Οδός Κωνσταντίνου Μάνου
Ο Κωνσταντίνος Μάνος, αγωνιστής, πολιτικός και ποιητής (1869-1913) δεν ήταν Κρητικός. Υπήρξε, όμως, θερμός και ενθουσιώδης φίλος του νησιού μας.
Γιός του περίφημου στην εποχή του στρατηγού Θρασύβουλου Μάνου, ο οικονομικά εύπορος Κωνσταντίνος κατέβηκε στην Κρήτη και πήρε μέρος στην επανάσταση του 1895-98 ως αρχηγός σώματος εθελοντών, που συντηρούσε με δικά του έξοδα. Στη συνέχεια παρέμεινα στα Χανιά όπου εκλέχτηκε δήμαρχος και βουλευτής.
Η οικογένειά του είχε δεσμούς με τα ανάκτορα της Αθήνας – η ανηψιά του Ασπασία παντρεύτηκε αργότερα, το 1919, τον βασιλιά Αλέξανδρο- και ισχυρή συγγένεια με ισχυρές γενιές της υπόλοιπης Ελλάδας, όπως τους Μαυρομιχαλέους, τους Μουρούζηδες κ.ά.
Όπως γράφει ο σύγχρονος των γεγονότων Αντ. Ι. Τρακάκης, όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος αποφάσισε την περίφημη εξέγερση του 1905, θεώρησε σωστό αλλά και απαραίτητο να περιληφθεί στην τριμελή διοικούσα επιτροπή του Θερίσου ο Μάνος (ο τρίτος ήταν ο Κ. Φούμης). Τέτοια «επιφάνεια» είχε ο Μάνος – συνεχίζει το Τρακάκης – ώστε ο «προσεταιρισμός» του ήταν από τα μεγαλύτερα κατορθώματα του Βενιζέλου. Διότι, έτσι, το επαναστατικό κίνημα έπαιρνε γενικότερη μορφή και πλατύτερους σκοπούς, δεδομένου ότι ο Κ. Μάνος ήταν φανατικός θιασώτης της Ενώσεως της Κρήτης με την Ελλάδα.
Όταν προχώρησε η επανάσταση στους επόμενους μήνες, ο μόνος από την τριανδρία που περιόδευε την Κρήτη επικεφαλής ενόπλων για να εμψυχώσει το πλήθος και να αυξήσει τη δύναμη της επαναστάσεως, ήταν ο Μάνος.
Οδός Ηγουμένου Γαβριήλ
Γαβριήλ Μαρινάκης. Πρόκειται για την ηρωική μορφή του Αρκαδίου που ως ηγούμενος του έζησε και πρωτοστάτησε στο Αρκαδικό δράμα. Με την επιβλητική μορφή του είχε αναλάβει το ρόλο του Λεωνίδα, εμψυχώνοντας συνεχώς τους πολιορκημένους μαχητές. Ο ιερός χώρος του Αρκαδίου μετατράπηκε σε οχυρό της ιστορίας που διδάσκει, φρονηματίζει και καθοδηγεί.
Ο εμψυχωτής του αγώνα Ηγούμενος Γαβριήλ σκοτώθηκε πολεμώντας. Μια άλλη εκδοχή τον θέλει να αυτοχειριάζεται προκειμένου να μην πέσει στα χέρια του εχθρού. Μαρτυρείται ακόμα ότι ο νεκρός του αναγνωρίστηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι τον αποκεφάλισαν και τον περιύβρισαν κατά τον συνηθισμένο και γνώριμο σ’ αυτούς τρόπο.
Όπως και να έχει το πράγμα, ο Γαβριήλ τερμάτισε ηρωικά τη ζωή του και το όνομά του είναι συνδεδεμένο με την ανατίναξη της Ιεράς Μονής Αρκαδίου στις 9 Οκτωβρίου 1866.
Τόμος Β’ «Επιφανείς Κρήτες ανά τους αιώνες» του Γεωργίου Ι. Παναγιωτάκη
Ακολουθήστε το agonaskritis.gr στο Google News και στο facebook και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις