Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης: Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες που χτύπησαν την πόρτα μας

Παρόλο που ήταν μια σκηνή απελευθέρωσης, η χθεσινή εικόνα των προσφύγων από τη Συριά να αφήνονται μαζικά στο δρόμο, με τα παιδάκια τους και τα υπάρχοντά τους στα χέρια, μετά από 15 μερες ανείπωτης ταλαιπωρίας σε θάλασσες, σκυλοπνίχτρες, συνθήκες κράτησης, ανακρίσεις κ.ο.κ., ήταν τόσο άθλια και απελπιστική, που σχεδόν σκέπασε τις θλιβερές εικόνες των προηγούμενων ημερών από το αυτοσχέδιο κέντρο κράτησης στην Αγυιά.

Η σκέψη του τί άραγε θα γινόταν, αν χθες δεν υπήρχαν και οι λιγοστοί άνθρωποι για να κάνουν 10 δρομολόγια ο καθένας με τα ΙΧ τους, να μαγειρέψουν, να διαμορφώσουν μέσα σε λίγες ώρες και να παράσχουν ανεκτές συνθήκες φιλοξενίας για να μείνουν οι μισοί περίπου από τους 150 πρόσφυγες που αφέθηκαν στην τύχη τους, να μεταφράζουν επί 12ώρο (για τους αλληλέγγυους άραβες μετανάστες των Χανίων ο λόγος), ήταν πιο εξουθενωτική από το ο,τιδήποτε που βιώσαμε χθες.

Πρέπει πάση θυσία να ασκηθεί πίεση να παραχωρηθούν δώρεαν χώροι φιλοξενίας, μέσα μεταφοράς, σίτιση και ιατροφαρμακευτική κάλυψη. Το ξενοδοχείο που μίσθωσε το Υπουργείο Εργασίας δεν είναι αρκετό ως ενέργεια, καθώς γύρω στα 60 άτομα έπρεπε όπως-όπως να φιλοξενηθούν χθες το βράδυ στην κατάληψη Rosa Nera, για να μην μείνουν βραδιάτικα στο πουθενά, σε μια άγνωστη πόλη, και αφού μάλιστα είχαν υποστεί μια τέτοια φοβερή ταλαιπωρία.

Πρέπει πάση θυσία να ασκηθεί πίεση στην Εισαγγελία Ανηλίκων να άρει την απαράδεκτη απόφασή της να στείλει 4 ανήλικα και ασυνόδευτα παιδιά στα κρατητήρια του αστυνομικού τμήματος της Σούδας.

Και αυτά είναι τα απολύτως αυτονόητα. Από κει και πέρα, υπάρχουν άλλοι 200 πρόσφυγες κυρίως από Αίγυπτο, οι οποίοι κρατούνται ακόμα στον εντελώς ακατάλληλο – σχεδόν εγκαταλελειμμένο – εκθεσιακό χώρο στην Αγυιά, κατάχαμα, με ελλιπή σίτιση, χωρίς θέρμανση, τους οποίους το αισχρό νομικό πλαίσιο τους καθιστά άμεσα απελάσιμους – λες και η Αίγυπτος ή η Σομαλία δεν συνιστούν ουσιαστικά εμπόλεμες περιοχές.

Κάνουμε έκκληση στα δημοκρατικά και ανθρωπιστικά αντανακλαστικά της κοινωνίας, να ενδιαφερθεί για την τύχη που περιμένει αυτούς τους ανθρώπους και να σταθεί στο πλάι τους, έτσι ώστε αυτό το προσφυγοκτόνο κράτος να ενεργήσει και μια φορά κόντρα στις ηλίθιες και άδικες ευρωπαϊκές επιταγές – όπως του Δουβλίνο 2, εν προκειμένω. Πόσο μάλλον, όταν ανάμεσά τους υπάρχουν και γύρω στα 40 ασυνόδευτα ανήλικα παιδιά, τα οποία απειλούνται και αυτά με απέλαση, το οποίο συνιστά μια κατάφωρη παραβίαση των ίδιων των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου.