Του Γιάννη Μπαζού
Ο Χένρι Τάντι, από το Γουόργουϊκ της Αγγλίας, ήταν ένας ήρωας, ο πλέον παρασημοφορημένος στρατιώτης του Ά Παγκοσμίου πολέμου, λαμβάνοντας τουλάχιστον δέκα διαφορετικές διακρίσεις. Έλαβε μέρος στην πρώτη φονικότατη μάχη της Υπρ, τον Οκτώβριο του 1914, και στη μάχη της Σομ το 1916, όπου και τραυματίστηκε στο πόδι. Όταν βγήκε από το νοσοκομείο, πήγε στη Γαλλία με την 9η Στρατιά, όπου πολέμησε και τραυματίστηκε ξανά στην Τρίτη μάχη της Υπρ, στο Πασεντέιλ, το καλοκαίρι του 1917.
Από τον Ιούλιο μέχρι τον Οκτώβριο του 1918, ο Χένρι Τάντι υπηρέτησε στο 5ο Σύνταγμα «Δούκας του Ουέλινγκτον». Στο διάστημα αυτό συμμετείχε στην ηρωική κατάληψη του Μαρκουάν από τους Βρετανούς, και διακρίθηκε με τον Σταυρό της βασίλισσας Βικτώριας, για την απαράμιλλη ανδρεία και αυτοθυσία του.
Όπως έλεγε ο ίδιος αργότερα στους φίλους του, τα τελευταία δραματικά λεπτά της μάχης, κι ενώ οι Γερμανοί υποχωρούσαν πλέον άτακτα, στο στόχαστρό του μπήκε ένας δεκανέας. Όμως την ώρα που τον σημάδευε ο Τάντι, είδε πως ο στρατιώτης ήταν πληγωμένος, κι έτσι: «Σημάδεψα, αλλά δεν μπορούσα να πυροβολήσω έναν τραυματισμένο άνθρωπο. Έτσι, κατέβασα το όπλο μου, και τον άφησα να φύγει. Ο Γερμανός, μου ένευσε ευχαριστώντας με, κι εξαφανίστηκε».
Είκοσι χρόνια αργότερα, όταν ο Άγγλος πρωθυπουργός Νέβιλ Τσάμπερλεν, το 1938, επισκέφθηκε το Βερολίνο για να συνομιλήσει με τον Αδόλφο Χίτλερ, ο Γερμανός καγκελάριος του έδειξε έναν πίνακα του Ιταλού ζωγράφου Φορτουνίνο Ματάνια, που αναπαριστούσε έναν στρατιώτη να κουβαλά στην πλάτη του έναν τραυματισμένο σύντροφό του.
Ο πίνακας είχε βασιστεί σε μια πραγματική φωτογραφία που είχε δημοσιευτεί στις εφημερίδες της εποχής, και έδειχνε τον Χένρι Τάντι να κουβαλά έναν πληγωμένο συμπολεμιστή του λίγα λεπτά μετά τη μάχη της Υπρ, το 1914.
[youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=KvoYPGosjZo”]
Ο Χίτλερ, αναγνώρισε στο πρόσωπο του Τάντι, ένα πρόσωπο που δεν θα ξεχνούσε πότε, τον άνθρωπο που κάποτε του χάρισε τη ζωή, και παρεκάλεσε θερμά τον πρωθυπουργό της Αγγλίας όταν θα επέστρεφε στην πατρίδα του να επικοινωνήσει μαζί του, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη του και απευθύνοντάς του θερμό χαιρετισμό.
Ο Χίτλερ, δύο φορές παρασημοφορημένος, έχασε προσωρινά την όρασή του από τα αέρια μουστάρδας, στα χαρακώματα του Βελγίου τον Οκτώβριο του 1918, και νοσηλεύτηκε στο στρατιωτικό νοσοκομείο μέχρι τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας.
Όταν ο Τάντι έμαθε τα νέα, είχε πλέον αποστρατευτεί και έμενε στο Κόβεντρυ που ισοπεδώθηκε από τους ανελέητους βομβαρδισμούς της Γερμανικής αεροπορίας, κάνοντας νυχτερινές περιπολίες με την πολιτοφυλακή, αφού οι παλιοί του τραυματισμοί δεν του επέτρεπαν να καταταγεί ξανά. Με αφορμή τους βομβαρδισμούς του Κόβεντρυ, οι Γερμανοί έφτιαξαν τη λέξη (Coventrieren, από το όνομα της πόλης Coventry) θέλοντας να περιγράψουν την κατεδάφιση, την ισοπέδωση μιας πόλης από αέρος. Η λέξη, χρησιμοποιείται ακόμη στις μέρες μας.
Ο Χένρι Τάντι, βλέποντας την καταστροφή που δημιούργησε ο Αδόλφος Χίτλερ, είπε: «Δεν μπορούσα να πυροβολήσω ένα τραυματισμένο άνθρωπο. Αν ήξερα, βέβαια, τι θα προκαλούσε αυτός ο άνθρωπος είκοσι δύο χρόνια αργότερα, θα έπραττα διαφορετικά. Τώρα καταλαβαίνω, αυτό που έλεγε ο Όσκαρ Ουάιλντ: “τελικά καμιά καλή πράξη δεν μένει ατιμώρητη”» .
