Επί 25 χρόνια ζούμε ένα καραγκιοζιλίκι με το θέμα της ονομασίας. Διπλωματικά η χώρα ήταν πάντα λιγότερο σοβαρή από το καρναβάλι του Μοσχάτου, ενώ η γελοιότητα με Μεγαλέξανδρους, Βουκεφάλες, Άγιες Λαύρες μας κατέταξαν και επισήμως σαν ένα από τα διασημότερα καρναβάλια της υφηλίου. Βεβαίως και οι γείτονες δεν πήγαιναν πίσω. Κόντρα Μεγαλέξανδρους και σύνορα κοντά στη Λάρισα και άλλες τέτοιες εθνικιστικές πίπες για εσωτερική κατανάλωση. Μία ήταν η ευκαιρία, το 1991, να δεχτούμε την πρόταση που είχε πέσει στο τραπέζι με την ονομασία “Σλαβομακεδονία” και το θέμα θα είχε λήξει. Η διπλωματία δεν είναι ούτε χοροεσπερίς με ποντιακά και τσάμικα, ούτε ομιλίες ύμνοι στον αλυτρωτισμό, ούτε ταρατατζούμ εθνικές υπερηφάνειες. Είναι γνώση της κατάστασης, αντίληψη των ισορροπιών και εκμετάλευση ευκαιριών. Τόσα απλά, τόσο κυνικά
Όλα αυτά τα χρόνια οι δύο χώρες έχουν στενές οικονομικές σχέσεις, εμείς πάμε ψωνίζουμε εκεί, αυτοί έρχονται κάνουν διακοπές εδώ, οι τζογαδόροι μας πάνε και τα ακουμπάνε στο καζίνο τους, οι ελληνικές επιχειρήσεις έχουν στήσει δουλίτσες εκεί και παριστάνουμε τους οχτρούς ΜΟΝΟ για εσωτερική κατανάλωση και συνεχίσουμε έναν άτυπο διαγωνισμό ποιος τιμά καλύτερα τα αρχίδια του Βουκεφάλα.
Η χώρα δεν έχει αναγνωριστεί από το ελληνικό κράτος ως Μακεδονία, αλλά επίσης η χώρα δεν λέγεται “Σκόπια”. Σκόπια είναι η πρωτεύουσα. Για πόσα χρόνια πιστεύουμε ότι όλος ο πλανήτης θα θεωρούσε απολύτως φυσιολογικό οι κάτοικοι μιας χώρας να αποκαλούνται κάτοικοι μιας πρώην χώρας, που περιλαμβάνει το όνομα, που τώρα δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν; Πόσο εύκολα πιστεύετε ότι θα δεχόταν κάποιος την άποψη ότι οι κάτοικοι αυτοί της χώρας λέγονται Πουγουδουμίτες ή Φυρομέζοι;
Ας το πάρουμε χαμπάρι. Η χώρα ηττήθηκε στο διπλωματικό πεδίο. . Ακόμα και όταν κάποιος ξένος σε δηλώσεις του λέει “Μακεδονία” εμείς μεταφράζουμε “Σκόπια”. Δεν αποδίδουμε δηλαδή αυτό που λέει, αλλά αυτό που θα θέλαμε να πει. Αστειότητες. Σαν να παίρνεις δήλωση από έναν ρατσιστή που λέει “αράπης” και εσύ να μεταφράζεις “πολίτης αφρικανικής καταγωγής” επειδή το θεωρείς ορθότερο. Δεν αποδίδεις “δίκαιο”, παραποιείς τη δήλωση.
Η δήλωση Μουζάλα είναι εμφανές ότι έγινε εκ παραδρομής, αλλά ένας υπουργός κυβέρνησης, αφενός μεν εκφράζει ΠΑΝΤΑ την επίσημη γραμμή (και η επίσημη γραμμή δεν αναγνωρίζει καμία Μακεδονία) και αφετέρου πρέπει να είναι πιο προσεκτικός.
Από την άλλη οι αντιδράσεις Καμμένου και Ν.Δ. συνεχίζουν αυτήν την παράδοση φαιδρότητας που ζούμε αυτά τα 25 χρόνια και δυστυχώς θα συνεχίσουμε να ζούμε.