Από τον Εργοτέλη πήρε μεταγραφή και μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη στα 16 της για να παίξει μπάσκετ στον ΠΑΟΚ. Δύο χρόνια αργότερα, της έγινε η πρόταση να φύγει στην Αμερική. Πλέον, η Ιωάννα Κριμίλη σπουδάζει στο Σαν Φρανσίσκο και αποτελεί το next big thing του γυναικείου μπάσκετ.
Η 20χρονη φοιτήτρια αναδείχθηκε ως η πρώτη σκόρερ και η καλύτερη σουτέρ τριών πόντων σε κολεγιακό πρωτάθλημα, σε όλη την Αμερική!
«Γεννήθηκα το 2001, στο Ηράκλειο Κρήτης. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν πολύ όμορφα. Ο αδερφός μου είναι 4 χρόνια μεγαλύτερος και έπαιζε μπάσκετ στον Εργοτέλη. Πηγαίναμε στις προπονήσεις της ομάδας μαζί με τους γονείς μου για να τον δούμε. Μία μέρα, ήμουν περίπου 7 χρονών, ο προπονητής του μου είπε να δοκιμάσω να σουτάρω. Αυτό ήταν! Από εκείνη την μέρα ήθελα και εγώ να ξεκινήσω να παίζω μπάσκετ. Στα 13 μου πλέον συνειδητοποίησα πόσο πολύ το αγαπώ αυτό το άθλημα. Δεν θεωρώ πως έχω ταλέντο, απλά δούλεψα. Δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να μπορεί ξαφνικά να σουτάρει ή να πασάρει.
Σιγά–σιγά, με τον καιρό και με την πολλή προσπάθεια ήρθαν όλα. Και από ένα σημείο και μετά οι προπονητές μου άρχισαν να μου λένε ότι μπορώ να πάω ψηλά, αρκεί φυσικά να συνεχίσω να προπονούμαι σκληρά. Με βοήθησαν και οι ίδιοι να βελτιωθώ. Στον Εργοτέλη έμαθα πρώτα από όλα να αγαπάω τον αθλητισμό.
Επίσης έμαθα να συνεργάζομαι για έναν κοινό στόχο. Εκείνη τα χρόνια απέκτησα δυνατές φιλίες που κρατάνε έως και σήμερα. Εκτιμώ πολύ όλους τους ανθρώπους που γνώρισα εκεί, για μένα ο Εργοτέλης είναι ο ιδανικός σύλλογος για να κάνει ένας αθλητής τα πρώτα του βήματα στο μπάσκετ και να αγαπήσει τον αθλητισμό.
Έχω πολλές αναμνήσεις από εκείνη την περίοδο. Μία από τις καλύτερες ήταν όταν πήγαμε στο πανελλήνιο κορασίδων. Παλέψαμε όλα τα ματς, αλλά βγήκαμε πέμπτες. Οι εμπειρίες όμως, και οι σχέσεις ζωής που κερδίσαμε είναι για μένα πιο σημαντικές από τη θέση που κατακτήσαμε. Ο Εργοτέλης λοιπόν πάντα θα έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου».
«Στα 16 μου ήρθε η πρόταση μεταγραφή μου στον ΠΑΟΚ. Αρχικά ήμουν πολύ φοβισμένη. Μου φαινόταν πολύ δύσκολο να μετακομίσω σε μια άλλη πόλη. Ήξερα όμως κι εγώ, αλλά και η οικογένεια μου, ότι αυτό θα ήταν το καλύτερο για μένα. Ήταν μια ευκαιρία για να βελτιωθώ ακόμα περισσότερο. Μετακόμισα με τη μαμά μου στη Θεσσαλονίκη και ο πατέρας μου ερχόταν συχνά να μας δει, γιατί εξαιτίας της δουλειάς του δεν μπορούσε να μετακομίσει μαζί μας. Ήταν δύσκολα στην αρχή, γιατί ήταν η πρώτη φορά που έπαιζα σε τόσο υψηλό επίπεδο. Ωστόσο, ήμουν πολύ τυχερή γιατί τόσο το σωματείο, αλλά και οι συμπαίκτριες μου, με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή.
Από τη διετία που έμεινα στον ΠΑΟΚ θυμάμαι πολύ έντονα τα δυο πανελλήνια που πήγαμε, αλλά και τον 2ο μου χρόνο που έπαιξα με την γυναικεία ομάδα και πήρα σημαντικό χρόνο συμμετοχής. Έπαιξα δίπλα σε σπουδαίες αθλήτριες -μια από αυτές ήταν η Λολίτα Λύμουρα. Ήμουν πολύ τυχερή που συνεργάστηκα μαζί τους, αλλά ακόμα πιο τυχερή γιατί απέκτησα πολύ δυνατές φιλίες. Ύστερα, το όνειρό μου ήταν να φύγω σε κάποιο πανεπιστήμιο της Αμερικής, όπως και έγινε».
