Με πρόσφατο ψήφισμά η Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου άσκησε σκληρή κριτική στην Ελλάδα για τη λειτουργία του κράτους δικαίου και τις ατομικές ελευθερίες. Στο ψήφισμα τονιζόταν οι απειλές που δέχονται οι δημοσιογράφοι, οι παρακολουθήσεις πολιτικών αντιπάλων για λόγους “εθνικής ασφάλειας”, η εξάρτηση των μέσων μαζικής ενημέρωσης και οι πιέσεις που τους ασκούνται.
Όλα αυτά είναι σωστά και ορθά επισημαίνονται. Όμως όταν αυτό το ψήφισμα έρχεται μέσα από το ευρωκοινοβούλιο δε μπορούμε να επισημάνουμε και την υποκρισία αυτού του ψηφίσματος. Το πρόβλημα Δημοκρατίας στην Ελλάδα δεν ξεκίνησε επί διακυβέρνησης Μητσοτάκη. Αντιθέτως, το έδαφος για αυτό που έχει επικρατήσει σήμερα, μπήκε από την ίδια την Ευρώπη και κυρίως από τις ηγεμονικές της δυνάμεις με πρώτα και κύρια τη Γερμανία.
Η Ευρώπη ήταν η πρώτη που δε σεβάστηκε τη δημοκρατική βούληση των πολιτών, που απαίτησε να μην εφαρμοστεί το δημοψήφισμα, που ξεκάθαρισε με κάθε τρόπο ότι “δεν υπάρχει άλλος δρόμος” παρά ο μονόδρομος της εξοντωτικής νεοφιλελεύθερης λιτότητας, ότι η δημοκρατία δε μπορεί να αποφασίζει για τόσο κρίσιμα ζητήματα όπως… οι ζωές των ανθρώπων.
Η ίδια Ευρώπη λοιπόν δημιούργησε το έδαφος για τη μετέπειπα μονοκρατορία της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος εν μέσω απουσίας άλλου δρόμου – μονόδρομου που αποδέχθηκε και η κυβερνητική Αριστερά που υπέγραψε και εφάρμοσε τα μνημόνια – πράττει δίχως να υπάρχει ουσιαστική αντιπολίτευση.
Όμως δίχως αντιπολίτευση δε μπορεί να λειτουργήσει η Δημοκρατία. Το βιώνουμε σήμερα, με τον ΣΥΡΙΖΑ να περνά μια βαθύτατη υπαρξιακή κρίση, με το ΠΑΣΟΚ να μη μπορεί να αναλάβει τον ρόλο της αντιπολίτευσης παγιδευμένο και αυτό στην αδυναμία του να παράξει πραγματικά οραματική πολιτική και με το ΚΚΕ να μη μπορεί να κάνει το μεγάλο άλμα προς τα μπρος.
Σε αυτό το κενό ευδοκιμεί ο αυταρχισμός, η παρακμη των δημοκρατικών θεσμών, η αλαζονία, η ασυδοσία. Και για τη δημιουργία αυτού του κενού, η Ευρώπη έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο.
Είναι η ίδια Ευρώπη που ρέπει όλο και προς τα ακροδεξιά με τις ισχυρές τις χώρες να βρίσκονται ανίκανες να δώσουν απαντήσεις ακόμη και εντός των κοινωνιών τους, παγιδευμένες σε αντιδημοκρατικά – νεοφιελεύθερα αφηγήματα που αποτελούν το γόνιμο έδαφος για την άνθηση της μισαλλοδοξίας και του ρατσιμού.
Είναι τόσο υποκριτικό λοιπόν να κουνά το δάκτυλο αυτή η Ευρώπη στην Ελλάδα και να μιλά για έλλειμμα Δημοκρατίας. Το έλλειμμα που η ίδια έκανε ότι περνά από το χέρι της για να γιγαντωθεί.