Γράφει ο Ιωάννης Ντουντουλάκης*
Τα Χριστούγεννα συναντάμε παντού στολίδια. Μακάρι, αν αντί να ανάβουμε τεχνητά φώτα, να ανάβαμε τα φώτα στις καρδιές μας και στις καρδιές των άλλων γύρω μας. Μακάρι να δίναμε στους άλλους χαμόγελα και αγάπη δίχως προκατάληψη, επικριτικότητα και καχυποψία. “Αυτό είναι τα αληθινά Χριστούγεννα θα ήθελε να μας πει ο Άγιος Βασίλης. Ας γινόμασταν όλοι βοηθοί του Άγιου Βασίλη.
Τα Χριστούγεννα και ο Χειμώνας μας καλούν να αντικρίσουμε το Παραμύθι του Χειμώνα μας. Όλοι μας έχουμε ένα Παραμύθι του Χειμώνα. Το Παραμύθι του Χειμώνα είναι η εγκατάλειψη που έχουμε βιώσει όλοι μας και ο φόβος που νιώσαμε. Για τον λόγο αυτό δημιουργήσαμε έναν πλασματικό και ασφαλή κόσμο, από φόβο και για να μην πονάμε. Όμως ο “ασφαλής” αυτός κόσμος μας κοστίζει το ότι παραμένουμε καθηλωμένοι στον Χειμώνα.
Όλες οι επιλογές και πράξεις της ανθρωπότητας είναι από τον φόβο. Ό,τι κακό εκπέμπουμε προς τους άλλους ή μας εκπέμπουν οι άλλοι, προκύπτει από τον φοβο της εγκατάλειψης. Ο φόβος είναι η αιτία που καταφεύγουμε σε εύκολες επιλογές. Αν θα υπήρχε ένας τίτλος για την ιστορία της ανθρωπότητας, θα ήταν: “Η Ιστορία του Φόβου”. Αυτόν τον φόβο κληροδότησε το Φίδι στον Κάιν και ο Κάιν σε όλους εμάς. Από την άλλη, αν προσπαθούμε να κυριεύσουμε τον φόβο μας, τότε ο φόβος μας κυριεύει.
Ο δρόμος είναι ο δρόμος της συγχώρεσης και της αγάπης. Δεν υπάρχει αληθινή αγάπη χωρίς συγχώρεση. Ο φόβος ενεργοποιεί αντιδράσεις, μοτίβα και συμπεριφορές που δεν έχουν σχέση με την καρδιά, αλλά με τον νου. Η συγχώρεση είναι η απάντηση που δίνει τη γαλήνη.
Ο Φόβος έχει πολλές εκφράσεις, που δεν χωρούν σε κάποιο συγκεκριμένο όρο ή ταμπέλα. Περνά από γενιά σε γενιά και χειροτερεύει, με τις διάφορες εκφάνσεις του (ψυχρότητα, φοβίες). Ο φόβος εμποδίζει την αληθινή πίστη στον Θεό, στον εαυτό μας και στους άλλους. Δεν πάει με την πίστη, την ελπίδα, τη συγχώρεση, την αγάπη. Η αληθινή συγχώρεση προκύπτει μέσα από δύσκολα βιώματα και δοκιμασίες και μέσα από τη συγχώρεση φεύγει ο φόβος.
Συχνά ευχόμαστε:
“Καλά Χριστούγεννα, με υγεία”. Όμως η βιολογική υγεία μας είναι το απολύτως ελάχιστο, αν δεν είμαστε καλά μέσα μας. Το να αναφερόμαστε μόνο σε αυτήν δείχνει παραίτηση. Αυτό που λέμε, επίσης: “Να έχομε μόνο υγεία, μόνο αυτό μετράει” δείχνει μια παραίτηση από τον κόσμο και ότι αρκούμαστε μόνο στη βιολογική υγεία.
Δεν λέω “Καλά Χριστούγεννα”, αλλά “Αληθινά Χριστούγεννα”.
Υ.Σ. Θα γράψω γράμμα στον Άη Βασίλη, έχω να γράψω πολλά χρόνια. Γράψτε και εσείς, ότι θέλετε.
