Τη στιγμή που όλα δείχνουν πως η ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Γιώργου Παπανδρέου για την προεδρία του ΚΙΝΑΛ είναι «θέμα χρόνου», εντείνονται οι επιθέσεις από μεγάλα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ προς το πρόσωπό του, στέλνοντας σαφή μηνύματα στον πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και πρώην πρωθυπουργό.
Δεν πρέπει να ξεχνά κανείς άλλωστε την επίσης σαφή προτίμηση που έχει αφήσει εδώ και πολύ καιρό να διαφανεί το Μέγαρο Μαξίμου προς το πρόσωπο του Ανδρέα Λοβέρδου μεταξύ των υποψηφίων για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ. Είναι γνωστή η διαφορά στην πολιτική κατεύθυνση μεταξύ των δυο συγκεκριμένων υποψηφίων Παπανδρέου – Λοβέρδου (που θεωρούνται και οι επικρατέστεροι για την διαδοχή της Φώφης Γεννηματα), με τον πρώτο να μιλά για «προοδευτικές συγκλίσεις» την ώρα που ο δεύτερος Ανδρέας Λοβέρδος είναι φιλικά διακείμενος στη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Με τα παραπάνω δεδομένα πολλά φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ έσπευσαν να απαξιώσουν τη διαφαινόμενη υποψηφιότητα του πρώην πρωθυπουργού και να υποδηλώσουν – έμμεσα ή άμεσα – τη «δυσαρέσκειά» τους για τις εξελίξεις στη διαδικασία διαδοχής της Φώφης Γεννηματά. Πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή την διαδικασία έχουν τα «Νέα» του ομίλου Μαρινάκη, με αρκετούς αρθρογράφους να κάνουν αναφορά στο ζήτημα με εμφανή αρνητική χροιά. Εξάλλου, όπως αναφέρει και ένας εκ των αρθρογράφων θέτοντας «υπαρξιακό» πολιτικά ζήτημα για τον Γιώργο Παπανδρέου και την προοπτική της υποψηφιότητάς του, «και ο Κυριάκος Μητσοτάκης προοδευτικός είναι»…
Ο «αυτοκαταστροφικός» ΓΑΠ και οι «πολιτικοί Οίκοι»
Ενδεικτικό είναι ένα παραπολιτικό σχόλιο στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας «Τα Νέα», με τίτλο «Χτύπημα», το οποίο θέτει το ερώτημα εάν ο Γιώργος Παπανδρέου «δικαιούται να είναι υποψήφιος;» και απαντά: «Δικαιούται να μην έχει την αίσθηση των πολιτικών προτεραιοτήτων, δικαιούται να διεκδικεί δικαίωση, δικαιούται να πιστεύει ότι η χώρα χρειάζεται αντιδεξιά μέτωπα, δικαιούται να παίρνει αποστάσεις ακόμα και από τις κομβικές επιλογές του παρελθόντος του – και βέβαια δικαιούται να είναι αυτοκαταστροφικός».
Σε ανάλογο μήκος κύματος κινείται και ο αρθρογράφος, Δημήτρης Ψυχογιος, ο οποίος σε δικό του σχόλιο με τίτλο «Κυνικές υποψίες», αφού υπενθυμίζει ότι τα 2/3 της πρόσφατης ιστορικής περιόδου στη χώρα μας, κυβερνούσαν οι τρεις μεγάλοι πολιτικοί οίκοι (Καραμανλή, Παπανδρέου, Μητσοτάκη) βάλλει εμμέσως πλην σαφώς κατά του πρώην πρωθυπουργού αναφέροντας: «Υπήρχε κάποια μορφή “τραγικού μεγαλείου” στην παραίτησή του κ. Παπανδρέου από την πρωθυπουργία τον Νοέμβριο του 2011 – αλλά ήταν κωμικοτραγική η προσπάθεια να τον αντικαταστήσουν πιστοί κηπουροί ως πρωθυπουργοί. Ήταν απαράδεκτη η αποχώρηση του από το ΠαΣοΚ και η ίδρυση του ΚΙΔΗΣΟ το 2015. Επιπλέον, αν ο κ. Καραμανλής Β’ οδήγησε στη χρεοκοπία τη χώρα, το ίδιο έκανε και ο κ. Παπανδρέου με το κόμμα που κληρονόμησε».
Για το ενδεχόμενο να είναι υποψήφιος για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ ο πρώην πρωθυπουργός αναφέρει πως «κάποιοι υποπτεύονται πως το κάνει για να διατηρήσει εν ζωή τον Οίκο του διότι, και αν ηττηθεί, δεν θα χάσει τίποτα: φοβάται ότι ως έχουν τα πράγματα σήμερα, όποιος και αν εκλεγεί πρόεδρος θα του φερθεί όπως ο ίδιος στον Κώστα Σημίτη το 2009, όπως η Φώφη Γεννηματά στον Βαγγέλη Βενιζέλο το 2019, και δεν θα παραμείνει βουλευτής. Για λόγους στοιχειώδους προσωπικής και οικογενειακής αξιοπρέπειας, ας διαψεύσει τους κυνικούς φιλύποπτους παρατηρητές εμπράκτως».
