Βρετανοί γιατροί άρχισαν να δοκιμάζουν μια ριζικά διαφορετική θεραπευτική στρατηγική για τη σχιζοφρένεια, βασιζόμενοι στις αυξανόμενες ενδείξεις ότι στη νόσο εμπλέκεται το ανοσοποιητικό σύστημα. Σε αυτό το πλαίσιο, μια κλινική δοκιμή διάρκειας δύο ετών θα χρησιμοποιήσει ένα φάρμακο αντισωμάτων, που ήδη αξιοποιείται κατά της σκλήρυνσης κατά πλάκας (πολλαπλής σκλήρυνσης).
Ο πρώτος ασθενής στον οποίο ξεκίνησε η θεραπεία την Πέμπτη, στο νοσοκομείο του Βασιλικού Κολεγίου (Kings College) στο Λονδίνο, είναι ένας 33χρονος άνδρας που διαγνώσθηκε με σχιζοφρένεια προ δεκαετίας, σύμφωνα με τη βρετανική «Γκάρντιαν».
Μέσα στην επόμενη διετία, σε 30 ασθενείς και -για λόγους σύγκρισης σε άλλους 30 υγιείς ανθρώπους- θα χορηγείται μια φορά το μήνα ένα μονοκλωνικό αντίσωμα (Natalizumab) ή ένα ψευδοφάρμακο (πλασίμπο). Το φάρμακο ελπίζεται ότι θα «χτυπήσει» τη ρίζα της ψυχικής νόσου με πιο δραστικό τρόπο από κάθε άλλη θεραπεία έως σήμερα.
Έχει προηγηθεί έρευνα για πάνω από μία δεκαετία από επιστήμονες με επικεφαλής τον καθηγητή μοριακής ψυχιατρικής Όλιβερ Χάουζ του Ινστιτούτου Ιατρικών Επιστημών του Λονδίνου και του Νοσοκομείου Mausdley. Οι έρευνες αυτές -όπως και παρόμοιες σε άλλες χώρες- έχουν προσφέρει ενδείξεις ότι οι δυσλειτουργίες του ανοσοποιητικού συστήματος στον εγκέφαλο πιθανώς βρίσκονται στην «καρδιά» της σχιζοφρένειας, τουλάχιστον σε μερικούς ασθενείς.
Σχεδόν όλα τα υπάρχοντα ψυχοφάρμακα για τη σχιζοφρένεια στοχεύουν στον περιορισμό της ντοπαμίνης στον εγκέφαλο των ασθενών, προκειμένου να τεθούν υπό έλεγχο τα συμπτώματα της ψύχωσης.
Το φάρμακο για την πολλαπλή σκλήρυνση στοχεύει στα μικρογλοιακά κύτταρα του εγκεφάλου, τα οποία στην περίπτωση των ασθενών με σχιζοφρένεια λειτουργούν πολύ πιο επιθετικά από ό,τι στους υγιείς ανθρώπους, «κουρεύοντας» δραματικά τις ζωτικές συνδέσεις μεταξύ των νευρώνων. Το αντίσωμα επαναφέρει τη δραστηριότητα αυτή σε φυσιολογικά επίπεδα, κάτι που, οι επιστήμονες ελπίζουν, θα οδηγήσει σε περιορισμό της φλεγμονής στον εγκέφαλο και σε μείωση των ψυχωσικών και άλλων συμπτωμάτων της σχιζοφρένειας.
Η νέα προσέγγιση βασίζεται στο σκεπτικό ότι ο νους και το σώμα βρίσκονται σε στενή αλληλεπίδραση, με άμεση διαμεσολάβηση του ανοσοποιητικού συστήματος. Οι επιστήμονες αποκτούν ολοένα περισσότερα στοιχεία ότι, εκτός από τις γνωστές αυτοάνοσες παθήσεις, η παθολογική υπερδραστηριοποίηση της άμυνας του σώματος, που στρέφεται εναντίον του ίδιου του οργανισμού, μπορεί να παίζει ρόλο επίσης σε ένα ευρύ φάσμα ψυχικών διαταραχών και νευρολογικών παθήσεων, από την κατάθλιψη έως την άνοια.
Είναι ενδεικτικό ότι οι άνθρωποι με διαβήτη τύπου 1 (μια αυτοάνοση πάθηση) έχουν 65% μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν άνοια. Ενώ αρκετοί ασθενείς με επίμονη κατάθλιψη έχουν ωφεληθεί από θεραπείες με φάρμακα αντισωμάτων. Όλα αυτά, σύμφωνα με τους Βρετανούς επιστήμονες, κατατείνουν στο ότι ο εγκέφαλος και το ανοσοποιητικό σύστημα συνδέονται στενά, συνεπώς η σωματική και η ψυχική υγεία δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ξεχωριστές «επικράτειες».
ΑΠΕ