Του Γεώργιου Τζανάκη
Έρχονται τα Χριστούγεννα και τα Χανιά θα τα εορτάσουν με τρεις (3) επισκόπους!!!
Εκτός του κανονικού επισκόπου Δαμασκηνού χειροτονήθηκαν και άλλοι δύο. Ο ηγούμενος της Μονής Γουβερνέτου Ειρηναίος και ο Πρωτοσύγγελος της Μητροπόλεως Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνός. Ανεξαρτήτως της γνώμης που μπορεί να έχη κανείς για τις ικανότητες και την αξία των προσώπων αυτών και την ευχή να φανούν άξιοι της τιμής που έλαβαν, δεν μπορεί να μην διατυπώση μερικά πρώτα ερωτήματα και προβληματισμούς: Ποια ανάγκη επέβαλε την χειροτονία των επισκόπων αυτών; Ποια έλλειψις θα αντιμετωπιστή; Ποιο ποιμαντικό πρόβλημα θα λυθή;
Ποιος μπορεί να απαντήσει λογικά και πειστικά στα παραπάνω ερωτήματα; Επίσκοπος εδώ υπάρχει ή δεν υπάρχει; Υπάρχει. Είναι ο Δαμασκηνός, χρόνια τώρα. Άρα δεύτερος επίσκοπος στην ίδια δικαιοδοσία δεν νοείται. Ένας υπάρχει πάντοτε. Έτσι λειτουργεί η Ορθόδοξος Εκκλησία.
Χαρακτηριστικό είναι ότι τα πρόσωπα αυτά έλαβαν τον τίτλο του Επισκόπου όχι από την Σύνοδο της Εκκλησίας της Κρήτης, αλλά από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, τον Οικουμενικό. Θεωρητικώς χειροτονήθηκαν βοηθοί του, αλλά πρακτικώς και ουσιαστικώς βρίσκονται και λειτουργούν στην Κρήτη και μάλιστα στα Χανιά και οι δύο, στην ίδια Μητρόπολι, Κυδωνίας και Αποκορώνου. Αν χρειαζόταν ο Πατριάρχης βοηθούς και τους ζητούσε από την Εκκλησία της Κρήτης, υποθέτω ότι δεν θα αρνιόταν η Σύνοδός της την βοήθεια. Τα πρόσωπα όμως θα αξιοποιούνταν εκεί που υπάρχει η ανάγκη: στο Πατριαρχείο ή όπου αλλού ήθελε ο Πατριάρχης , όπως πλέον συνηθίζει. Οι δύο αυτοί επίσκοποι χειροτονήθηκαν εκεί και ξαναγύρισαν εδώ. Εδώ τώρα τι θα κάνουν; Ποιόν θα ποιμαίνουν , αφού ποιμένας -επίσκοπος- υπάρχει ήδη και είναι ο Δαμασκηνός. Αναμφιβόλως παρουσιάζεται μια μπερδεμένη κατάστασις που ίσως εξελιχθή και σε προβληματική ή ανώμαλη. Οι ιερείς και ο λαός πως ακριβώς θα αντιμετωπίζουν την παρουσία τριών επισκόπων; Ου δύνασαι δυσίν κυρίοις δουλεύειν.
Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η ανάγκη διαποίμανσης του λαού οδηγεί στην ύπαρξι επισκόπου. Πρέπει να υπάρχει λαός πρώτα για να υπάρξη επίσκοπος. Αν δεν υπάρχει λαός τι θα κάνει ο επίσκοπος, ποιόν θα ποιμαίνει; Αν πάλι υπάρχει επίσκοπος που ποιμαίνει τον λαό, ποία η αναγκαιότης υπάρξεως και δευτέρου επισκόπου στην ίδια περιοχή; Πολύ περισσότερο δε και τρίτου; (Και πάντα δεν ξεχνούμε ότι κάτι τέτοιο αντιβαίνει στους κανόνες που διέπουν την λειτουργία της Εκκλησίας).
