Αύξηση της υλικής στέρησης παρατηρείται κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, από το 2009 και μετά, όπως προκύπτει από μελέτη της ΕΛ.ΣΤΑΤ. Κατάσταση, στην οποία βρίσκεται όχι μόνο ο φτωχός πληθυσμός της Κρήτης και όλης της Ελλάδας, αλλά και μέρος του μη φτωχού πληθυσμού της χώρας, που εδώ και πολύ καιρό αδυνατεί να καλύψει βασικές, καθημερινές του ανάγκες.
Αξιοσημείωτο, επίσης, είναι το στοιχείο πως το 35,6% του πληθυσμού ή 3.789.300 άνθρωποι βρίσκονταν πέρυσι σε κίνδυνο φτώχιας ή κοινωνικό αποκλεισμό.
Συγκεκριμένα, το ποσοστό του πληθυσμού που αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες, με αποτέλεσμα να στερείται τουλάχιστον τέσσερις από τις εννέα συνολικά διαστάσεις των υλικών αγαθών, ανήλθε σε 22,4% το 2016 και συνεχίζει στα ίδια επίπεδα και το 2017, ενώ το ποσοστό αυτό ήταν 22,2% το 2015, 21,5% το 2014, 20,3% το 2013, 19,5% το 2012 και 11% το 2009.
Το 53,2% των φτωχών νοικοκυριών δηλώνει ότι στερείται διατροφής που περιλαμβάνει κάθε δεύτερη μέρα κοτόπουλο, κρέας, ψάρι ή λαχανικά ίσης θρεπτικής αξίας, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό των µη φτωχών νοικοκυριών εκτιμάται σε 1,8%. Το ποσοστό των νοικοκυριών που δηλώνουν οικονομική αδυναμία να έχουν ικανοποιητική θέρμανση το χειμώνα ανέρχεται σε 29,2%, ενώ είναι 51,6% για τα φτωχά νοικοκυριά και 23,6% για τα μη φτωχά νοικοκυριά. Το 80,7% των φτωχών νοικοκυριών και το 47,6% των μη φτωχών δηλώνει οικονομική δυσκολία να αντιμετωπίσει έκτακτες, αλλά αναγκαίες δαπάνες, ύψους, περίπου, 384 ευρώ. Το 54,1% των νοικοκυριών που έχουν λάβει καταναλωτικό δάνειο για αγορά αγαθών και υπηρεσιών δηλώνει ότι δυσκολεύεται πάρα πολύ στην αποπληρωμή αυτού ή των δόσεων. Το 62,3% των φτωχών νοικοκυριών δηλώνει δυσκολία στην έγκαιρη πληρωμή πάγιων λογαριασμών, όπως αυτών του ηλεκτρικού ρεύματος, του νερού, του φυσικού αερίου, κ.λπ. Το 67,4% των φτωχών νοικοκυριών αναφέρει μεγάλη δυσκολία στην αντιμετώπιση των συνήθων αναγκών του με το συνολικό μηνιαίο ή εβδομαδιαίο εισόδημά του.
Βασικές ανέσεις
Τα νοικοκυριά που αντιμετωπίζουν ελλείψεις βασικών ανέσεων στην κύρια κατοικία κατατάσσονται, κατά καθεστώς ιδιοκτησίας, ως εξής: 5,5% των νοικοκυριών µε ιδιόκτητη κατοικία µε οικονομικές υποχρεώσεις (δάνειο, υποθήκη, κ.λπ.), 5,5% των νοικοκυριών µε ιδιόκτητη κατοικία χωρίς οικονομικές υποχρεώσεις (δάνειο, υποθήκη, κ.λπ.), 8,2% των νοικοκυριών σε ενοικιασμένη κατοικία και 10,2% των νοικοκυριών σε παραχωρημένη δωρεάν κατοικία.
Το ελάχιστο μέσο καθαρό μηνιαίο εισόδημα για την αντιμετώπιση των αναγκών των νοικοκυριών της χώρας ανέρχεται, κατά δήλωσή τους, σε 1.716 ευρώ. Τα φτωχά νοικοκυριά χρειάζονται 1.467 ευρώ, ενώ τα µη φτωχά νοικοκυριά 1.780 ευρώ.
Το 25,5% των φτωχών νοικοκυριών, το 7,9% των μη φτωχών νοικοκυριών και το 11,4% του συνόλου των νοικοκυριών δε διαθέτουν ένα τουλάχιστον Ι.Χ. επιβατηγό αυτοκίνητο, ενώ το 13,4% των φτωχών νοικοκυριών, το 4,4% των μη φτωχών και το 6,2% του συνόλου των νοικοκυριών δε διαθέτουν προσωπικό ηλεκτρονικό υπολογιστή, αν και τον χρειάζονται, λόγω οικονομικής αδυναμίας.
