Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας
Δημοσιογράφος, Ερευνητής, Αναλυτής AEJ/IFJ
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες τα παραμύθια κι οι ευχές ανανεώνονται.
Έγινε πέρσι, έγινε πρόπερσι, έγινε και αντιπρόπερσι. Θα γίνει και φέτος.
Κι οι πρόθυμοι να τ’ ακούσουν και να τα πιστέψουν (όλο και λιγότεροι πια), θα μπουν στον νέο χρόνο με το χαμόγελο του βλάκα στο πρόσωπο, και την ήρεμη ηλιθιότητα του πρόβατου που πάει στον χασάπη..
Να, που τα παραμύθια βγαίνουν αληθινά: Το κοριτσάκι με τα σπίρτα, εμφανίστηκε στην χώρα μας..
Και χάθηκε.
Όπως εκείνο του παραμυθιού.
Του πιό μαύρου, του πιό συνταρακτικού παραμυθιού των Χριστουγέννων.
Του παραμυθιού που ρίχνει μιά κλωτσιά στις ”γιορτές”, που γκρεμίζει τις ψευδαισθήσεις, που ταρακουνάει τα συναισθήματα…
Κι όταν το παραμύθι γίνεται αληθινό, δεν υπάρχει πιά λόγος για γιορτή. Ούτε για ελπίδα…
Φέτος, τα Χριστούγεννα στην de facto πτωχευμένη χώρα μας, στην χρεοκοπημένη κοινωνία μας δεν θα είναι τα ίδια..
Δεν θα’ χουν την ζεστασιά των λαμπιονιών, αλλά την παγωνιά του χειμώνα και των καρδιών μας.
Αμέτρητα τα δράματα που θα ξετυλιχθούν δίπλα μας, μπροστά μας, γύρω μας, χωρίς καν να τα βλέπουμε..
Κι αφού έτσι κι αλλιώς καμία προσπάθεια μεταρρύθμισης και ανακούφισης δεν γίνεται από την ”επίσημη” πολιτεία..
…ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον μόνοι μας να μεταρρυθμίσουμε φέτος τα Χριστούγεννα και το νόημά τους.
Ας κοιτάξουμε γύρω μας με προσοχή. Ας βρούμε και ας δούμε τους φτωχούς και τους νεόπτωχους που μας τριγυρίζουν αθέατοι.
Πολλοί κρύβονται. Από ντροπή. Από φιλότιμο..
Ας τους ξετρυπώσουμε.
Το παραμύθι του 2010 έλεγε: ‘Όλο αυτό θα κρατήσει έναν χρόνο. Στο τέλος του 2011 θα αρχίσει η ανάκαμψη, και το 2012 βγαίνουμε στις αγορές!”.
Την άλλη χρονιά εμπλουτίστηκε με την ανάπτυξη που έρχεται!
Την επόμενη, με ”καινούργιες θέσεις εργασίας”!
Το 2014 όλα αυτά ερχόντουσαν μαζί: τί ανακάμψεις και τί ”φρεναρίσματα” της ανεργίας, και τί επενδύσεις, έξοδοι στις αγορές και τρελές αναπτύξεις! Ένα μέλλον ρόδινο ανοίγονταν μπροστά μας.
Και όσοι από μας έχουμε ακόμα φαΐ για το τραπέζι μας, ας στερηθούμε ένα πιάτο.
Όσοι έχουμε λίγα λεφτά για δώρα, ας πάρουμε ένα λιγότερο..
Ας δώσουμε λίγο λιγότερο χαρτζιλίκι στα παιδιά μας. Αυτά τουλάχιστον έχουν ακόμα ένα ζεστό μέρος για να κοιμηθούν. Άλλα, που χθες είχαν κι αυτά, σήμερα δεν έχουν..
Ας ανακουφίσουμε τον πόνο, την αδικία, την απόγνωση όπου την βρούμε, όσο μπορούμε.
Ας προσφέρουμε μια βραδιά ζεστασιάς, παρέας και τροφής σ’ έναν φίλο, σ’ έναν γνωστό, φέτος που ακόμα κάποιοι μπορούμε.
Φτιάξτε τους μια τούρτα, γράψτε τους ένα ποίημα, δώστε τους ένα φιλί, πείτε τους ένα ανέκδοτο, αλλά σταματήστε να καταστρέφετε τον πλανήτη για να πείτε σε κάποιον πως νοιάζεστε. Τελικά αποδεικνύετε το αντίθετο.
Παραμονή Χριστουγέννων σήμερα και θα ήθελα, αντί για σχόλιο, αντί ακόμη για κάλαντα να αφιερώσω αυτό το υπέροχο τραγούδι, αυτόν τον ύμνο στον ρομαντισμό και την επαναστατικότητα θα έλεγα, σε εσάς.
Σε όλους εσάς όσοι βρίσκετε το θάρρος και το κουράγιο να αντιστέκεστε ακόμα, και όσο μπορείτε, σ’ αυτή την ιδιότυπη κατοχή της χώρας και του λαού μας. Σε όσους δεν τρομοκρατήθηκαν στις εκλογές από τις άναρθρες κραυγές και φοβέρες. Σε όσους γυρίζουν την πλάτη στην προπαγάνδα και κλείνουν τις τηλεοράσεις όταν μεγκάλα και άλλα κανάλια επιχειρούν, μέσα από τις ειδήσεις και ”ενημερωτικού” τύπου εκπομπές, να μας κάνουν πλύση εγκεφάλου. Σε όσους δεν έβαλαν το προσωπικό τους συμφέρον μπροστά και πάνω από το μέλλον των παιδιών μας. Σε όσους αισθάνονται και είναι ελεύθεροι. Σε όλους εμάς που θα κάνουμε ό,τι μπορούμεγια να μην ψιθυρίσουμε, έστω και παραλλαγμένα, τα λόγια του μεγάλου Μάνου Χατζιδάκι:”..καληνύχτα Κεμάλ.” ”..καληνύχτα Ελλάδα”.
Στους υπόλοιπους, και σε αυτούς συμπεριλαμβάνεται βέβαια το πολιτικό μας προσωπικό, έχω μόνον να υπενθυμίσω τον τελευταίο στίχο αυτού του τραγουδιού του επίσης μεγάλου Νίκου Γκάτσου:
”…με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί..”
Έτσι κι αλλιώς δεν ξέρουμε πώς και που θα είμαστε τις επόμενες ”γιορτές”. Τόση ευτυχία πώς θα την αντέξουμε και το 2018. Να κάνουμε το παραμύθι να μην ξαναβγεί αληθινό.