Θα πεί κάποιος- λέγεται ήδη: Θα βοηθήσουν στην διαποίμανσι της εκκλησίας. Μα κάτι τέτοιο υπονοεί ανικανότητα η μειωμένη αποτελεσματικότητα του ήδη υπάρχοντος ποιμένος. Γιατί; Διότι τα πρόσωπα αυτά υπήρχαν στην Μητρόπολι και ήδη βοηθούσαν την διαποίμανσι στις θέσεις που είχαν αναλάβει . Ο ένας ηγούμενος στο Γουβερνέτο ο άλλος Πρωτοσύγγελος στην Μητρόπολι. Τις θέσεις αυτές τις διατηρούν πάλι. Για τον επισκοπικό τίτλο μιλάω: Τι θα προσθέση ο τίτλος; Τι θα κάμουν περισσότερο ως επίσκοποι από ότι θα έκαναν αν δεν ήταν επίσκοποι;
Στις υποσχέσεις που έδωσαν κατά την χειροτονία τους δήλωσαν ότι θα μείνουν έως θανάτου πιστοί στον Πατριάρχη και στις εντολές του και θα εργαστούν για τα «προνόμια» του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως: «Διά του βίου παντός επόμενος κατά πάντα και υποτασσόμενος τω παναγιωτάτω αυθέντη και δεσπότη μου τω Οικουμενικώ Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίω … και: άπερ κέκτηται προνόμια ο αποστολικός και Πατριαρχικός και Οικουμενικός θρόνος φυλάττειν απαράβατα και απαρασάλευτα έως εσχάτης μου αναπνοής».Ναι, αλλά εδώ είναι εκκλησία της Κρήτης. Η εκκλησία της Κρήτης δεν έχει τα δίκαιά της; Αυτά ποιος θα τα υπερασπιστή στην περίπτωσι που δεν συμπίπτουν με τα «προνόμια» της Κωνσταντινουπόλεως; Ή καλύτερα οι συγκεκριμένοι επίσκοποι που ορκίζονται αυτά, ποιόν θα υπακούσουν, τον εκάστοτε Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και τα συμφέροντα της εκκλησίας εκείνης ή την Εκκλησία της Κρήτης και τα συμφέροντά της; Και τα συμφέροντα δεν είναι μόνον υλικά….
Βλέπουμε , επί παραδείγματι, τις μεγάλες προκλήσεις των Τούρκων και τις έμπρακτες διεκδικήσεις τους έναντι της πατρίδος μας. Αν, ο μη γένοιτο, φτάσουμε σε πολεμική σύγκρουσι και το Πατριαρχείο αναγκαστεί να πάρη θέσι υπέρ των Τούρκων, όπως έχει γίνει πολλάκις στο παρελθόν (προσφάτως στην επιχείρησι των Τούρκων στο Αφρίν της Συρίας, παλαιώτερα (1964) στην Κύπρο, όπου οι εκάστοτε Πατριάρχες τάχθηκαν υπέρ των Τουρκικών ενεργειών) τι θέσι θα κρατήσουν οι επίσκοποι αυτοί την στιγμή που έχουν ορκιστεί δημοσίως να υπακούουν στα κελεύσματα του Πατριάρχη; Τι αποτελεσματα θα έχουν τέτοιες ενέργειες στο ηθικό ενός λαού, που ήδη στραπατσαρισμένος από τα μνημόνια που επέβαλαν οι άστοργοι πολιτικοί του θα βλέπει και τους πνευματικούς ταγούς του να «τάσσονται» υπέρ των πολεμίων; Οι νοοπολιτικές επιχειρήσεις, που χρόνια τώρα εξελίσσονται στην πατρίδα μας, περιλαμβάνουν και την χρησιμοποίησι της υπαρχούσης θρησκείας για την χειραγώγησι του λαού, αφ᾿ όσον έχουν βρεθή ποιμένες να αναλάβουν τέτοιον ρόλο λησμονώντας της πραγματική αποστολή τους. Δεν πρέπει κανείς να ξεχνά ότι το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως αποτελεί γαιοπολιτικό βραχίωνα των ΗΠΑ και όπως βλέπετε δεν διαστάζει να εκτελεί τα κελεύσματά τους ακόμη και σε περιπτώσεις όπου οδηγεί την Εκκλησία σε σχίσμα, όπως είναι η πρόσφατη περίπτωσις της Ουκρανίας.
