Του Σπύρου Δαράκη *
Ευκαιρία για χυδαίο αντικομμουνισμό που αποτελεί άλλωστε και επίσημη ιδεολογία της ΕΕ, αλλά και για ξέπλυμα του φασισμού και ναζισμού – του γνήσιου τέκνου του καπιταλιστικού συστήματος – έδωσαν και φέτος οι φιέστες της ΕΕ για την 23η Αυγούστου που έχει καθιερωθεί από την ιμπεριαλιστική ένωση ως «Ευρωπαϊκή Μέρα μνήμης στα θύματα του ολοκληρωτισμού και των αυταρχικών καθεστώτων», με αφορμή την επέτειο από την υπογραφή του Συμφώνου «Μόλοτοφ – Ρίμπεντροπ» το 1939.
Θυμίζουμε ότι ανήμερα της «επετείου» ο α’ αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σοσιαλδημοκράτης Φρανς Τίμερμανς, και η επίτροπος Δικαιοσύνης Βέρα Γιούροβα δημοσιοποίησαν κοινή δήλωση, με την οποία αναπαράγουν την ανιστόρητη και επικίνδυνη εξίσωση φασισμού – κομμουνισμού.
Αντιδράσεις από τον πρέσβη της Ρωσίας
Στο μεταξύ με άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», με αφορμή τη συμπλήρωση 80 χρόνων από την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο πρέσβης της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Ελλάδα, Αντρέι Μασλόφ, σημειώνει μεταξύ άλλων πως στην ΕΕ «για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, καταβάλλονται συνειδητές προσπάθειες διαστρέβλωσης της ιστορικής αλήθειας, όχι μόνο από ψευδοϊστορικούς, αλλά και από κυβερνήσεις ορισμένων κρατών.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η απόπειρα εξίσωσης της φασιστικής Γερμανίας και της Σοβιετικής Ενωσης ως δύο “συνυπεύθυνων” της έναρξης του πολέμου (…) Για τους σκοπούς αυτούς οι παραχαράκτες της Ιστορίας εκμεταλλεύονται κυνικά το γερμανο-σοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης που υπογράφτηκε στις 23 Αυγούστου 1939 μετά του συνοδεύοντος πρωτοκόλλου, που δήθεν τράβηξε τη σκανδάλη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με την εισβολή της Γερμανίας στην Πολωνία».
«Σε τελική ανάλυση», σημειώνει ο πρέσβης, «η Πολωνία, η οποία σήμερα δηλώνει “θύμα της σοβιετικής επίθεσης”, απελευθερώθηκε από τον φασισμό χάρη στον Κόκκινο Στρατό που έχασε εκεί 600.000 ζωές – πολύ μεγάλο φόρο αίματος (…) Και βεβαίως αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ήταν η Σοβιετική Ενωση που έσπασε τη ραχοκοκαλιά του Γ΄ Ράιχ και απελευθέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης από την εγκληματική ιδεολογία του ναζισμού».
Το σύμφωνο Μολότοφ -Ριμπεντροπ
Βγαίνοντας ηττημένη από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γερμανία εξακολουθούσε να είναι ιμπεριαλιστική δύναμη παρά την επιβολή σκληρών όρων με τη συνθήκη των Βερσαλλιών. Υπήρχε, επίσης, ένα νέο στοιχείο στις διεθνείς σχέσεις, Η ύπαρξη της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτό καθοδηγούσε τις πράξεις όλων των ιμπεριαλιστών καθώς στην εφαρμοσμένη πλέον εξουσία των εργατών έβλεπαν τον κύριο αντίπαλό τους.
Έτσι, απ’ το 1924 -1925 τα καπιταλιστικά κράτη της Δυτικής Ευρώπης συνέβαλαν τα μέγιστα στην αναγέννηση της οικονομικής και πολεμικής ισχύος της Γερμανίας, με σκοπό να αντιμετωπίσουν από κοινού τον μπολσεβικισμό.
