Σταματηστε να πληρώνεται το τέρας που είναι ετοιμο να μας καταβροχθίσει!
Γύρω στα τέλη της δεκαετίας του ’80, η κυβέρνηση Θάτσερ στη Βρετανία αποφάσισε να επιβάλλει ένα νέο φόρο στα νοικοκυριά, ο οποίος έμεινε με το όνομα polltax.
Πρακτικά το ποσό που αναλογούσε σε κάθε οικογένεια προέκυπτε από το πόσα άτομα έμεναν σε ένα σπίτι, χωρίς να λαμβάνεται υπόψιν το εισόδημά τους.
Σχεδόν αμέσως προέκυψε ένα κίνημα πολιτών που αρνήθηκαν συντεταγμένα να πληρώσουν. Ξεκίνησε από τη Σκωτία και επεκτάθηκε σε όλη τη χώρα, με αποτέλεσμα τη δεύτερη χρονιά εφαρμογής του νόμου να μην πληρώσει περίπου το 30% των φορολογούμενων (διευκρινίζεται πως η άρνηση αφορούσε ΜΟΝΟ τον polltax – ή communitycharge επίσημα).
Η αντίδραση της Θάτσερ ήταν τυπική. Απειλές, διαστρέβλωση, επιλεκτικές δίκες και καταδίκες…και απόπειρα καταστολής του κινήματος όπου έβγαινε στο δρόμο. Αποκορύφωμα του κινήματος η τεράστια πορεία του της 31ης Μαρτίου του 1990, όταν πάνω από 300.000 άνθρωποι συγκρούστηκαν στο Λονδίνο με την αστυνομία, η οποία και έχασε τον έλεγχο της πόλης.
Μετά τα επεισόδια οι εργατικοί και η πιο επίσημη αριστερά (δηλαδή το militant) καταδίκασαν τα επεισόδια (ο “εργατικός” Κίνοκ είπε πως τα έκαναν αναρχικοί χούλιγκαν). Το κίνημα όμως απλώς διογκωνόταν μέρα με τη μέρα,οπότε κάποια στιγμή οι κατά τόπους αστυνομίες και δικαστικές αρχές να δηλώσουν ότι δεν πρόκειται να συνεχίσουν να καλούν σε δίκη άλλους πολίτες, μιας και τα δικαστήρια και η αστυνομία είχαν κατακλυστεί.
Η αποτυχία του polltax έριξε τελικά τη Θάτσερ. Με τη λαϊκή αγανάκτηση (ακόμη και μεταξύ των ψηφοφόρων της) να βαράει κόκκινα και το νόμο ουσιαστικά να έχει γίνει κουρελόπανο, οι εσωκομματικοί της αντίπαλοι της έχωσαν μια καλή τρικλοποδιά και την ανάγκασαν σε παραίτηση. Και παρόλο που οι τόρυδες ξαναπήραν την εξουσία στις επόμενες εκλογές, το πρώτο πράγμα που έκανε ο Μαίητζορ (ο νέος αρχηγός των τόρυδων) ήταν να αποσύρει τον polltax.
Η πορεία της 31ης Μάρτη
Η πορεία αυτή ήταν μια σημαντική κορύφωση για το κίνημα. Επρόκειτο για τη μεγαλύτερη μέχρι τότε πορεία στη Βρετανία (η οποία στη συνέχεια ξεπεράστηκε από τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις το 2003 και την φετινή εργατική πορεία στις26 Μάρτη 2011). Υπολογίζεται ότι συμμετείχαν σε αυτή γύρω στα 250.000 άτομα. Η πορεία ήταν μεγαλειώδης και ειρηνική, με μόνη εξαίρεση κάποια επεισόδια που προκλήθηκαν στο τέλος. Φυσικά, η αστυνομία αξιοποίησε τα επεισόδια αυτά για να επιτεθεί στον κύριο όγκο των διαδηλωτών.
Η πορεία της 31ης Μαρτίου ήταν ένα σημαντικό γεγονός, αλλά δεν θα έδινε από μόνη της τέλος στον κεφαλικό φόρο αν δεν είχαν προηγηθεί 18 εκατομμύρια πολιτών που αρνήθηκαν να πληρώσουν, δείχνοντας τη δύναμή τους απέναντι στην κυβέρνηση. Η εφημερίδα Guardian ανέφερε εκείνη την περίοδο ότι η άρνηση πληρωμής είχε φτάσει στο «40-50% σε μεγάλες πόλεις της χώρας» και «ακόμη υψηλότερα στο Λονδίνο».
Αξίζει να τονίσουμε ότι δεν είναι η διαδήλωση αυτή από μόνη της που έριξε τη Θάτσερ, όπως υποστηρίζουν κάποιες ομάδες της Αριστεράς, οι οποίες θεωρούν τα «μπάχαλα» σαν το απόγειο της επαναστατικής δράσης. Αστεία πράγματα. Η Θάτσερ άντεξε την απεργία των ανθρακωρύχων που κράτησε ένα χρόνο και είχε άγριες συγκρούσεις και νεκρούς! Δεν θα έπεφτε από κάποια «μπάχαλα» στο κέντρο του Λονδίνου!