Το «ΚΚΕ του κέντρου», το «Δελφινάριο» και η δυσαρέσκεια Βενιζέλου – Σημίτη
Ακόμη πιο δηκτικός εμφανίζεται στη στήλη του ο Γιώργος Παπαχρήστος, ο οποίος αφιερώνει ένα μεγάλο μέρος του σημερινού του άρθρου στην υποψηφιότητα Παπανδρέου και στο χθεσινό μήνυμα του πρώην πρωθυπουργού.
«Το γνωρίζω (σημ: ότι θα είναι υποψήφιος) από πρώτο χέρι, το είπε σε ανθυποψηφίους του κατά τη διάρκεια των επαφών που είχε, προκειμένου εμμέσως πλην σαφώς να υποδείξει σε μερικούς εξ αυτών, να φύγουν από τη μέση. Το γνωρίζω, από έναν εκ του περιγύρου του, ο οποίος πολύ καθαρά μου είπε χθες το μεσημέρι ότι “θα είναι υποψήφιος, γιατί θέλει να ενώσει την παράταξη και να την ανασυγκροτήσει”. Και τέλος το εκτιμώ, έπειτα από την προχθεσινή μακρά επιχείρηση “στο μυαλό του Γιώργου”. Θέλει. Και μπορεί, επίσης. Το ζήτημα είναι τι θέλει η κοινωνία, και τι θέλει η βάση. Θέλει μια παράταξη που μπορεί να παίξει ρόλο στις εξελίξεις; Ή θέλει το ΚΙΝΑΛ ή όπως αυτό θα λέγεται πλέον, να μεταβληθεί, εκ των πραγμάτων, σε ένα ΚΚΕ του Κέντρου; Ιδού η απορία…», σημειώνει.
Συνεχίζοντας, σε ακόμη πιο επιθετικό τόνο ο αρθρογράφος, χρησιμοποιώντας τον μεσότιτλο «για το Δελφινάριο», γράφει: «Αλλά ο Γιώργος, είναι ο Γιώργος, ο κλασικός, ωραίος, Γιώργος που όλοι ξέρουμε. Ο Γιώργος, ας πούμε, ανέθεσε στη γραμματέα του, την κυρία Μαίρη Μακριδάκη, να τηλεφωνεί στους ανθυποψηφίους του πλέον, και να τους ζητάει να τον… επισκεφτούν! Στην κατοικία του ή στη Βουλή. Δεν τους τηλεφώνησε ο ίδιος, για να συζητήσουν μαζί του, να τους ακούσει, τι θέλουν και τι πιστεύουν. Οχι βέβαια. Η γραμματέας του, η κυρία Μακριδάκη».
Καταλήγντας, ο Γ. Παπαχρήστος δεν χάνει την ευκαιρία να κάνει αναφορά σε δυο («σοβαρούς» κατά τον ίδιο) πρώην προέδρους του ΠΑΣΟΚ, τον Βαγγέλη Βενιζέλο και τον Κώστα Σημίτη, αφήνοντας να εννοηθεί πως μόνο θετικά δεν αντιμετωπίζουν τις κινήσεις του Γιώργου Παπανδρέου.
Ο Κασιμάτης και τα «ανέκδοτα» ΓΑΠ
Από τη δική του μεριά, ο Στέφανος Κασιμάτης στη στήλη του στα Νέα, χαρακτηρίζοντας «αερολογίες» την αρχική παρέμβαση του Γιώργου Παπανδρέου, υποστηρίζει πως η απόφαση για την υποψηφιότητά του έχει ήδη ληφθεί, ωστόσο δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί επειδή σήμερα (Τρίτη) βρίσκεται σε προγραμματισμένο ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη. «Αν το ανακοίνωνε λοιπόν χθες, προκειμένου την επομένη μόλις να φύγει για το εξωτερικό, θα ήταν ασόβαρο, ακόμη και για αυτά τα μέτρα του Γιώργου». «Είναι όμως υποχρεωμένος πλέον να προβεί στο απονενοημένο, ειδάλλως η παρέμβασή του κηρύσσεται για τα πανηγύρια και καταγράφεται ως επίλογος στη βίβλο με τα ανέκδοτα του ΓΑΠ. Γιατί, δηλαδή, ξεσήκωσε τόση φασαρία και τέτοιες προσδοκίες; Μόνο και μόνο για να κάνει μια αυτοψία στην κατάσταση και μετά να πει “ΟΚ, ευχαριστώ, δεν θέλω τίποτε άλλο”; Και να μην ήταν απολύτως βέβαιος για τη δική του υποψηφιότητα στην αρχή, τώρα πια είναι υποχρεωμένος», σημειώνει και συνεχίζει:
«Η ειρωνεία της επαναφοράς που επιχειρεί ο ΓΑΠ είναι ότι από τη δεκαετία του 1990 εκπροσωπούσε (με τον τρόπο του) το αίτημα της ανανέωσης της πολιτικής ζωής. Δεν είναι θλιβερό, λοιπόν, να βλέπουμε τώρα η ανανέωση να επιστρέφει στα 70 για να πάρει τη ρεβάνς; Σημαίνει ότι δεν κατάλαβε πολλά από όσα συνέβησαν έκτοτε, για να το πω με την κομψότητα του σχήματος λιτότητας. Συμβαίνει συχνά, όταν οι άνθρωποι προδίδονται και μετανιώνουν βαθιά για ένα σφάλμα τους που το πλήρωσαν ακριβά, να αντιδρούν με την παράλογη επιθυμία να κάνουν κάτι για να γυρίσουν τον χρόνο πίσω. Είναι τεράστιο λάθος στην προσωπική ζωή και τραγωδία στην πολιτική. Το παρακολουθούμε εν εξελίξει στην περίπτωση της υποψηφιότητας του ΓΑΠ. “Προϋπόθεση για να κάνεις πολιτική είναι να διατηρείς τη σοβαρότητά σου”, όπως είπε ο Ευάγγελος Βενιζέλος σε πρόσφατη συνέντευξή του. Δεν αναφερόταν ειδικά στον Γιώργο, αλλά ο νοών νοείτω…».
