Σε δύο παράλληλους κόσμους φαίνεται να ζει το Νοσοκομείο Χανίων. Στον κόσμο της πραγματικότητας, η Νευρολογική Κλινική βρίσκεται ένα βήμα πριν το λουκέτο. Στον κόσμο της διοίκησης, όμως, όλα βαίνουν καλώς και το νοσοκομείο «ενισχύεται»…

Δύο εκ διαμέτρου αντίθετες ειδήσεις κυριάρχησαν σήμερα στο Νοσοκομείο Χανίων. Από τη μία, η ζοφερή πραγματικότητα της Νευρολογικής Κλινικής που οδεύει προς πλήρη αναστολή λειτουργίας, και από την άλλη, η θριαμβολογία της διοίκησης για «ενίσχυση» του προσωπικού.

Η Νευρολογική Κλινική βρίσκεται κυριολεκτικά στον αέρα. Η κατάσταση επιδεινώθηκε ραγδαία μετά την παραίτηση των δύο νευρολόγων του ΠΑΓΝΗ που κάλυπταν εφημερίες στα Χανιά, αλλά και την παραίτηση της διευθύντριας, Κατερίνας Καλαμαυκιανάκη, έπειτα από 24 χρόνια προσφοράς στο ΕΣΥ. Το τελειωτικό χτύπημα φαίνεται να έρχεται με την επικείμενη άδεια μητρότητας της μοναδικής εναπομείνασας νευρολόγου. Αξίζει να σημειωθεί ότι η κλινική νοσηλεύει συχνά πάνω από 20 ασθενείς, με τις δύο εναπομείνασες γιατρούς να εφημερεύουν από τον Ιούνιο πολύ πέραν του επιτρεπόμενου ορίου.

Κι ενώ μία κρίσιμη κλινικη πάει προς κλείσιμο, την ίδια μέρα η διοίκηση του νοσοκομείου, αντί να δώσει ουσιαστικές απαντήσεις στην συνεχιζόμενη κρίση στο νοσοκομείο Χανίων έστειλε δελτίο τύπου που περίπου θριαμβολογεί για την ενίσχυση του νοσοκομείου Χανίων.

Με τελετές και ταρατατζούμ, ο διοικητής ανακοίνωσε την ορκωμοσία μιας Επικουρικής Επιμελήτριας Β’ και δύο εργαζομένων στο παραϊατρικό προσωπικό.

Ωστόσο, η πραγματικότητα διαψεύδει το αφήγημα της «ενίσχυσης». Οι ανακοινώσεις δεν αφορούν νέες προσλήψεις, αλλά τη μονιμοποίηση προσωπικού που ήδη εργαζόταν στο νοσοκομείο ως επικουρικό. Πρακτικά, η διοίκηση παρουσίασε ως νέο αίμα εργαζόμενους που ήδη υπηρετούσαν το σύστημα.

Προφανώς η συγκεκριμένη πρακτική εκ μέρους της διοίκησης είναι παραπλανητική. Μοιάζει λες και προσπαθεί η διοίκηση να ωραιοποιήσει μία κατάσταση που δεν είναι καθόλου μα καθόλου ωραία. Το ερώτημα που δημιουργείται είναι το εξής. Τελικά, η διοίκηση κοιτάζει το συμφέρον του νοσοκομείου ή της εικόνας του νοσοκομείου που οφείλει να φαίνεται καλή για να μην πλήττεται η εικόνα της κυβέρνησης;

Ο κ. Μπέας καλό θα είναι να σταθεί δίπλα στους εργαζόμενους και στα αιτήματά τους γιατί εν τέλει ο αγώνας των εργαζόμενων είναι ο αγώνας για ένα καλύτερο νοσοκομείου. Και αυτό θα πρέπει να επιζητά ένας διοικητής νοσοκομείου. Να επιζητά δηλαδή τη διασφάλιση των συμφερόντων του νοσοκομείου το οποίο διοικεί, της βελτίωσης των συνθηκών για εργαζόμενους και πολίτες που το επισκέπτονται…

Εν τέλει, καλείται να αποφασίσει: Θα είναι μάνατζερ της εικόνας ή υπερασπιστής της δημόσιας υγείας και των εργαζομένων του;