Έχει σημειωθεί και με άλλη αφορμή, ότι εφόσον ως κοινωνία -μετά από την αστοχία που είχαμε με τον Γιωργάκη και την κρυάδα που πήραμε από τον Αντωνάκη- εναποθέσουμε τις ελπίδες μας, εκ νέου, στον Κωστάκη τον εις Ραφήνας κατοικοεδρεύοντα, τότε θα είμαστε ένας λαός και για κλωτσιές και για καρπαζιές και πολύ καλά να μας τα κάνουν, όλα αυτά τα αισχρά που μας κάνουν.
Πρόκειται, ας μην ξεχνάμε, για εκείνον τον πρωθυπουργό που είχε όλες τις ευκαιρίες να διορθώσει μερικές από τις αθλιότητες που είχαν συμβεί επί των τελευταίων ημερών των σοσια-ληστών, έτσι όπως είχε εμφανιστεί δαφνοστεφανωμένος με αρετές κληρονομικές (sic) κι ελπιδοφόρος. Τι κρίμα που, μόλις έγινε πρωθυπουργός, πράγμα που συνέπεσε με το φαγοπότι των Ολυμπιακών Αγώνων, εκείνος προτίμησε, διακριτικά, να αποσυρθεί από το προσκήνιο για να απολαμβάνει νόστιμα κοψίδια στους φιλόξενους χώρους έξοχων ταβερνείων.
Αναζητούν, όσοι το κάνουν, την ηγετική φυσιογνωμία που θα αντιπαλέψει τους «κόκκινους» στα μαρμαρένια πολιτικά αλώνια, ξεχνώντας ότι ο εν λόγω σιωπηρός χειροκροτητής της ακολουθούμενης σήμερα πολιτικής, μόνο για τις ιστορίες με τους κουμπάρους του θα μείνει για να τον θυμάται η ιστορία, κρατώντας πολλές υποσημειώσεις και για όλους αυτούς, με τους οποίους συγκυβέρνησε στο δρόμο της Ελλάδας προς το τίποτα, κάνοντας ίσα-ίσα μια απογραφή για το θεαθήναι, αφού μετά από την περιβόητη και ανεκδιήγητη εκείνη απογραφή του Αλογοσκούφη, όλοι μαζί, δικοί μας κι Ευρωπαίοι, συμφώνησαν να κάνουν τα στραβά μάτια, για να συνεχιστεί απρόσκοπτο το φαγοπότι.
Ήταν η εποχή που όλη η Ελλάδα γνώριζε τα φτηνά δανεικά που έφερνε το ευρώ. Ήταν η εποχή που το χρήμα έρεε άφθονο, που οι κότες στην Ελλάδα γεννούσαν χρυσά αυγά, αλλά αντί για να αναμορφωθεί με την ευκαιρία το σαθρό σύστημα, αφέθηκε να συνεχίσει να σαπίζει. Δεν μπορεί να υπάρχει σπόρος ηγέτη σε ένα τέτοιο πρόσωπο και ασφαλώς ματαιοπονούν οι εμπνευστές του σχεδίου.
Αντίθετα, ένας υπολογίσιμος αντίπαλος αναδύεται παίρνοντας απόψε στη Βουλή-Οπερέτα τη σκυτάλη από τον υπό απόλυση σφουγγοκωλάριο που παριστάνει τον πρωθυπουργό.
Πρόκειται περί του, ως νεανία πασίγνωστου τσεκουροφόρου, «υπουργού» που προσπαθεί να ατσαλωθεί πολιτικά ανάμεσα από ανδρολογικές παθήσεις και γυναικολογικές εξετάσεις, αλλά το ομολογεί εντίμως ότι είναι νομικός και όχι υγειονομικός, άνθρωπος που καταλαβαίνει καλά τις συμβάσεις και βγάζει συμπεράσματα από τους αριθμούς, και μας εξηγεί ότι έχουμε πτωχεύσει και ότι πρέπει να σφίξουμε τα δόντια, αντί να τρέχουμε στα νοσοκομεία, αν ο μη γένοιτο χρειαστεί.
Εξάλλου ο «υπουργός»-αστήρ, είναι έξυπνος, μορφωμένος και εξαιρετικός αγορητής, φιλόδοξος και κυρίως ικανός να προσεταιριστεί τους ψηφοφόρους του “λερωμένου” Μιχαλοτέτοιου. Ο κ. «υπουργός», άλλωστε, το έχει αποδείξει και στο παρελθόν, ότι είναι ικανός διάδοχος του έγκλειστου φυρερίσκου!
Η αλήθεια, βέβαια, είναι λιγάκι απογοητευτική, διότι κι αυτός ο φέρελπις «υπουργός» συγκαταλέγεται σε αυτά τα πολιτικά βαμπίρ που απομυζούν το αίμα μας, αλλά κανένα τηλεοπτικό κανάλι δεν θα την «παίξει» την είδηση, ότι ο κ. «υπουργός» υπερασπίζεται στα δικαστήρια κοινούς απατεώνες από αυτούς που παρασιτούν οριζόντια και κάθετα στον κοινωνικό μας ιστό. Επιπρόσθετα -και όλως τυχαίως, το κράτος μας δεν παρίσταται για να διεκδικήσει το δημόσιο συμφέρον έναντι των καταχραστών του δημοσίου χρήματος που υπερασπίζεται ο κ. «υπουργός», αλλά προτιμά ισοδύναμα μέτρα όπως φερ’ ειπείν να εξοικονομεί από τα φάρμακα των καρκινοπαθών. Ιδού, ο άνθρωπος!
Αν αυτές είναι οι εναλλακτικές λύσεις που έχει να προτάξει η δεξιά πτέρυγα του πολιτικού μας συστήματος, ενόψει της απόλυσης του Αντωνάκη, ώστε να μπορέσει να συνεχίσει το καταστροφικό έργο που έχει αναλάβει κι έχει δρομολογήσει, τότε καλά θα κάνει να ψάξει λίγο περισσότερο.
Ηγέτης είναι αυτός που μπορεί να εμπνεύσει σχέδια ανασυγκρότησης. Δεν είναι αυτός που ψευδόμενος με τέχνη από τα τηλεπαράθυρα, δείχνει έμπρακτα την υποταγή του στους επικυρίαρχους δανειστές, αλλά πρωτίστως αποδεικνύει με τις πράξεις και τις παραλείψεις του, την δουλοπρέπεια του στη συνομοταξία των κουμπάρων και των πολιτικών φίλων, των πελατών και των χορηγών, των μεταπρατών ανταλλαγμάτων έναντι του μόνιμου στασιδιού που έχει εξασφαλισμένο ο κ. «υπουργός» στα πλατό της Τηλεδημοκρατίας μας, όλων αυτών , τέλος πάντων, των στοιχείων που συνιστούν και εκφράζουν σήμερα, το δυσώδες περιβάλλον της κάκοσμης ελληνικής καθεστηκυίας τάξης.
http://my-pillow-book.blogspot.gr/2014/10/smashed.html