Εκτενές δημοσίευμα για τις χιλιάδες περιπτώσεις ανθρώπων που έχουν περάσει τον κορωνοϊό, στους οποίους όμως τα συμπτώματα επιμένουν μήνες μετά δημοσίευσε η “Atlantic“.
Στο δημοσίευμα γίνεται λόγος για ασθενείς, όπως ο LeClerk, μία δημοσιογράφος από την Γκλασκώβη όπου 66 μέρες μετά που νόσησε, συνεχίζει να είναι άρρωστη:
Αρχικά ανέπτυξε ένα βήχα, πόνο στο στήθος, πόνο στις αρθρώσεις και μία περίεργη αίσθηση στο δέρμα. Μετά από μία εβδομάδα στο κρεβάτι, η υγεία της άρχισε να βελτιώνεται. Όμως τη 12η μέρα όλα τα συμπτώματα επέστρεψαν με μεγαλύτερη ισχύ. Σήκωσε πολύ υψηλό πυρετό, έχασε την αίσθηση της γεύσης και της μυρωδιάς, και δυσκολευόταν να αναπνεύσει.
Όταν ο δημοσιογράφος της Atlantic μίλησε με την LeClerk βρισκόταν στην 66η μέρα και τα συμπτώματα συνέχιζαν να εμφανίζονται κατά κύμματα.
“Πριν από αυτό ήμουν μία υγιής 32χρονη”, είπε. “Τώρα δε μπορώ να σταθώ στα πόδια μου για να πάω στο μπάνιο δίχως να αισθάνομαι μία αφόρητη κούραση. Πολλές φορές είμαι για μέρες στο κρεβάτι δίχως να μπορώ να σηκωθώ. Δεν έχω ξαναβιώσει ποτέ κάτι τέτοιο στη ζωή μου”.
Η πλειοψηφία εξ αυτών δεν έχουν καταλήξει σε κάποια μονάδα εντατικής θεραπείας οπότε οι περιπτώσεις τους θεωρούνται ήπιες. Όμως οι ζωές τους έχουν αλλάξει δραματικά αφού η αρρώστια επανέρχεται σε κύμματα μην επιτρέποντάς τους να συγκεντρωθούν στις ζωές τους, να ασκηθούν ή απλά να κάνουν δραστηριότητες που βασίζονται στην κίνηση. Η πλειοψηφία επίσης είναι νέοι. Η πλειοψηφία είναι υγιείς και γυμνασμένοι.
Ο κόσμος ασχολείται περισσότερο με τις σοβαρές περιπτώσεις των οποίων οι ζωές κινδυνεύουν από τον κορωνοϊό, μετρούν νεκρούς και αναρρώνοντες, όμως ουδείς φαίνεται να καταμετρά όλους αυτούς που επιβίωσαν του ιού όμως οι ζωές τους δεν έχουν επιστρέψει στο φυσιολογικό. Και απ’ ότι φαίνεται, δεν είναι λίγοι.
Αυτοί οι άνθρωποι που παραμένουν άρρωστοι για τόσο καιρό αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν κάτι τέτοιο να συμβαίνει. “Μοιάζει σαν ουδείς να μη μας καταλαβαίνει” λέει η Chloe Kaplan από την Ουάσιγκτον που βρίσκεται στην 78η ημέρα από τότε που κόλλησε τον ιό. “Δε νομίζω ότι ο κόσμος καταλαβαίνει ότι υπάρχουν πολλοί που βρίσκονται σε ένα ενδιάμεσο επίπεδο, ούτε πεθαίνουν, είτε έχουν ήπια συμπτώματα, αλλά είναι ασθενείς για μήνες”.
“Η εντύπωση ότι οι περισσότερες περιπτώσεις είναι ήπιες και σύντομης διάρκειας αποτυπώνει την αίσθηση ότι μόνοι οι άρρωστοι και οι ηλικιωμένοι χρειάζεται να απομονώνονται, και ότι όλοι οι υπόλοιποι μπορούν να μολυνθούν και απλά να περάσουν την αρρώστια και να συνεχίσουν τη ζωή τους. Δημιουργεί ένα πλαίσιο στο οποίο το να μην κρύβεσαι από την αρρώστια μοιάζει σα μια λογική απόφαση, λέει η Felicity Callard, μία γεωγράφος που εργάζεται στο Πανεπιστήμιο της Γκλασκώβης και βρίσκεται στην 77η ημέρα της νόσου.
Καθώς η πανδημία προωρά και όλοι συζητούν για την πιθανότητα ενός δεύτερου κύματος, ασθενείς που συνεχίζουν να είναι άρρωστοι από το πρώτο κύμα νοιώθουν βαθιά ενοχλημένοι από την αδιαφορία των πολιτών. “Ανησυχώ βαθιά για τους φίλους και την οικογένειά μου που απλά δεν το λαμβάνουν πολύ σοβαρά υπόψη γιατί νομίζουν ότι είτε θα είναι ασυμπτωματικοί ή νεκροί”, είπε η Hannah Davis, μία καλλιτέχνης από τη Νέα Υόρκη η οποία βρίσκεται στην 71η ημέρα της νόσου.
“Αυτή η μέση κατάσταση στην οποία βρίσκομαι είναι μία κόλαση”