άρθρο τονίζεται ότι αυτός ο πόλεμος σχεδιάστηκε από δύο αξιωματούχους της Κίνας “πριν από 20 χρόνια”.
Σύμφωνα με σειρά άρθρων, η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας δεν αναβαθμίζει απλά τις στρατιωτικές της δυνατότητες σύμφωνα με την στρατηγική που ορίζεται στο βιβλίο “πόλεμος δίχως όρια” που δημοσιεύτηκε το 1999 αλλά θα μπορούσε “να μετατρέψει τα πάντα σε έναν πόλεμο και σε μία μάχη: τεχνολογίες πληροφορίας, την κοινή γνώμη, το εμπόριο, τα οικονομικά κ.α.” ή ακόμα και “ένα απλό συμβόλαιο σχετικά με τη δημιουργία ενός δικτύου κινητής τηλεφωνίας”
Σύμφωνα με τη στρατηγική του πολέμου δίχως όρια, η Κίνα χρησιμοποιεί κάθε μέσα ως εργαλείο μάχης ενάντια στον Δυτικό κόσμο. Η “Κινέζικη αντίληψη” ενός “διαρκούς πολέμου δίχως σύνορα” είναι μία “ωρολογιακή βόμβα για τις διεθνείς σχέσεις”
Στην πραγματικότητα το βιβλίο “Πόλεμος δίχως όρια” που γράφτηκε από τους Qiao Liang και Wang Xiangsui, δεν είναι ένας οδηγός πολέμου για τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, αλλά μία ανάλυση της σύγκρισης των δυνάμεων τη δεκαετία του 1990. Σύμφωνα με την ανάλυση που γίνεται στο βιβλίο, μιλώντας γενικά, οι σημερινοί πολέμοι δε διεξάγονται μόνο με στρατιωτικά μέσα αλλά επίσης και με οικονομικούς πολέμους. Οι συγγραφείς αναφέρονται στην Ασιατική κρίση του 1997 στην οποία κερδοσκόποι προκάλεσαν σημαντικές ζημιές σε χώρες με στοχευμένα κερδοσκοπικά παιχνίδια.
Σήμερα, ο πόλεμος ασκείται με πολλά μέσα, από τον παραδοσιακό ψυχολογικό πόλεμο, μέχρι τα μέσα ενημέρωσης που χρησιμοποιούνται ενάντια σε έναν εχθρό και τη στοχευμένη χρήση της οικονομικής βοήθειας. Τα κράτη, συμπεριλαμβανομένων των κρατών του δυτικού κόσμου, δε χρησιμοποιούνε πλέον μόνο όπλα “για να αναγκάσουν τον εχθρό να υποταχθεί στη βούλησή τους” αλλά χρησιμοποιούν “όλα τα μέσα, συμπεριλαμβανομένων της χρήσης στρατιωτικής βίας αλλά και άλλες μορφής βίας μη στρατιωτικής υφής, φονικά και μη φονικά μέσα για να αναγκάσουν τον εχθρό να συμβιβαστεί με τα συμφέροντά τους”.
Λαμβάνοντας υπόψη τον αναλυτικό χαρακτήρα του βιβλίου, ο Βρετανικός Στρατός τονίζει ότι το βιβλιο δεν είναι ένα “μανιφέστο για μία επίθεση στη Δύση” αλλά “μία προσπάθεια που γίνεται από Κινέζους αξιωματούχους να καταλάβουν τους κινδύνους με τους οποίους έρχονται αντιμέτωποι”.
“Το ανύπαρκτο δόγμα”
Πάντως, η διεστραμμένη παρουσίαση του βιβλιου “Πόλεμος Δίχως Όρια” που προσπαθεί να παρουσιασει την Κίνα ως πολύ επιθετική χώρα έχει προηγούμενο.
Τον Ιούλιο του 2014 ο ειδικός επί της Ρωσίας στις ΗΠΑ, Mark Galeotti, δημιούργησε τη φράση το “Δόγμα Gerassimow” που είχε μία παρόμοια κατεύθυνση.
Σύμφωνα με τη “θεωρία”, ο Ρώσος Στρατηγός, Waleri Gerassimov, σε ομιλία που έδωσε στις αρχές του 2013, ανέλυσε ένα σχέδιο για την επίθεση ενάντια στον εχθρό με έναν “υβριδικό πόλεμο” – επηρεάζοντας την κοινή γνώμη του εχθρού μέσω των social media και άλλα μη στρατιωτικά μέσα. Το υποτιθέμενο “δόγμα Gerassimow” αναφέρεται συχνά στα Γερμανικά μέσα ως απόδειξη της Ρωσικής επιθετικότητας.
Στην πραγματικότητα όμως ο Gerassimow απλά είχε περιγράψει τις Δυτικές ασκήσεις επιρροής που οργανώθηκαν πριν το 2013 προχωρόντας σε μία ανάλυσή τους δίχως να ζητά από τη Ρώσικη πλευρά να ακολουθήσει παρόμοιες πρακτικές. Ο Galeotti από τότε έχει πλέον δεχθεί τη χλεύη των ειδικών και ο ίδιος δεν ασπάζεται πλέον αυτό που υποστήριζε περί “Δόγματος Gerassimow” λέγοντας ότι “αν και ήμουν ο πρώτος που έγραψα για τη Ρώσικη στρατιωτική στρατηγική που χρησιμοποιεί τις νέες τεχνολογίες, υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα με αυτή τη στρατηγική: Το δόγμα δεν υπάρχει”
Πάραυτα, το εφευρεμένο δόγμα συνεχίζει να χρησιμοποιείται ενάντια στη Μόσχα μέχρι και σήμερα, όπως αποδεικνύει και το άρθρο που γράφτηκε αυτή τη βδομάδα στους New York Times. Το ψευδές δόγμα αποδείχθηκε χρήσιμο για τη διατήρηση της αρνητικής εικόνας της Ρωσίας στη Δύση. Κάτι παρόμοια σε μεγαλύτερη κλίμακα φαίνεται ότι τώρα συμβαίνει με την Κίνα με το βιβλίο “Πόλεμος Δίχως Όρια”.
Όμως, όπως και στο “Δόγμα Gerassimow” έτσι και το Δόγμα για την Κίνα αποτελούν μία απόλυτη αντιστροφή του περιεχομένου αυτών που αναφέρονται.