Ο πρωταθλητής της σφυροβολίας, Χρήστος Φραντζεσκάκης, αγωνίστηκε για πρώτη φορά σε τελικό Ολυμπιακών Αγώνων και κατέλαβε τη 12η θέση. Ο Κρητικός ρίπτης δεν έκανε την εμφάνιση που θα μπορούσε να έχει κάνει καθώς δεν έριξε βολές αντιπροσωπευτικές της κατάστασής του αλλά ούτε του ταλέντου του.
Ο ίδιος, μιλώντας στο Gazzetta, ανέλυσε την πρόοδο του αγώνα αλλά και τις σκέψεις του κατά τη διάρκεια αυτού ενώ εκδήλωσε και τα συναισθήματά του τα οποία ήταν ανάμεικτα.
«Το έλουσα φουλ, έχασα μία τρομερή ευκαιρία. Ήταν η ευκαιρία της ζωής μου σήμερα. Είχα βγει τρομερά, στο ζέσταμα έριχνα βολάρες και έλεγα πως σήμερα θα την κοπανήσω. Ήμουν τρομερά. Δεν σκέφτηκα να κάνω μία safe βολή, έβλεπα 78άρια και δεν μου καιγόταν καρφί. Λέω θα μπω όλα μέσα. Μπαίνω και τι κάνω; Μου κόβονται τα πόδια από το άγχος.
Βέβαια την ένιωσα δυνατή τη βολή. Στην επόμενη, χορεύω μέσα στη βαλβίδα, κάνω λάθη που δεν μπορώ να τα κάνω ακόμη και αν προσπαθώ και πάει 73μ, που δεν την υπολόγιζα ούτε καν για έγκυρη. Δεν τα υπολόγισα τα μέτρα αυτά, δεν ήταν αντιπροσωπευτικά για την κατάσταση που βρισκόμουν.
Τρίτη βολή, λέω τώρα θα το καρφώσω… Το πίστευα, λέω κοιμούνται όλοι ρίχνουν 78μ. Βγήκε άκυρη, πρέπει να ήταν καμιά 76 μέτρα.
Ξενερώνω γιατί ήταν χαμηλά το βάθρο. Τα μετάλλια τα πήραν τα παιδιά που τα άξιζαν, καλά ο Καναδός στην άκρη μόνος του απλά περίμενα να τα έπαιρναν με 81μ. Χάθηκε μία τρομερή ευκαιρία μπορώ να πω», είπε και έπειτα συνέχισε εξηγώντας λίγο περισσότερο το υπόβαθρο πίσω από αυτή την εμφάνιση.
«Βρήκα τον εαυτό μου πριν από έναν μήνα, τον παλιό καλό Χρήστο»
«Δεν είμαι ούτε ευτυχισμένος, ούτε δυστυχισμένος γιατί βρήκα τον εαυτό μου πριν έναν μήνα. Όλη η σεζόν έχει πάει άπατη, δεν ήξερα τι μου γίνεται. Πριν δύο μήνες αισθανόμουν σαν αρχάριος, δεν ήξερα τι κάνω με τη σφύρα. Τώρα είχα καλή αίσθηση αλλά δεν την έδεσα. Βρήκα τον παλιό καλό Χρήστο, του 2022, και απλά δεν βγήκε στον αγώνα. Οι προπονήσεις εδώ έδειχναν πως ήμουν για ατομικό ρεκόρ. Τώρα ό,τι και να λέω… 73 μέτρα έγραψε. Αλλά ήμουν για 79μ, ένιωθα σούπερ. Ό,τι και να πω θα με κοροϊδεύει ο κόσμος τώρα.
Δεν μπορώ να φανταστώ τι θα γινόταν αν μου πήγαινε όλη η σεζόν καλά. Γιατί τον χειμώνα ήταν όλα μια χαρά, η προπόνηση πήγαινε τέλεια και όταν ήρθε η ώρα, τον Φλεβάρη, να ευχαριστηθώ τη δουλειά που έριξα και το αίμα που έφτυσα, εκεί άρχισαν να χαλάνε όλα. Τα γόνατα, το μυαλό, η πίεση, η τεχνική.
Ελπίζω κάποια στιγμή να γίνω τόσο σταθερός για να ρίχνω τις βολές που θέλω, γιατί και στον προκριματικό δεν έριξα όπως ρίχνω στην προπόνηση. Χάρη μου έγινε που μπήκα τελικό. Τέλος πάντων, στην επόμενη υπόσχομαι καλύτερα.
Πάντως, είμαι χαρούμενος γιατί ευχαριστήθηκα όλη τη διαδικασία. Είμαι ευτυχισμένος με αυτό που κάνω βασικά.
Φέτος με τις σφαλιάρες που πήρα , νιώθω ότι ολοκληρώθηκα από σφαλιάρες. Έχω πάρει όλα τα μαθήματα που έπρεπε και τώρα πρέπει να αποδώσω. Πρέπει κάποια στιγμή να ρίξω».