Οι επίσκοποι της Εκκλησίας της Κρήτης τα τελευταία 30 χρόνια φαίνεται ότι έχουν διολισθήσει σε απλούς υποτακτικούς του Κωνσταντινουπόλεως. Οι νεώτεροι γαλουχημένοι με πνεύμα υποταγής, ουσιαστικά έχουν απεμπολήσει την αρχιερατική τους αξιοπρέπεια έναντι του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Η χειροτονία των δύο αυτών επισκόπων δεν δείχνει το πως τους αντιλαμβάνεται ο Κωνσταντινουπόλεως; Στον Ειρηναίο είχαν δώσει μία (1) ψήφο για εκλογή του σε επίσκοπο Κνωσσού και φυσικά δεν εξελέγη. Έρχεται ο Πατριάρχης και τον κάνει επίσκοπο και τους τον στέλνει στην Κρήτη, αφού έχουν πάει στην Πόλι, οι ίδιοι που δεν τον θεώρησαν άξιο για επίσκοπο-διότι αν τον θεωρούσαν θα τον εξέλεγαν οι ίδιοι- και έχουν παρευρεθή στις διαδικασίες χειροτονίας του και έχουν ακούσει όλους τους επαίνους προς το πρόσωπό του… Τι είναι αυτό αν όχι περιφρόνησίς τους εκ μέρους του Πατριάρχου και δουλοπρέπεια εκ μέρους των ιδίων; Δεν τον κάνετε Δεσπότη; Θα τον κάνω εγώ και θάρθετε να παρευρίσκεσθε και θα σας τον στείλω και κάτω. Οι αιτίες αυτής της καταστάσεως είναι βαθύτερες, αλλά γνωστές· πλην δεν είναι του παρόντος.
Κλείνω το μικρό αυτό και πρόχειρο σημείωμα και θέλω να τονίσω στους συμπατριώτες μας ότι χρειάζεται προσοχή και επαγρύπνησις. Ούτε την πατρίδα μας πρέπει να την αφήσουμε απροϋπόθετα στις διαθέσεις των πολιτικών μας, ούτε την εκκλησία μας επίσης στις φιλοδοξίες ή την ανεπάρκεια των εκάστοτε ποιμένων. Εκκλησία είμαστε όλοι μαζί, ένα σώμα με κεφαλή τον Χριστό και μόνον αυτόν, αλάθητος δεν υπάρχει, μόνον η Σύνοδος αποφασίζει –της κάθε επιμέρους εκκλησίας για τα δικά της θέματα και πανορθόδοξος για θέματα της καθόλου Εκκλησίας- όλοι οι επίσκοποι είναι ίσοι κατά την αξία, και οι πρώτοι είναι πρώτοι μόνον για την τάξι, την ευταξία. Όλα τα άλλα που ακούγονται είναι αντιδημοκρατικά και φεουδαρχικά και προέρχονται από ανθρώπους που θέλουν να επιβληθούν στους άλλους και να τους κατεξουσιάσουν. Δεν φτάνει κανείς να είναι διάδοχος των θρόνων, πρέπει να είναι και μέτοχος των τρόπων. Με το να χειροτονή όποιος θέλει όποιον θέλει δεν σημαίνει ότι ο χειροτονηθείς απέκτησε αξία και εξουσία έναντι των άλλων ανθρώπων, όπως φαντάζονται κάποιοι φιλόδοξοι «μιτρομανείς» (η φυσίωσις της ευπρεπείας της εξουσίας-αββάς Ισαάκ Σύρος). Την δυνατότητα να επιτελή τα μυστήρια που επιτρέπει ο βαθμός του την έχει, την αξία του να κατέχη το ιερατικό αξίωμα πρέπει να την αποδείξη διά του βίου του και των έργων του. Διά του κρυφού βίου του έναντι του Θεού, ο Οποίος γνωρίζει τα μύχια, διά των φανερών έργων του έναντι των ανθρώπων οι οποίοι βλέποντας τα καλά έργα θα δοξάζουν τον Θεό και θα τιμούν και τον ίδιο, και βλέποντας ότι ακολουθεί τα θεσπισμένα από τους αγίους Πατέρες θα αποδέχονται την παρουσία του εν τη εκκλησία. Διαφορετικά οφείλουν να διαμαρτύρονται υπερασπιζόμενοι τα δίκαια της πίστεως. Ούτε κρίσις είναι, ούτε κατάκρισις όπως νομίζουν οι κήρυκες της υποτέλειας. Κρίσις είναι όταν περί του βίου ομιλεί τις, όχι περί του δόγματος, όπως οι άγιοι λέγουν.
Καλά Χριστούγεννα λοιπόν και ο Χριστός να φωτίζη και εμάς και τους τρεις δεσποτάδες μας.