Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας
Δημοσιογράφος, Ερευνητής, Αναλυτής AEJ/IFJ
Η δημοκρατία είναι ένα συγκρουσιακό πολίτευμα που μέσα από ελεύθερο και ακηδεμόνευτο διάλογο οφείλει να προχωρά και να βαθαίνει συνεχώς. Αυτό απαιτεί συγκρούσεις, ανατροπές, απέναντι στις καθημερινές παραδοσιακές, αναχρονιστικές αντιλήψεις και συγκροτούν την υπαλληλική γραφειοκρατία, την εκκλησιαστική, στρατιωτική, αστυνομική και δικαστική ιεραρχία, αυτό που χαρακτηρίζουμε ως «βαθύ κράτος». Η δημοκρατία είναι το ελάχιστο του σοσιαλισμού, ο σοσιαλισμός είναι το μέγιστο της δημοκρατίας. Ο σοσιαλισμός είναι το ζητούμενο της εποχής μας.
Εκατό χρόνια μετά τις «Εκατό μέρες που συγκλόνισαν τον Κόσμο», το διεθνές πλαίσιο έχει αλλάξει ριζικά το γεγονός ότι σήμερα ζούμε δύσκολους καιρούς με τον ιμπεριαλισμό να ακολουθεί μια επικίνδυνα επιθετική πολιτική, δεν αναιρεί την πραγματικότητα. Όπως έχει αποδειχθεί από την εμπειρία του επαναστατικού κινήματος, ο αγώνας για το σοσιαλισμό δεν αναπτύσσεται ευθύγραμμα σε όλες τις χώρες.
Είναι αποτέλεσμα των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών και του πολιτικού συστήματος καθώς και της πολιτικής κατάστασης σε κάθε χώρα.
Είναι λυπηρό ότι μεγάλοι δημοκρατικοί θεσμοί δεν μπορούν να διαδραματίσουν ένα σημαντικό ρόλο. Μοιάζει σαν να γυρνάμε πίσω.
Σε αυτό το σημείο, η αριστερά καλείται να παίξει ρόλο και να λειτουργήσει ως δύναμη ανατροπής ενός κλίμακος που προωθείται με το οποίο επιδιώκεται όχι η ανατροπή του πολιτικού συστήματος, αλλά η ρευστοποίηση του, για να είναι ακόμα πιο ελεγχόμενο. Ακόμα πιο χειραγωγήσιμο και ακόμα πιο προσβάσιμο στη διαμεσολάβηση των ΜΜΕ.
Οι επιπτώσεις γίνονται καθημερινά ορατές από όλους σε τέτοιο βαθμό που το χάσμα μεταξύ της χώρας μας και της υπόλοιπης Ευρώπης καθημερινά βαθαίνει.
Τώρα είναι η μεγάλη ευκαιρία της αριστεράς και των ιδεών της, η ιστορία έχει φερθεί μέχρι σήμερα πολύ ευνοϊκά στην αριστερά. Για να μπορέσει όμως να σταθεί αυτή τη φορά στο ύψος της, θα πρέπει να ξεπεράσει όλες τις παθογένειες τις οποίες μεταφέρει στην πορεία του χρόνου και να συνειδητοποιήσει ότι σήμερα βρισκόμαστε στο 2018 και όχι στο 1917, το 1945, το 1956, το 1968 ή το 1974.
Η αριστερά σήμερα πρέπει να βρει άμεσα τις απαντήσεις στα σημερινά πραγματικές προβλήματα των Ελλήνων και να παρουσιάσει το όραμα της για το άμεσο μέλλον. Όχι αυτό των μετά 20, 30 χρόνων, αλλά το σημερινό, το πολύ το αυριανό. Μόνο έτσι θα μπορέσει να ενεργοποιήσει τους πολίτες.
Αριστερά δεν νοείται να μην επιδιώκει την πραγμάτωση της δικαιοσύνης μέσα στο πλαίσιο της προόδου. Γι’ αυτό θεωρώ με τα νέα δεδομένα που επικρατούν στην Ευρώπη, η πρόκληση για τη σύγχρονη αριστερά είναι η ενίσχυση και η εμβάθυνση της δημοκρατίας.
Η αριστερά έχει δίκαιο να παραπονείται για το έλλειμμα δημοκρατία στην Ε.Ε. και ιδιαίτερα για τον κυρίαρχο ρόλο των αγορών, προπάντων δε για την έμφαση των πολιτικών στην κατάκτηση θέσεων στην παγκόσμια αγορά.
Η σοσιαλιστική επανάσταση σε μια χώρα της Ευρώπης μπορεί να σταθεί μόνο σαν πρώτη πράξη της σοσιαλιστικής επανάστασης σε όλες την Ευρώπη. Η σοσιαλιστική ενοποίηση της Ευρώπης πρέπει να είναι ένα τεράστιο προοδευτικό βήμα για όλη την ανθρωπότητα.
Ας είναι το 2018 έτος ανατροπής…