Για άλλη μια φορά η ΔΕΗ εξέπληξε δυσάρεστα.
Σύμφωνα με καταγγελία που έφτασε στην εφημερίδα μας συμπολίτης μας ήρθε αντιμέτωπος με το σκληρό, γραφειοκρατικό πρόσωπο της ΔΕΗ.
Σε μία περίοδο που όλοι οι πολίτες καλούνται να πληρώσουν σειρά δυσβάστακτων φόρων, ο συγκεκριμένος συμπολίτης μας έχει και ένα χρέος στη ΔΕΗ το οποίο βρίσκεται σε ρύθμιση για το οποίο πληρώνει ένα σημαντικό ποσό κάθε μήνα.
Σήμερα, ήταν η τελευταία ημέρα για την πληρωμή της μηνιαίας δόσης και τρέχοντας για μέρες, κατόρθωσε να συγκεντρώσει το ποσό.
Στη ΔΕΗ, έφτασε πραγματικά την τελευταία στιγμή. Ήταν έξω από την πόρτα στις 2 ακριβώς. Όμως, η είσοδος ήταν κλειστή. Πάτησε το κουμπάκι μια, δύο φορές, τρεις φορές. Κάποια στιγμή εμφανίστηκε ένας υπάλληλος ο οποίος με ύφος που δε χωρούσε συζήτηση του είπε, “το κατάστημα λειτουργεί μέχρι τις 2” και του έδειξε το ρολόι του.
Βγάζει ο συμπολίτης μας το κινητό για να δει ποια ήταν η καθυστέρηση που δεν επέτρεπε την είσοδό του και διαπίστωσε ότι ήταν 14.01 ενώ το κατάστημα ήταν κατάμεστο από κόσμο που περίμενε να εξυπηρετηθεί.
Παρακάλεσε τον υπάλληλο ευγενικά να ανοίξει την πόρτα γιατί είναι ρύθμιση που δε μπορεί να τη χάσει δείχνοντάς του τον κόσμο που εξυπηρετούσαν στο ταμείο.
Ο υπάλληλος ήταν αδιάλλακτος:
“Κύριε, εξυπηρετούμε πελάτες μέχρι τις 2. Το ωράριο έχει περάσει”
Εκείνη τη στιγμή καθώς κάποιος έβγαινε, μέσα στην απελπισία του εισήλθε από την πόρτα εξόδου. Εμεινε εκεί παγιδευμένος καθώς ο υπάλληλος αρνούνταν να ανοίξει με τον πολίτη να φωνάζει ζητώντας να δείξουν μία κατανόηση αφού για ένα λεπτό κινδύνευε να χάσει τη ρύθμιση.
Ο υπάλληλος μετά από αρκετά λεπτά φωνών πείστηκε να πάει στον διευθυντή ώστε αυτός να απαντήσει. Τελικώς, άνοιξαν την πόρτα και ο πολίτης μπόρεσε να περάσει με τον υπάλληλο να νουθετεί ότι δεν του άρεσε που τον αποκαλούσε ο πολίτης “άνθρωπέ μου” αλλά θα προτιμούσε να τον αποκαλούν “κύριε”, με την πρέπουσα τυπικότητα δηλαδή, όπως δηλαδή και αυτός απευθυνόταν στον πολίτη αφού ο πολίτης και ο υπάλληλος, όπως τόνισε, δεν γνωρίζονται μεταξύ τους.
Όσο συνέβαιναν όλα αυτά δεν υπήρξε καμία αντίδραση άλλου υπαλλήλου της ΔΕΗ. Ουδείς σηκώθηκε να πει στον υπάλληλο, άσε τον να περάσει. Όλοι έδειξαν αδιαφορία. Μόνο άλλοι πολίτες που περίμεναν στην ουρά ζήτησαν από τον υπάλληλο να δείξει κατανόηση.
Άραγε, γιατί τόση απανθρωπιά από τη ΔΕΗ και μάλιστα μέσα στις γιορτές; Γιατί τόση ψυχρότητα και αδιαφορία;
Θα πρέπει να καταλάβουν επιτέλους εκεί στη ΔΕΗ πως αν και βγήκαμε από τα μνημόνια (όπως μας διαβεβαίωσαν από την κυβέρνηση) τα πράγματα έξω είναι πολύ σκληρά. Τα χρήματα βγαίνουν δύσκολα. Πολλοί άνθρωποι δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ για να μπορούν όσο μπορούν να φέρουν εις πέρας τις πολλές υποχρεώσεις τους. Και το ελάχιστο που μπορούν να κάνουν είναι να δείχνουν λίγη ανθρωπιά. Να βλέπουν περισσότερο τον “άνθρωπο”, και λιγότερο το “κύριε”.
Αλλά, ακόμα και δίχως ανθρωπιά και με την πρέπουσα τυπικότητα, ποια επιχείρηση του ιδιωτικού τομέα θα είχε την πολυτέλεια υπάλληλος να διώχνει πελάτη που θέλει να δώσει χρήματα επειδή καθυστέρησε 1 λεπτό από το ωράριο λειτουργίας;
Είναι, προσβλητικό όταν ένας άνθρωπος τρέχει από το πρωί ως το βράδυ δίχως ωράριο εργασίας, για να συγκεντρώσει χρήματα για να πληρώσει χρέος, υπάλληλοι της ΔΕΗ να φέρονται τόσο άκαρδα, επειδή το δικό τους ωράριο ορίζει ότι η εξυπηρέτηση των “πελατών” είναι ακριβώς μέχρι τις 2 και ούτε λεπτό παραπάνω. Και έχει σημασία αυτό. Ο άνθρωπος έφτασε στις 14.00, όχι στις 14.10 ούτε στις 14.30 αλλά στις 14.00. Άντε, με καθυστέρηση 1 λεπτό.
Ο υπάλληλος θα έπρεπε να είχε δείξει ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο και να μην κρύβεται πίσω από τους τύπους. Θα έπρεπε να μην απαιτεί να τον αποκαλούν “κύριε”, αλλά να έβλεπε ότι απέναντί του είχε έναν άνθρωπο. Άλλωστε, το άνθρωπος δεν αναιρεί το κύριος.
Και είναι Χριστούγεννα… Τουλάχιστον αυτές τις μέρες, λίγη ευελιξία στους τύπους, λίγη παραπάνω ανθρωπιά δε θα έβλαπτε.