Αντωνούσα Καστάνη
Ήταν από την Κερά Κισάμου. Στο μεγάλο ξεσηκωμό του 1866-69 ήταν 22 χρονών. Όπως και η Ροδάνθη αλλά για έναν άλλο λόγο, σκότωσε του Τούρκο Μουσά – δερβίση. Η παράλογη απαίτησή του να ζητά επίμονα τα κατοικίδια ζώα του σπιτιού της για το συσσίτιο των ανδρών του τουρκικού στρατοπέδου στο Καστέλλι αποτέλεσε την αφορμή της δολοφονίας του. Ζώστηκε η Αντωνούσα τ’ άρματά του και βγήκε στο βουνό με τους άντρες πολεμιστές της Κισάμου.
Παίρνει μέρος σε πολλές μάχες από το 1866 έως το 1897. Ο ηρωισμός και η αυτοθυσία που έδειχνε σε κάθε μάχη έκανε τον οπλαρχηγό της να αισθάνεται υπερήφανος. Έγραψε την δική της ιστορία αλλά και η ιστορία ευτυχώς δεν την ξέχασε. Τοποθέτησε τη θρυλική μορφή της δίπλα στις φωτογραφίες των οπλαρχηγών και των άλλων Κρητικών ηρώων στο ιστορικό αρχείο Κρήτης όπου διαβάζουμε:
«Αντωνούσα Καστάνη
Γενναία πολεμίστρια του 1866-69 και 1897.
Ανδρικά ενδεδυμένη και φέρουσα την σπάθην και το πυροβόλον, εμάχετο παρά το πλευρόν των ανδρών. Κατήγετο εκ Κεράς Κισάμου»
Ο λαός λέει ότι οι Τούρκοι την συνέλαβαν και την έβαλαν στις μυλόπετρες που βάζαν τις ελιές για να βγάλουν το λάδι και την συνέθλιψαν
Άννα Καλλέργη
Γεννήθηκε στη Ρογδιά Μαλεβιζίου το 1841 και ήταν κόρη του οπλαρχηγού Κωνσταντίνου Καλέργη. Ακολούθησε τον ηρωικό πατέρα της και πήρε μέρος σ’ όλες τις μάχες που έγιναν στο Μαλεβίζι. Όταν το χωριό της, η Ρογδιά, είχε πολιορκηθεί από τους Τούρκους, εκείνη πήρε το όπλο πολεμώντας μαζί με τους άνδρες μαχητές και απώθησαν τους Τούρκους από το χωριό. Τραυματίστηκε και η ίδια σοβαρά στο κεφάλι. Η επαναστατική δράση τής οικογένειάς της, αποτελεί την αιτία ενός άγριου διωγμού της από τους Τούρκους. Αναγκάζεται η οικογένεια και μετοικεί στο Σέλινο.
Εκεί παντρεύτηκε τον Ι. Κοντογιάννη από τον Πελεκάνο του Σελίνου και συνέχισε τη δράση της ως Κοντογιάνναινα ή Καπετάν Γιάννενα ή Σπανονικολής. Πήρε μέρος σε πολλές μάχες στην περιοχή των Χανίων και η Κοντογιάνναινα γίνεται θρύλος.
Πέθανε στις 9 Νοεμβρίου 1938 και της αποδόθηκαν τιμές οπλαρχηγού όπως της άξιζαν
Σγουροφυλλιά και Κατσούλη Μπούρμπαχη
Σκοτώθηκαν πολεμώντας στην καταστροφή του Ιμπραήμ Αληδάκη στο Εμπρόσνερο Αποκορώνου το 1774, όπως διασώζει δημοτικό τραγούδι της εποχής
Σοφία Μαυράκη
Κατερίνα Λουπάση και Πατσουροζαμπιά
Πήραν μέρος πολεμώντας στην πολιορκία του Πύργου του Αληδάκη στο Εμπρόσνερο το 1774.
Η αδελφή του μοναχού της Μονής Οδηγήτριας Ιωάννου Μαρκάκη η Ξωπατέρα πολέμησε μαζί με τον αδελφό της στην πολιορκία του πύργου του Ξωπατέρα.
Από το βιβλίο του Γεώργιου Ι. Παναγιωτάκη «Η γυναίκα της Κρήτης στο χθες και το σήμερα»
Η φωτογραφία της Αντωνούσας Καστάνη από anopolis72000.blogspot.com