«Η Αμερική προέκυψε από τις εθνικές ομάδες στις οποίες συμμετείχα. Μετά την πρώτη μου χρόνια με την Εθνική Νεανίδων κάποια πανεπιστήμια που παρακολουθούν αυτούς τους αγώνες έδειξαν ενδιαφέρον. Στην αρχή φοβόμουν πολύ, ήταν τεράστια απόφαση. Αλλά σιγά σιγά, με τον καιρό ένιωθα όλο και πιο σίγουρη. Διάλεξα το Σαν Φρανσίσκο γιατί όταν το επισκέφτηκα, μαζί με τη μαμά μου, ένιωσα ότι ανήκω εδώ. Οι συμπαίκτριές μου, οι προπονητές μου και όλοι οι παράγοντες του πανεπιστημίου με έκαναν να καταλάβω ότι υπήρχε εκεί μια σημαντική θέση για μένα -οπότε πήρα με με τεράστια σιγουριά την απόφαση μου. Το να έρθω στην ομάδα του Σαν Φρανσίσκο ήταν μια από τις καλύτερες αποφάσεις στην μπασκετική μου πορεία.
Αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση στην αρχή είναι οι ώρες προπόνησης που έχουμε καθημερινά καθώς και η ένταση που υπάρχει σε κάθε δευτερόλεπτό της. Δεν έχεις χρόνο να σκεφτείς τίποτα άλλο, πρέπει να είσαι συγκεντρωμένη στο 100%. Προπονούμαστε κάθε μέρα 3 ώρες και 3 φορές την βδομάδα κάνουμε βάρη. Κάτι που για μένα ήταν πρωτόγνωρο και το σώμα μου δυσκολεύτηκε αρκετά να συνηθίσει. Η ένταση στην προπόνηση είναι πολύ δυνατή, οι προπονητές προσπαθούν να βγάλουν τον καλύτερό μας εαυτό και προσέχουν και το παραμικρό. Δεν υπάρχει ούτε ένα λεπτό κατά τη διάρκεια της προπόνησης που το αφήνουν ανεκμετάλλευτο. Επίσης, έχουμε αγώνες 2 φορές την εβδομάδα και πραγματικά κάθε αγώνας κρίνεται στις λεπτομέρειες».
«Είναι όλα πολύ οργανωμένα. Όσες ώρες και να έχεις προπόνηση, τα μαθήματά μας δεν μένουν ποτέ πίσω. Αυτή είναι η φιλοσοφία του Πανεπιστημίου. Εγώ σπουδάζω advertising. Η μετάβασή μου ήταν δύσκολη, επειδή ήμουν τόσο μακριά από την οικογένειά μου. Αλλά και η γλώσσα ήταν επίσης ένα δύσκολο κομμάτι για μένα. Βέβαια, οι συμπαίκτριές μου και οι προπονητές μου τα έκαναν όλα πολύ πιο εύκολα. Πλέον, είναι η δεύτερη οικογένειά μου. Διασκεδάζω τόσο πολύ την κάθε προπόνηση που δεν συνειδητοποιώ καν ποσό πολύ καιρό λείπω από την Ελλάδα.
Πέρυσι ήταν μια αρκετά καλή χρόνια για το Πανεπιστήμιό μου, αλλά και για μένα προσωπικά. Τερματίσαμε τρίτες στο πρωτάθλημα Conference και εγώ βγήκα καλύτερη πρωτοετής, αλλά και πρώτη σκόρερ καθώς και καλύτερη σουτέρ τριών πόντων σε όλη την Αμερική. Οι ατομικές μου διακρίσεις όμως δεν θα είχαν έρθει χωρίς τις συμπαίκτριές μου. Παίζουμε η μια για την άλλη, η κάθε μια έχει τον ρόλο της στο γήπεδο. Το διασκεδάζουμε και το ζούμε όλες μαζί. Ξέρουν πως κινούμαι, όπως και εγώ ξέρω γι’ αυτές, και αυτό είναι πολύ σημαντικό για μια ομάδα. Όσες ατομικές διακρίσεις και να έχεις, το σημαντικότερο είναι να αγαπάς αυτό που κάνεις και να το κάνεις για την ομάδα σου. Ξέρω ότι χωρίς την ομάδα μου, αυτές οι διακρίσεις δεν θα είχαν έρθει ποτέ».
«Στην Ελλάδα έχουν βγει πολύ σπουδαίες αθλήτριες και θεωρώ ότι θα έπρεπε να δινόταν περισσότερο βάση στις Ακαδημίες, αλλά και στα μικρά κορίτσια, έτσι ώστε να μπορέσουν να εξελιχθούν. Οι προσωπικοί μου στόχοι μου για φέτος είναι να βοηθήσω όπως μπορώ το πανεπιστήμιο μου να τερματίσουμε πρώτοι στο Conference. Παράλληλα, θέλω να βελτιώνομαι καθημερινά σε όλα τα επίπεδα και να συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπώ».
bovary.gr