Ήρθε η ώρα φαίνεται. Μας τον ετοίμαζαν βέβαια από τις λάιφ στάιλ στήλες, μέσα από τη βλαχομπαρόκ στήλη της «Σίβυλλας». Και να που μας ήρθε κατακέφαλα από το ΒΗΜΑ. Μέσα από το συγκρότημα που οργάνωσε τον αντιμοναρχικό αγώνα στο δημοψήφισμα του 1974, εμφανίζεται τώρα ο Κοκός για να μας ξαναγράψει την…ιστορία!
Ο αγράμματος και απαίδευτος μποέμ των ανακτόρων της κεντρικής Ευρώπης, που μας απασχόλησε κυρίως με τις δραστηριότητές του περί τα γκομενικά, την ιστιοπλοΐα και την… Οιδιπόδεια πνευματική και πολιτική εξάρτηση από την Μητέρα του, τη γνωστή Φρειδερίκη, ή Φρίκη…
Είναι προφανές ότι κάτι μας μαγειρεύει ο γνωστός ξένος παράγοντας, σε συνεργασία με τη ντόπια ολιγαρχία. Η στιγμή προσφέρεται τώρα που:
1.Η Ελλάδα διέρχεται μια από τις χειρότερες κρίσεις στην Ιστορία της. Με τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν στο δημόσιο βίο να αποδεικνύονται πολιτικά κατώτερα των περιστάσεων. Με μια κυβέρνηση που κινείται στο πεδίο της απόλυτης μετριότητας, αδύναμη να αντιμετωπίσει τα κρείσσονα προβλήματα στο εσωτερικό κι εξωτερικό μέτωπο.
2. Με μια αντιπολίτευση να εξαντλεί το όριο τής μετριότητας, αρκεί και μόνο να εκτιμήσει κανείς το πολιτικό εκτόπισμα των υποψηφίων της ΝΔ. Και με μια ελάσσονα αντιπολίτευση να οριοθετείται πολιτικά μεταξύ μετριότητας και φαιδρότητας.
3. Με μια πνευματική ηγεσία ανύπαρκτη και χειραγωγημένη, στην καλύτερη περίπτωση, από τούς μηχανισμούς της εξουσίας. Που ο Ελύτης, που ο Σεφέρης,που ο Ρίτσος, που ο Βάρναλης,που ο Τσαρούχης,που ο Εγγονόπουλος,που ο Χατζιδάκις, που οι φωνές εκείνες που ενέπνεαν στήριζαν και οργάνωναν το όραμα μιας χώρας;
4. Μέσα σε μια γενικότερη αλλοτρίωση και με ένα λαό απόλυτα φτωχοποιημένο, με έναν ιδιότυπο ευρωπαϊκό φασισμό, υπαγορευμένο από τον άτεγκτο προτεσταντισμό της Ευρώπης, να δυναστεύει μια χώρα που βρέθηκε χωρίς στηρίγματα. Η Ρωσία ζητά τις βάσεις της στην Κρήτη και η Αμερική τις δικές της στην Κάρπαθο.
Αυτή τη στιγμή, της κρίσης, σκοτεινά χαλκεία ετοιμάζουν το αύριο..Η ντόπια και η ξένη ολιγαρχία, ακονίζουν τα μαχαίρια τους και ένα αντιτορπιλικό, ίσως στο Ναύσταθμο, να αναμένει για να μας φέρει τη… λύση στό Φάληρο. Γιατί, η λύση δεν μπορεί πια να είναι χούντα!
Μια ενδεχόμενη χούντα θάτανε κόλαφος για την Ευρώπη. Ένας θεσμός όμως, βασιλευόμενης δημοκρατίας, θα βόλευε όλους. Και Ευρωπαίους και Αμερικανούς. Προς το παρόν όμως, θα πρέπει να πάρει μια πρόγευση η Κοινή Γνώμη. Να συμφιλιωθεί ο βλάχος με το…φράκο. Έστω κι αν του πέφτει ατσούμπαλο…
Καμαρώσαμε λοιπόν πρώτα τους εκπροσώπους της φαιδράς πορτοκαλέας, με φαρδιά και άκομψα φράκα, στο Ναυτικό Όμιλο του Πειραιά, στη δεξίωση του Κοκού.