Οι «συμβουλες» της Καθημερινής
Την ίδια ώρα, η Καθημερινή στο κεντρικό της άρθρο δίνει εμμέσως «συμβουλές» προς τον Γιώργο Παπανδρέου -χωρίς να τον κατονομάζει- προκειμένου να μείνει εκτός κεντρικής πολιτικής.
Ειδικότερα, επισημαίνει με νόημα: «Μια γενιά πολιτικού προσωπικού αποδεκατίστηκε όταν κλήθηκε να διαχειστιστεί τη χρεοκοπία. Κάποιοι έχουν μείνει με την πολιτική πικρία ότι τους άξιζε καλύτερο μέλλον. Τη δικαίωση όμως μπορεί να τους τη δώσει στο μέλλον μόνον η Ιστορία. Όχι το παρόν. Απόδειξη, ότι όσοι αναζήτησαν την “ρεβάνς” απέτυχαν. Η φωνή των πρώην πρωθυπουργών έχει κύρος και απήχηση όταν οι ιδίοι προστατεύουν το πολιτικό τους κεφάλαιο. Είναι πιο χρήσιμοι όταν δεν κατεβαίνουν οι ίδιοι στην αρένα».
«Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης προοδευτικός είναι…»
Τέλος, αξιοσημείωτη είναι και η προσέγγιση του Μιχάλη Μητσού -πάλι στα Νέα- στο ζήτημα, με έμφαση στην απόρριψη της επίκλησης της «προοδευτικής προοπτικής», καθώς όπως υποστηρίζει… «Κι ο Κυριάκος Μητσοτάκης προοδευτικός είναι».
Tο άρθρο (υπό τον τίτλο “Νοσταλγία”) αναφέρει μεταξύ άλλων: «Στη νοσταλγία για το κόμμα του 44% θα πρέπει να αποδοθεί και η αναταραχή που έχει προκαλέσει η κινητικότητα του Γιώργου Παπανδρέου. Οι αντίπαλοί του δεν φοβούνται τόσο τις ιδέες του, όσο το βάρος του ονόματός του. Μόνο που στα 12 χρόνια που έχουν περάσει από εκείνη την ιστορική εκλογική αναμέτρηση έχουν σημειωθεί σεισμικές αλλαγές στην Ελλάδα».
Και προσθέτει: «Ο Γιώργος Παπανδρέου δικαιούται να έχει κάποια παράπονα: η φράση «λεφτά υπάρχουν» κακώς τον κυνηγάει. Δεν είναι όμως ο άνθρωπος «Καθαρά Χέρια»: εκείνος διέγραψε το 2008 τον Σημίτη. Και σίγουρα δεν είναι ο Μεσσίας που θα σώσει μια εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα παράταξη. Το μεγάλο του όπλο, το παρελθόν του, είναι και το μεγάλο του πρόβλημα. Αν τελικά αποφασίσει να διεκδικήσει την ηγεσία, δεν θα μπορέσει λοιπόν να στηριχθεί μόνο σε ήλιους, σημαίες και τραγούδια: την Κάρμινα Μπουράνα, άλλωστε, την παίζει σε εξαντλητικό βαθμό και ο Λοβέρδος. Ούτε η «προοδευτική προοπτική», την οποία υπόσχεται με το χθεσινό του μήνυμα, λέει τίποτα από μόνη της στους ψηφοφόρους. Κι ο Κυριάκος Μητσοτάκης προοδευτικός είναι. Στο επίπεδο των ιδεών θα πρέπει να δοθεί η μάχη – αλλά αυτό προϋποθέτει φυσικά ότι υπάρχουν».