Του Δημήτρη Καρυωτάκη
Η ιστορία με το βουλευτή – μετεωρολόγο Γιάννη Καλλιάνο και την περιπέτεια υγείας του πατέρα του που είχε δυστυχώς τραγική κατάληξη αποτυπώνει ανάγλυφα του τι συμβαίνει στον απαξιωμένο κόσμο των δημοσίων νοσοκομείων μας.
Εμείς βλέπετε εδώ στην Κρήτη το ζούμε καθημερινά: πάτε μια βόλτα στον Άγιο Νικόλαο που παίζει στα.. ζάρια πότε έχει αναισθησιολόγο και πότε όχι, επισκεφτείτε μια μέρα εφημερίας το ΠΑΓΝΗ και αφεθείτε στη θεά τύχη αν σας συμβεί το παραμικρό και εφημερεύει το Βενιζέλειο. Βέβαια άλλο πράγμα είναι ο απλός δύσμοιρος και ανώνυμος πολίτης και άλλο κοτζάμ κυβερνητικός βουλευτής- μετεωρολόγος- τηλεοπτική περσόνα. Γιατί εδώ τα πράγματα γίνονται πιο σοβαρά.
Στην περίπτωση Καλλιάνου παντός δυο τινά έχουν συμβεί: είτε είχαν οι γιατροί του ΑΤΤΙΚΟΝ κάτι με το βουλευτή προσωπικά (τον οποίο στα χρόνια που υπηρετεί στο κοινοβούλιο ούτε τον ακούσαμε ούτε τον νιώσαμε, ως εθνοπατέρα, εκτός κι αν έκανε καμία λάθος πρόγνωση στο ΜΕΓΚΑ και του το κρατάει μανιάτικο κάποιος γιατρός) είτε δεν ξέρουν τη δουλειά τους οι γιατροί του νοσοκομείου, κομματάκι δύσκολο καθώς για να υπηρετούν εκεί ως διευθυντικά στελέχη και γιατροί μάχιμοι επί του πεδίου είναι μπαρουτοκαπνισμένοι και ικανοί! Άρα το πιθανότερο είναι να συμβαίνει κάτι άλλο, διότι είτε στραβός είναι ο γιαλός, είτε στραβά αρμενίζουμε, που σημαίνει πως το σύστημα υγείας είναι που νοσεί, αυτό βγάζει στον αφρό τις παθογένειες, εκείνο είναι ένοχο που υπερφορτωμένο και διαλυμένο, αδυνατεί να διαχειριστεί τα στοιχειώδη ακόμα και για ασθενείς που έχουν μπάρμπα στην Κορώνη, όπως ο συγχωρεμένος ο Καλλιάνος.
Κι όταν είσαι κυβερνητικός βουλευτής και κλαις και οδύρεσαι για το γεγονός πως δεν μπόρεσαν οι γιατροί να σώσουν τον πατέρα σου, είτε βγαίνεις και λες συγνώμη αλλά μετά από πέντε χρόνια τα κάναμε μπάχαλο και ως μικρό αίσθημα ευθύνης απέναντι στον κόσμο, παραιτείσαι και αναλαμβάνεις και το μερίδιο ευθύνης που σου αναλογεί (καθότι ως κυβερνητικός βουλευτής δεν έκανες το παραμικρό για να μην πεθαίνουν οι ασθενείς μεταξύ θαλάμου και ΜΕΘ) είτε κάνεις την… πάπια, θάβεις τον άνθρωπο σου, πας παρακάτω και συνεχίζεις το έργο σου μεταξύ κοινοβουλίου και τηλεοπτικού πλατό.
Διότι έχει κάθε δίκιο ο πολίτης να αναρωτηθεί: τι ήθελε να πει ο Καλλιάνος με όλο αυτό το σόου που έστησε αλλά και με το γεγονός πως το συνεχίζει ακόμα παρακάτω βάζοντας τον Κούγια να το κάνει…Σούλι;
Πως αν ένας βουλευτής που έχει άκρες, αναγνωρισιμότητα και δύναμη για να σώσει τον άνθρωπο του στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας, αδυνατεί να το κάνει και βάζει τον Κούγια για να αναζητήσει τη δικαίωση του, ο τελευταίος του χωριού μάλλον θα πρέπει να πρωτοπάει στο γραφείο τελετών πριν περάσει την πόρτα του νοσοκομείου!
