Το νέο σχέδιο μεταναστευτικού νόμου δεν συνιστά τίποτε άλλο από συνέχιση της ατζέντας που έφερε σε απόγνωση τον μεταναστευτικό κόσμο και έδωσε τροφή στο φασιστικό φαινόμενο στην Ελλάδα, καθώς ουσιαστικά ενσωματώνει όλα τα αντιμεταναστευτικά μέτρα που έχουν κατά καιρούς ψηφιστεί από τις ελληνικές κυβερνήσεις.
Περάσανε 8 χρόνια από την τελευταία νομιμοποιητική διαδικασία του 2005, κατά την οποία – στην πραγματικότητα – ευεργετήθηκαν ελάχιστοι μετανάστες και μετανάστριες αποκτώντας άδεια παραμονής, σε σχέση με εκείνους/ες που κυριολεκτικά εξαπατήθηκαν με τον πιο επίσημο τρόπο, απορρίφθηκαν και έχασαν τα χρήματά τους για το (σχεδόν) τίποτα – μια δηλ. ισχνή και διαρκώς επισφαλή “ημινομιμότητα”. Ο συγκεκριμένος Κώδικας υπό ψήφιση δεν ασχολείται καθόλου – ενώ, αντιθέτως, όφειλε να συνιστούν την πρώτη προτεραιότητά του – με όσους από αυτούς ζουν ακόμα εδώ, παρόλο που αυτή η κατηγορία μεταναστών έχει αποδείξει – τυπικά και ουσιαστικά και με τον πιο συνεπή και επώδυνο τρόπο – την βούλησή της να ζήσει νόμιμα στην χώρα αυτή. Στην ίδια κατάσταση αυτής της “ημινόμιμης” ομηρείας συμπεριλαμβάνονται ακόμα και οι μετανάστες που κατόρθωσαν να μπουν σε ειδικά “καθεστώτα ανοχής” και μη απέλασης, όπως οι 300 πρώην απεργοί πείνας του 2011 – οι οποίοι μάλιστα πλήρωσαν και σε αίμα την θέλησή τους να ζήσουν εδώ με αξιοπρέπεια.
Το νέο σχέδιο νόμου δεν αφορά ούτε τους χιλιάδες μετανάστες που ζουν για χρόνια στην Ελλάδα “χωρίς χαρτιά”, ούτε τους -επίσης- εγκλωβισμένους πρόσφυγες εξαιτίας του Κανονισμού ΙΙ του Δουβλίνου και της Συνθήκης Σένγκεν. Για να το πούμε ξεκάθαρα κι απλά, ο νέος νόμος είναι μονάχα κατ’ όνομα “μεταναστευτικός” – αλλά στην ουσία του κυρίως “εθνικός” – καθώς δεν έχει απολύτως καμία πρόθεση να νομιμοποιήσει, αλλά αντιθέτως να μονιμοποιήσει την μαύρη, φτηνή και αναλώσιμη εργασία των ανωτέρω – υποτίθεται προς απέλαση – “παρανόμων” μεταναστών.
Το νομοσχέδιο τελικά αφορά αποκλειστικά τους ήδη ή κάποτε νόμιμα διαμένοντες μετανάστες και μετανάστριες, με σαφή όμως κι εδώ πρόθεση να εντείνει και να συστηματοποιήσει την οικονομική εκμετάλλευσή τους σε μια περίοδο οξύτατης κρίσης, η οποία έχει χτυπήσει νωρίτερα και σφοδρότερα (και επιλεκτικά) τον μεταναστευτικό πληθυσμό. Η δεκαετούς διάρκειας άδεια των επί μακρόν διαμενόντων καταργείται, ενώ η ανάλογη πενταετής κατοχυρώνεται με αυστηρότερες προϋποθέσεις και εισοδηματικά κριτήρια. Τα εισοδηματικά κριτήρια παραμένουν για την οικογενειακή επανένωση, από την οποία θα ξεκινήσει και η εφαρμογή συλλογής DNA για την εξακρίβωση της συγγένειας, μία περιττή διαδικασία που αν μη τι άλλο αποσπά προσωπικά δεδομένα και συνιστά εκβιασμό.
Για όσους παραμένουν στο καθεστώς της ανανέωσης (για την μεγάλη δηλ. πλειοψηφία των μεταναστών/τριών) των αδειών κάθε 1 ή 2 χρόνια, η προσωρινή ρύθμιση που προβλέπει λιγότερα προαπαιτούμενα ένσημα δε λύνει το πρόβλημα, δεδομένης της κρίσης, της ανεργίας και της ανασφάλιστης εργασίας.
Τέλος, θεωρούμε ωμή κοροϊδία την προβλεπόμενη χορήγηση αδειών “επί μακρός διαμένοντος” στους μετανάστες δεύτερης γενιάς (στα παιδιά δηλ.), αντί για την αυτοδίκαιη απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας εφόσον οι ίδιοι το επιθυμούν.
Συμπερασματικά, είμαστε πεπεισμένοι πως ο θρυλούμενος νέος μεταναστευτικός νόμος είναι μονάχα κατ’ επίφαση “νομιμοποιητικός” και “νέος”, και για αυτό εντελώς αντιδραστικός. Κάθε άλλη λύση πέραν της διαρκούς ανοιχτής νομιμοποίησης, συνιστά έναν φαύλο κύκλο διοικητικής κράτησης και μαύρης εργασίας, ο οποίος αποσκοπεί σε ένα φτηνό και αναλώσιμο εργατικό δυναμικό, προς το συμφέρον αποκλειστικά των εργοδοτών. Πέρα όμως από τους προφανείς χαμένους της υπόθεσης, η απατεωνίστικη αυτή διαχείριση της μεταναστευτικής εργατικής δύναμης, αποβαίνει εις βάρος ολάκερης της ελληνικής κοινωνίας, με την αναπόφευκτη υποτίμηση σύσσωμης της εργατικής της δύναμης, καθώς και με την ακατάσχετη αιμορραγία των δημοσίων εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων.
Είναι επιτακτική η ανάγκη να συνειδητοποιήσουν αυτήν την αλήθεια οι ντόπιοι συνάδελφοι, γείτονες και συμπολίτες μας, έτσι ώστε να σταθούν αλληλέγγυοι στους δύσκολους αγώνες του μεταναστευτικού κόσμου για αξιοπρεπή ζωή, για χάρη του συλλογικού και ενιαίου συμφέροντος όλων μας, ελλήνων και μεταναστών, που ζούμε και μοχθούμε σε αυτή τη χώρα για ένα ομορφότερο αύριο, για εμάς και τα παιδιά μας.