Η Γερμανία ανορθώθηκε οικονομικά με τα σχέδια Ντοζ (1924) και Γιανκ (1929), τα οποία εμπνεύστηκαν κι έθεσαν σε εφαρμογή οι κύριοι εκπρόσωποι του αμερικανικού και του αγγλογαλλικού χρηματιστικού κεφαλαίου. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο που με την εφαρμογή αυτών των σχεδίων τα μεγαλύτερα αμερικανικά μονοπώλια («Στάνταρντ Οϊλ», «ΤζένεραλΕλέκτρικ», «ΤζένεραλΜότορς», «ΙντερνάσιοναλΤέλεγκραφεντΤέλεφονΚόμπανι», «φορντ»,
«Ανακόντα» κ.λπ. διείσδυσαν στη γερμανική Βιομηχανία με τη μέθοδο των απευθείας επενδύσεων. Στην καθαρά πολεμική παραγωγή, η πρόοδος της ναζιστικής Γερμανίας, χάρη στα ξένα κεφάλαια, υπήρξε εντυπωσιακή. Στα χρόνια 1933 – ’39 τα πολεμικά έξοδα της Γερμανίας αυξήθηκαν περισσότερο από 12 φορές, ενώ η γερμανική πολεμική παραγωγή αυξήθηκε 22 φορές. OL Ένοπλες Δυνάμεις της την 1η Σεπτέμβρη του 1939 έφταναν τα 4,6 εκατ. άνδρες και διέθεταν 26 χιλ. πυροβόλα και όλμους, 3,2 χιλ. άρματα μάχης, 4,4 χιλ. πολεμικά αεροπλάνα, 115 πολεμικά πλοία (από αυτά 57 υποβρύχια). Αυτάγια να γνωρίζουμε ποιος βοήθησε ποιον.
Η εγκαθίδρυση στη Γερμανία, το 1933, του ναζισμού, μιας ωμής δικτατορίας του τρόμου και των διωγμών, και ας είχε ανέβει στην κυβερνητική εξουσία με κοινοβουλευτική μορφή (τα μονοπώλια είχαν επιλέξει τον Χίτλερ για την εξουσία), μετέβαλε αυτή τη χώρα σε δύναμη κρούσης του ιμπεριαλισμού, που στρεφόταν, κατά πρώτο λόγο, ενάντια στην ΕΣΣΔ. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση έδιναν συμβουλές οι Αγγλογάλλοι και οι Αμερικανοί, ακόμη και ως προς το σχέδιο επίθεσης. Αρχικά στην Πολωνία, μετά στην Τσεχοσλοβακία και από κει στην ΕΣΣΔ.
Η Σοβιετική Ένωση, σε συνθήκες που ο πόλεμος ήταν ορατός και αναπόφευκτος, ακολούθησε πολιτική που απέβλεπε στην όσο γίνεται συγκράτηση του γερμανικού ιμπεριαλισμού και τη δημιουργία, όσο μπορούσε να γίνει, προϋποθέσεων ασφάλειας και διατήρησης της ειρήνης.
Έτσι, στις 2 Μάη 1935 υπογράφτηκε στο Παρίσι το γάλλο-σοβιετικό σύμφωνο αμοιβαίας βοήθειας και με την Τσεχοσλοβακία. Η σοβιετική κυβέρνηση, με τον τρόπο αυτό, πάλευε με κάθε μέσο για την αποτροπή του πολέμου.
Ταυτόχρονα, το σοβιετικό κράτος πήρε μια σειρά από μέτρα, που απέβλεπαν στην ενίσχυση της άμυνας της χώρας και στην ανάπτυξη του στρατιωτικό- οικονομικού δυναμικού της,
Το Μάρτη του 1936 τα γερμανικά στρατεύματα κατέλαβαν την αποστρατικοποιημένη ζώνη της Ρηνανίας. Το Νοέμβρη του 1936 η Γερμανία και η Ιαπωνία υπέγραφαν το «αντικομουνιστικό σύμφωνο» (ενάντια στη Γ Διεθνή), στο οποίο το 1937 προσχώρησε και η Ιταλία.
Η Γερμανία, επωφελούμενη από την πολιτική της λεγάμενης «μη επέμβασης», που ακολουθούσαν η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία, κατέλαβε το Μάρτη του 1938 την Αυστρία και άρχισε να προετοιμάζει επίθεση κατά της Τσεχοσλοβακίας.Το Σεπτέμβρη του 1938 έγινε συνάντηση Μεγάλης Βρετανίας, Γαλλίας, Γερμανίας και Ιταλίας, στο Μόναχο, όπου η Τσεχοσλοβακία συμφωνήθηκε να δοθεί στον Χίτλερ. Χωρίς ουσιαστικά να γίνει συζήτηση, αφού ήδη η κυβέρνηση της Τσεχοσλοβακίας είχε προειδοποιηθεί με τελεσίγραφο της Μεγάλης Βρετανίας να δεχτεί τους όρους της Γερμανίας, δηλαδή την προσάρτηση στη Γερμανία εδαφών της με γερμανικό πληθυσμό (περιοχή των Σουδητών).
