Γράφει η Ροδάνθη Κουμή
Ο σημερινός Έλληνας την έχει την γκρίνια στο αίμα του!
Όλα του φταίνε, με τίποτα δεν είναι ευχαριστημένος και ευτυχώς που τα «ξέρει και όλα» και έτσι δίνει τα φώτα του και σε αυτούς τους «καημένους» που δεν ξέρουν τίποτα.
Αυτή η πολυμάθεια θα μας φάει, η υπεροψία και η γκρίνια. Ακόμα και η γη που γυρίζει του φταίει! Μα τι φυλή είμαστε!
Έχουμε μάλλον στο DNA μας το ανικανοποίητο.
Εντάξει θα πει κάποιος διανύουμε δύσκολες εποχές, οικονομικά εξαθλιωμένες εποχές, εποχές που είχαμε να ζήσουμε τόση φτώχεια από την κατοχή σχεδόν. Χάσαμε τα μαγαζιά μας, τα παιδιά μας φύγαν στο εξωτερικό, οι συντάξεις και οι μισθοί μας κόπηκαν στα τέσσερα και όχι στα δυο και η ανεργία καλπάζει. Ναι συμφωνώ Έλληνα μου, έτσι είναι τα πράγματα ακριβώς σήμερα. Αλλά εσύ γκρίνιαζες και πριν γίνουν έτσι, γκρινιάζεις και τώρα που είναι έτσι. Τα ήξερες όλα και πριν και τώρα, αλλά δεν είδα να κάνεις και τίποτε να περιμαζέψεις την κατάσταση.
Σαράντα χρόνια άφηνες τον δικομματισμό να σε κυβερνά και δεν έκανες τίποτε.
Γιατί ήθελες να βολέψεις τον γιο, την κόρη, τον ανιψιό και τον κουμπάρο και πάλι κάτι παραπάνω θα ήθελες γιατί ήταν λίγα όλα αυτά.
Δεν αντέδρασες όταν ο Σημίτης μας έβαλε στο ευρώ, δεν αντέδρασες όταν ο Παπανδρέου μας ανακοίνωνε με φόντο το Καστελόριζο την φτώχεια μας. Δεν αντέδρασες στις έντεκα μειώσεις των συντάξεων που έκανε ο Σαμαράς αλλά αντιδράς τώρα γιατί έπεσε μαύρο στα κανάλια! Και δεν θα μπορείς να βλέπεις τον Πρετεντέρη να ουρλιάζει μαζί με την Τρέμη και όλο αυτό το σινάφι των δημοσιογράφων που έχουν βγει απευθείας από τα παρατράγουδα.
Εσύ αγαπημένε μου Έλληνα και σύντροφε μου δεν ήσουν που έλεγες ότι το έχουν παρακάνει τα κανάλια; Ε να που ήρθε η ώρα να πληρώσουν τουλάχιστον τις βρισιές τους.
Συμπάσχω μόνο αυτούς που ήταν πίσω από τις κάμερες και δούλευαν για ένα κομμάτι ψωμί! Αυτοί που ήταν μπροστά από τις κάμερες άφησε να μας πει η ιστορία της δημοσιογραφίας κάποτε. Έπειτα γκρινιάζεις γιατί θα καταργηθεί η προσευχή, τα θρησκευτικά και τα αρχαία στο σχολείο και όταν πας πρώτη μέρα το παιδί σου στο σχολείο βλέπεις ότι τίποτε δεν έχει καταργηθεί και όλα είναι στην θέση τους. Μα τι διαβάζεις!
Ποιος σου καθοδηγεί την σκέψη;
Eμ έτσι στα σκοτάδια που σε βάζουν όλα τα ΜΜΕ σίγουρα θα χαθείς κάπου.
Ξέρεις έχω μια ιδέα!
Να σηκωθείς από τον καναπέ και να ανοίξεις το παράθυρο σου.
Θα δεις ένα ήλιο που μόνο η χώρα μας μπορεί να στον δώσει.
Κάπου εκεί θα βρεις και την μικρή φλόγα της αισιοδοξίας και της αλλαγής.
Γιατί αγαπημένε μου Έλληνα αν δεν αλλάξουμε πρώτα εμείς μην περιμένεις άλλες αλλαγές
Δεν μας φταίει κανείς. Φταίμε οι ίδιοι που δεν είμαστε ικανοί να δούμε πιο μακριά και να πάμε πιο μακριά! Διανύουμε δύσκολες εποχές και η αλλαγή που περιμένουμε θα αργήσει πολύ. Γι’ αυτό σταμάτα να γκρίνιαζες με πιο καθαρό μάτι και μυαλό δες την πραγματικότητα και ίσως κάπου εκεί δεις και την αλήθεια!
Κλείνω με μια φράση του μεγάλου μας στοχαστή και ο νοών νοείτω:
«Ὁ Νεοέλληνας ἀγαπάει τὴ ζωή, φοβᾶται τὸ θάνατο, ἀγαπάει τὴν πατρίδα καὶ συνάμα εἶναι παθολογικὰ ἀτομικιστής, κολακεύει σὰ Βυζαντινὸς τὸν ἀνώτερο, τυραννεῖ σὰν ἀγὰς τὸν κατώτερο, καὶ συνάμα μπορεῖ νὰ σκοτωθεῖ γιὰ τὸ φιλότιμο. Εἶναι ἔξυπνος κι ἄβαθος, χωρὶς μεταφυσικὴ ἀγωνία, καὶ συνάμα, ὅταν ἀρχίσει νὰ τραγουδάει, μιὰ πίκρα παγκόσμια πετιέται ἀπὸ τ’ ἀνατολίτικα σωθικά του, σπάζει τὴν κρούστα τῆς ἑλληνικῆς λογικῆς κι ἀνεβαίνει ἀπὸ τὰ σπλάχνα του, ὅλο μυστήριο καὶ σκοτάδι, ἡ Ἀνατολή.»
(Νίκου Καζαντζάκη, ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ: ΙΤΑΛΙΑ-ΑΙΓΥΠΤΟΣ-ΣΙΝΑ-ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ-ΚΥΠΡΟΣ-Ο ΜΟΡΙΑΣ).