Του Γιώργου Καπριδάκη
Με την ανάσα της και μ΄ένα καθαρό πανάκι,καθάριζε το λαμπόγυαλο η μάνα μου την εποχή εκείνη.
Κι ύστερα γέμιζε την λάμπα με πετρέλαιο από να πεντακοσάρι μπουκάλι,καθάριζε το φτύλι να φύγει η κάφτρα,και πριν βραδιάσει για καλά την άναβε μ΄ένα τσακουμάκι.
-Κάτσε δα Γιωργιό νάχεις την ευκή μου να διαβάσεις και να γράψεις την ορθογραφία σου,γιατί ούλη μέρα έπαιζες μπάλες και δεν σε οίδα ν΄ανοίγεις βιβλίο…μόνο μην βιάζεσαι οντέ γράφεις και κάνεις καλικατσούνες.
-Άντε μην χασομεράς χαρώτο ,γιατί η ώρα βάνει και τον αφέντη σου νάρθει και θα πάρομε την λάμπα να φάμε.
-Εμένα μαμά δεν μ΄ αρέσει το φακιδόρυζο κι οι φρύσες και θέλω να μου κάμεις μια τηγανιά πατάτες κι ένα αυγό αμάτι,αλλιώς δεν τρώω πράμα.
-Μην είσαι αντράκι μου τοσοδά κακόφαο γιατί θα κατσιάσεις από την πείνα και θ΄αρρωστήσεις..δεν το θωρείς μωρέ το Στελιό τσι Σήφαινας που τρώει ότι βρει,κι είναι κατακόκκινο σαν το πετραμύγδαλο.
-Ναι μα αυτό το δέρνει η μάνα ντου με τη βίτσα και τη τρέμει,γι αυτό το θωρείς κι είναι καλόφαο, αφού έμαθε να τρώει και τα χαρούπια από το φόβο ντου…
-Μωρέ κι εσύ τσι χρειάζεσαι πότες -πότες 2-3 ξυλιές στα κολάκια για να φοβάσαι να τρώεις ότι βρίσκεις..αλλά έχε χάρη που σ΄έχουμε κακομάθει από μικιό..
-Άντε κάτσε δα να τελειώσεις τα γραφτά σου κι εγώ θα πάω ν΄ανάψω πάλι την φωτιά να σου τηγανίζω…ίντα να κάμω μωρέ παιδί μου που δεν μπορώ να σ΄ανεμίζω να κοιμηθείς νηστικός.
Χαίρε μάνα αξέχαστη…!!