Από κοντά, οι αξιοθρήνητες κυρίες τους, με λαμέ γόβες και αποκριάτικες τουαλέτες. Ποιοι; Ψυχάρης, Λυκουρέζος, Βαρδινογιάννης και λοιποί ακόλουθοι…
Και να που τώρα, ήρθε η ώρα. Πήραν το σήμα από τα γνωστά χαλκεία, που απεργάζονται το μέλλον μας και τα οποία είχαν τα εργαλεία. Ποια είναι τα εργαλεία τους;
Πρώτος και καλύτερος, ο Λυκουρέζος, γνωστός για τις σχέσεις του με τον τέως. Από κοντά, ο Ψυχάρης, παλιά άνθρωπος του Αβέρωφ. Και τηλεφώνησε, λέει, ο Λυκουρέζος, σε κάποιον ονόματι Mαλούχο στό «Βήμα», «Σε θέλει ο βασιλεύς, να σου μιλήσει», κι έπαθε ταράκουλο ο Μαλούχος, από το σοκ. Ποιος; ο Μαλούχος!
Ένας απίθανος κύριος, που επιμελήθηκε την αυτοβιογραφία του ΣΙΑάκωβου! Ου μην κι ένα ντοκιμαντέρ του Εθνάρχη. Η συνάντηση έγινε, λέει, στο ιστορικό αθηναϊκό ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία» (πράγματι πολλές συναντήσεις που σημάδεψαν την ιστορία αυτού του τόπου έγιναν εκεί).
Εκεί λοιπόν, στον όγδοο όροφο, ο συγκλονισμένος Μαλούχος ανέλαβε να μας μεταφέρει- μέσω…Ψυχάρη- τις σκέψεις του τέως!
Με ένα κείμενο προλόγου που, τύφλα νάχει το μελό…«αμάρτησα για την κομπρέσα μου», λαϊκίστικο σε βαθμό που ξεπερνά ακόμα και τα Άρλεκιν, με μια απερίγραπτη αφέλεια, που στόχο έχει να αποσείσει τις ευθύνες της μοναρχίας και να ρίξει όλο το ανάθεμα στον Καραμανλή. Ένα αφελέστατο κείμενο, από έναν αβασάνιστο γραφιά.
Του έκανε, λέει, εντύπωση όταν αντάμωσε το ζεύγος, «το πόσο βαθιά αγαπημένο μπορεί να είναι ένα ζευγάρι, έχοντας πίσω του μισόν αιώνα γάμου…». Κι όταν περιγράφει τις τελευταίες στιγμές του πατέρα του κι αναλαμβάνει ο ίδιος τα καθήκοντα του, «μιλούσε κι έκλαιγε». Ο πρόλογος, λοιπόν, σε προδιαθέτει. Αλλά και το άρθρο του Ψυχάρη επίσης, αφού αναγνωρίζει ως κάτι πολύ σημαντικό το πόνημα…
Εδώ δυο κουβέντες. Το «συγκρότημα» έπαιξε σημαντικό ρόλο στα πολιτικά δρώμενα της σύγχρονης ιστορίας του τόπου δυο φορές. Την πρώτη, με την περίφημη «αποστασία». Τότε που ο λαός έκαψε τα «ΝΕΑ». Τη δεύτερη όταν σήκωσε όλο το βάρος του αντιμοναρχικού αγώνα. Τότε που όσοι δουλεύαμε ως συντάκτες εκεί, βγήκαμε ακόμα και στους δρόμους για να μοιράσουμε αντιμοναρχικό υλικό και ο Ορνεράκης, σκιτσογράφος των «ΝΕΩΝ», έκαμε το γνωστό σκίτσο με το παιδί να κατουράει το στέμμα. Ο Μάριος Πλωρίτης επιστρατεύτηκε και ορίστηκε ως ο επικοινωνιακός εκπρόσωπος εναντίον της μοναρχίας, απέναντι στον Κωνσταντίνο.
Και να που σήμερα, ο σταυλόδουλος των ανακτόρων, Ψυχάρης, μας πλασάρει τον τέως ως αξιόπιστη πηγή της πρόσφατης ιστορίας μας.
Τύφλα νάχει η οργάνωση «Καρφίτσα» κι οι κάθε είδους Γκοτζαμάνηδες και Μήτσου…
Έλληνες γρηγορείτε!