Το Μάρτη του 1939 η Γερμανία κατέλαβε ολόκληρη την Τσεχοσλοβακία. Στη συνέχεια κατέλαβε την περιοχή Μεμελ της Λετονίας και επέβαλε στη Ρουμανία υποδηλωτικό «οικονομικό» σύμφωνο. Η Ιταλία, τον Απρίλη του 1939, κατέλαβε την Αλβανία. Ως απάντηση στη διεύρυνση της φασιστικής εισβολής, OL κυβερνήσεις της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας, για να περιφρουρήσουν τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντά τους στην Ευρώπη, υποσχέθηκαν «εγγυήσεις ανεξαρτησίας» σε Πολωνία, Ρουμανία, Ελλάδα και Τουρκία. Τον Απρίλη – Μάη του 1939 η Γερμανία κατήγγειλε την αγγλοαμερικανική ναυτικήσυμφωνία του 1935, ακύρωσε το σύμφωνο μη επίθεσης με την Πολωνία, που υπογράφτηκε το 1934 και έκλεισε με την Ιταλία το λεγόμενο Χαλύβδινο σύμφωνο, με βάση το οποίο η ιταλική κυβέρνηση υποχρεωνόταν να βοηθήσει τη Γερμανία, αν αυτή εμπλακεί σε πόλεμο με τις δυτικές καπιταλιστικές δυνάμεις.
Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, η ΕΣΣΔ επιμένει στην αναγκαιότητα συμφωνίας με Γαλλία και Μεγάλη Βρετανία, προκειμένου να αντιμετωπιστεί όσο μπορούσε η εξελισσόμενη σε παγκόσμιο πόλεμο πραγματικότητα, με βασικό πεδίο το έδαφος της Ευρώπης. Στις διαπραγματεύσεις που έγιναν στη Μόσχα το καλοκαίρι του 1939 Μεγάλη Βρετανία και Γαλλία κωλυσιεργούν με σκοπό να επιταχύνουν την επίθεση της Γερμανίας στην ΕΣΣΔ. Έτσι, δε δέχτηκαν την υπογραφή συμφωνίας, που πρότεινε η ΕΣΣΔ και που μιλούσε για κοινό μέτωπο κατά των ναζιστών.
Την ώρα που οδηγούσε τις διαπραγματεύσεις της Μόσχας σε αποτυχία, η αγγλική κυβέρνηση ερχόταν σε μυστικές επαφές με τους χιτλερικούς, μέσω του πρεσβευτή τους στο Λονδίνο, X. Ντίρκσεν, επιδιώκοντας να πετύχει συμφωνία με τη Γερμανία για το ξαναμοίρασμα του κόσμου, με δεδομένη την ναζιστική επίθεση στην ΕΣΣΔ και την καταστροφή της.
Η Σοβιετική Ένωση μπροστά στον άμεσο κίνδυνο επίθεσης της ναζιστικής Γερμανίας και έχοντας προβλέψειτο αναπόφευκτο του πολέμου, αφού δεν ευοδώθηκαν οι διαπραγματεύσεις υπογραφής συμφωνίας με τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία, οδηγείται στην υπογραφή του προτεινόμενου, από τη Γερμανία, συμφώνου μη επίθεσης, του γνωστού και ως συμφώνου Μολότοφ – Ρίμπεντροπ. Σκοπός της, από άποψη ταχτικής, ήταν να καθυστερήσει όσο γίνεται περισσότερο τη ναζιστική επίθεση ενάντιά της και να προετοιμαστεί επίσης όσο γίνεται πιο ολοκληρωμένα για την αντιμετώπιση του πολέμου της Γερμανίας ενάντιά της. Αυτή η επιλογή ήταν αναπόφευκτη και με μια έννοια επιβλήθηκε από την ταχτική των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Η υπογραφή στις 23 Αύγουστου 1939 του «σοβιετικογερμανού συμφώνου» είχε τη δική του συμβολή ώστε, παρά τους υπολογισμούς των πολιτικών του ενός ιμπεριαλιστικού συνασπισμού (Γαλλίας – Βρετανίας), αλλά και των ΗΠΑ, ο παγκόσμιος πόλεμος να αρχίσει με τη σύγκρουση στους κόλπους του καπιταλιστικού κόσμου.
Κλείνοντας τους θυμίζουμε τα λόγια του συγγραφέα Ερνεστ Χεμινγουέι: «Κάθε άνθρωπος που αγαπά την ελευθερία χρωστάει στον Κόκκινο Στρατό περισσότερα από ότι μπορεί ποτέ να πληρώσει».
* π. Κοινοτάρχης Μαρτυρικής Μαλαθύρου,
π. Δήμαρχος Μηθύμνης
Ιδρυτικό μέλος του Δικτύου Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών της Ελλάδας, περιόδου 41-45 «Ελληνικά Ολοκαυτώματα»