Η ομιλία του δημοσιογράφου Νίκου Βαφειάδη στην εκδήλωση του Αντιπολεμικού Διημέρου στις 16 Νοεμβρίου του 2001, πέρα των στοιχείων που έχει μέσα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ακόμη και σήμερα λόγω και της πραγματικότητας που περιγράφει για την πόλη των Χανίων που εν πολλοίς ισχύει και σήμερα.
Είχε πει, μεταξύ άλλων στην ομιλία του ο δημοσιογράφος:
“Πυρηνοκίνητα αεροπλανοφόρα και ελικοπτεροφόρα των ΗΠΑ πηγαινοέρχονται για ανεφοδιασμό, αλλά και “αναψυχή των πληρωμάτων τους”. Χιλιάδες πεζοναύτες αναζητούν στην πόλη προκλητικά πόρνες, ρωτώντας κάθε γυναίκα που συναντούν πόσο κοστίζει να την αγοράσουν για μια νύχτα. Τα πορνομάγαζα της νύχτας διαφημίζουν “στριπ – σόου” για Αμερικάνους. Το αλκόολ ρέει και πωλείται σε τιμές πολλαπλάσιες της αξίας του. Τα τουριστικά μαγαζιά που είχαν αρχίσει να κλείνουν, λόγω του τέλους της περιόδου, ξανανοίγουν για τα αμερικάνικα δολλάρια.
Οι δεκάδες ταξιτζήδες έξω από τη βάση στο Μουζουρά “τρίβουν τα χέρια τους”. Το ίδιο και τα γραφεία ενοικίασης αυτοκινήτων. Ολόκληρα ξενοδοχεία έχουν καπαρωθεί από τον αμερικάνικο στρατό που τα “θωρακίζει” για λόγους ασφαλείας. Οι ίδιοι που κάποτε πέταγαν τους Αμερικάνους στη θάλασσα σήμερα κάνουν μπίζνες.
…Όλα μετρούνται σε χρήμα. Η τιμή, η υπόληψη, ακόμη και η ανεξαρτησία. Το χρήμα είναι ο θεός της σύγχρονης κοσμοκρατορίας των ΗΠΑ. Και αφού η αμερικάνικη βάση φέρνει χρήμα σε κάποιους, γιατί να αντιδρούμε και να ζητούμε την απομάκρυνσή της; Δεν το λένε βέβαια ακριβώς έτσι. “Αφού έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να φύγουν” είναι η γνωστή καραμέλα που πιπιλίζουν.”‘
Άραγε, μετά από 17 χρόνια, έχει αλλάξει καθόλου η πραγματικότητα που περιγράφει ο Νίκος Βαφειάδης; Είναι αυτή η εικονα που θέλουμε για τα Χανιά;