Ως προς την υλική στέρηση που σχετίζεται με την οικονομική δυνατότητα κάλυψης βασικών αναγκών σχετικών με κοινωνικές δραστηριότητες – για άτομα ηλικίας 16 ετών και άνω – προέκυψαν τα ακόλουθα ευρήματα: Το 18,9% του πληθυσμού δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να συναντιέται (στο σπίτι ή κάπου αλλού) µε φίλους ή συγγενείς για ένα γεύμα ή ένα ποτό τουλάχιστον µια φορά το μήνα. Το 27,6% του πληθυσμού δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να συμμετέχει τακτικά σε δραστηριότητες αναψυχής, όπως αθλητισμό, σινεμά κ.λπ. Τα αντίστοιχα ποσοστά για το φτωχό και το µη φτωχό πληθυσμό ανέρχονται σε 48,8% και 22,2%. Το 45,3% του πληθυσμού δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να ξοδεύει χρήματα για τον εαυτό του ή για κάποιο χόμπι χωρίς να συμβουλευτεί κάποιο άλλο µέλος του νοικοκυριού. Το ποσοστό εκτιμάται στο 70,2% για το φτωχό πληθυσμό και στο 39,0% για το µη φτωχό πληθυσμό. Το 8,2% του πληθυσμού δε διαθέτει σύνδεση στο διαδίκτυο για οικιακή χρήση λόγω έλλειψης οικονομικής δυνατότητας.
Πού οφείλεται το κακό…
Οι αιτίες της κατάστασης αυτής, η οποία πλέον έχει αρχίσει να επηρεάζει και πολίτες που μέχρι πρότινος δε βίωναν σοβαρό οικονομικό πρόβλημα, είναι απόρροια της ανεργίας και των περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, όπως τόνισε η πρόεδρος της Ένωσης Ιδιωτικών Υπαλλήλων Εύη Χατζημηνά, τονίζοντας σε δήλωσή της τα εξής: «Δυστυχώς πλέον, έτσι όπως έχουν μειωθεί οι μισθοί και ο τζίρος των αυτοαπασχολούμενων, και με πολλές επιχειρήσεις να έχουν κλείσει με όλα αυτά τα μνημονιακά μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση, λογικό είναι να έχει πέσει κατά πολύ το βιοτικό επίπεδο ακόμα και εκείνων που έως χθες ζούσαν σχετικά καλά». Η κ. Χατζημηνά προσθέτει, τέλος, πως «μόνο οι εργαζόμενοι με την πάλη τους μπορούν να αλλάξουν αυτή την κατάσταση».
Επιβεβαιώνοντας τα στοιχεία, ο πρόεδρος της ΟΕΒΕΝΗ και Ε’ αντιπρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ, Χάρης Λεκάκης, τόνισε ότι «τα νοικοκυριά αδυνατούν να καλύψουν ανάγκες όπως τρόφιμα, ρεύμα και νερό, και η κατάσταση αυτή αντικατοπτρίζεται και στην αγορά. Μετά τις 10 του μήνα τα καταστήματα ερημώνουν, μέχρι τον άλλο μήνα που θα ξαναπληρωθεί ο κόσμος για να κάνει τις όποιες αγορές του. Και δυστυχώς δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μεγάλος αριθμός δουλεύει εκ περιτροπής, που σημαίνει ότι αμείβεται με 250 ευρώ, πράγμα που σημαίνει ότι η καταναλωτική του δύναμη είναι περιορισμένη. Επίσης, ας μην ξεχνάμε ότι έχουμε πάνω από 820.000 κατασχέσεις λογαριασμών λόγω οφειλών στην εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία. Και το 2017 ο αριθμός αυτός είναι αρκετά αυξημένος».
Αξίζει σε αυτό το σημείο να αναφερθεί πως ο μέσος όρος του πληθυσμού με υλική στέρηση είναι 7,8% στην Ευρωπαϊκή Ένωση και 6,8% στην Ευρωζώνη. Η Ελλάδα (22,4%) βρίσκεται στην 3η θέση μεταξύ των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μετά από τη Βουλγαρία (31,9%) και τη Ρουμανία (23,8%), ενώ η Κύπρος είναι στην 5η χειρότερη θέση (15,4%). Στις τρεις καλύτερες θέσεις βρίσκονται η Σουηδία (0,7%), η Νορβηγία (2%) και το Λουξεμβούργο (2%).
neakriti.gr