Είναι μία ωραία μπίζνα να έχεις τράπεζα. Ειδικά στην εποχή μας όπου τα δάνεια δίνονται με το σταγονόμετρο, όπου πάνω από τα κεφάλια των πολιτών κρέμεται η δαμόκλειος σπάθη των πλειστηριασμών και όπου τα κέρδη των πολιτών από το να καταθέτουν τα λεφτά τους στις τράπεζες έχουν εκμηδενιστεί αφού τα επιτόκια είναι μηδενικά, η συμπεριφορά των τραπεζών μερικές φορές μας κάνει να αναρωτιόμαστε, για ποιο λόγο τις χρειαζόμαστε;
Χαρακτηριστικό είναι και αυτό που συμβαίνει με τα εμβάσματα. Αν θέλεις να στείλεις ένα έμβασμα σε μία τράπεζα του εξωτερικού, επειδή κάποιος άνθρωπός σου έχει ανάγκη χρήματα και ζει σε χώρα του εξωτερικού, το κόστος εφόσον κάνεις τη διαδικασία από το ταμείο της τράπεζας είναι 11 ευρώ. Οπωσδήποτε, το ποσό είναι σημαντικό, αλλά το τραγικό της υπόθεσης είναι το εξής, ότι το ίδιο ποσό των 11 ευρώ πληρώνει κάποιος που στέλνει 150 ευρώ και το ίδιο ποσό των 11 ευρώ πληρώνει και κάποιος που στέλνει… 5.000 ευρώ!
Τώρα, αν στείλεις μέχρι και 12.500 ευρώ το ποσό ανεβαίνει κάπως αφού φτάνει τα 18 ευρώ. 18 ευρώ πληρώνεις αν στείλεις και… πάνω από 12.500 ευρώ.
Για να καταλάβουμε λίγο τα ποσά. Τα 11 ευρώ σε σχέση με τα 150 ευρώ είναι ποσοστό 7,33%! Το αντίστοιχο ποσοστό για τα 5.000 ευρώ είναι μόλις 0,22%.
Όσον αφορά τα 18 ευρώ σε σχέση με τα 12.500 ευρώ; Μόλις 0,14%.
Δηλαδή, όσο πιο πλούσιος είσαι, όσο πιο πολλά λεφτά μπορείς να στείλεις, τόσο λιγότερα λεφτά πληρώνεις, ενώ όσο λιγότερα λεφτά έχεις, όσο λιγότερα λεφτά μπορείς να στείλεις, τόσο περισσότερα λεφτά πληρώνεις.
Βεβαίως, πλέον υπάρχει η δυνατότητα και της πληρωμής μέσω e-banking. Εκεί, τα πράγματα είναι καλύτερα αφού η προμήθεια πέφτει στα 2,5 ευρώ. Αλλά 2,5 ευρώ για ποιο λόγο; Για μία διαδικασία την οποία πλέον κάνει μόνος του ο πελάτης δίχως να ασχολείται κάποιος υπάλληλος;
Να σημειώσουμε ότι το αντίστοιχο κόστος από μία υπηρεσία όπως το XOOM της Paypal είναι μόλις 1 ευρώ. Τι διαφοροποιεί τις ελληνικές τράπεζες και σε μια φτωχοποιημένη χώρα προσφέρουν τόσο ακριβές υπηρεσίες;