Γράφει ο Δήμαρχος Αποκορώνου, Χαράλαμπος Κουκιανάκης:

Όταν ο βανδαλισμός σκοτώνει το μέλλον…

Η αποκατάσταση του γηπέδου 5Χ5 στις Βρύσες, όπως είχε προγραμματιστεί, ολοκληρώθηκε. Πρόκειται για ένα έργο που η παρούσα δημοτική αρχή κατασκεύασε εξαρχής, μαζί με άλλα τέσσερα αντίστοιχα γήπεδα στον Δήμο Αποκορώνου, για να δώσουμε στους νέους μας διέξοδο, ευκαιρίες άθλησης, χαράς και δημιουργίας.

Το γήπεδο αυτό — όπως και άλλοι αθλητικοί και σχολικοί χώροι — έχει υποστεί σοβαρούς βανδαλισμούς:

-Τα δίχτυα των τερμάτων κόπηκαν επανειλημμένα,

-τα πλέγματα καταστράφηκαν με κόφτες,

-το πίλαρ βανδαλίστηκε δύο φορές και υποβλήθηκαν μηνύσεις κατ’αγνώστων,

-τα φώτα στον δρόμο προς το γήπεδο και στον ποταμό Βρυσών που πρόσφατα τοποθέτησε ο Δήμος Αποκορώνου και ορισμένα εξ’αυτών καταστράφηκαν,

-οι υποδομές των σχολικών μονάδων, όπως το Γυμνάσιο και το ΕΠΑΛ Βρυσών, δέχτηκαν και αυτές πλήγματα.

Και όλα αυτά… σε χώρους που δημιουργήθηκαν για τα παιδιά μας.

Δεν είμαστε εδώ μόνο για να αποκαθιστούμε ζημιές. Είμαστε εδώ για να χτίζουμε το μέλλον. Κι αυτό δεν γίνεται όταν αντί για βελτιώσεις, ξοδεύουμε πολύτιμους πόρους για επισκευές.

Ας το πούμε καθαρά:

Η επίρριψη ευθυνών δεν λύνει το πρόβλημα,αντίθετα, το συγκαλύπτει.

Το πρόβλημα δεν είναι τα σπασμένα δίχτυα. Είναι το σπασμένο νήμα της ευθύνης.

Εμείς, ως Δήμος, δεν θα σταματήσουμε να επισκευάζουμε, να δημιουργούμε, να στηρίζουμε.

Αλλά πρέπει να μιλήσουμε ανοιχτά.

Αυτό είναι ένα πρόβλημα που έχει ρίζες στην οικογένεια, στο σχολείο, στην κοινωνία, και απαιτεί  συνεργασία, όχι σιωπή.

Χρειαζόμαστε γονείς παρόντες, εκπαιδευτικούς συμμάχους, νέους με όραμα και τοπική κοινωνία σε εγρήγορση.

Διότι δεν είναι απλώς ένα γήπεδο. Είναι το μέλλον του τόπου μας.

Και δεν μπορεί να θυσιάζεται στον βωμό της αδιαφορίας ή της σκοπιμότητας.

Ας διαλέξουμε λοιπόν:

Θέλουμε έναν Δήμο που νοιάζεται ή έναν τόπο που αδιαφορεί;

Θέλουμε έργα που διαρκούν ή μιζέρια που επαναλαμβάνεται;

Ο Δήμος Αποκορώνου θα συνεχίσει να εργάζεται με διαφάνεια, πρόγραμμα και φροντίδα. Όχι για  εντυπώσεις, αλλά για ουσία.

Όχι για μικροπολιτικές, αλλά για τη μεγάλη εικόνα: ένα τόπο ζωντανό, με προοπτική, με σεβασμό στους πολίτες, στους προγόνους και στις επόμενες γενιές.

Σε αυτό τον αγώνα, δεν περισσεύει κανείς.