Ενόψει του αποκλεισμού στη Βάση της Σούδας κάποια βασικά σημεία με καινούργιες πληροφορίες αλλά και παλιότερες για τα προβλήματα που έχουν παρουσιαστεί γύρω από τη διαδικασία της καταστροφής των χημικών της Συρίας.
1) Για όσους αναρωτιούνται αν υπάρχει plan B για την περίπτωση που τα πράγματα δεν πάνε σύμφωνα με το πρόγραμμα, τους ενημερώνουμε ότι τα πράγματα ήδη έχουν πάει στραβά και η υδρόλυση εν πλω στη Μεσόγειο ΕΙΝΑΙ το plan B. Το παραδέχονται και οι ίδιοι οι συντελεστές της επιχείρησης με πολλές αναφορές τους ενώ και οι ίδιοι οι δημιουργοί του φορητού σύστήματος υδρόλυσης τονίζουν ότι αρχικά είχε δημιουργηθεί για να χρησιμοποιείται στο έδαφος και όχι μέσα σε κάποιο πλοίο.
2) Όπως προκύπτει και από δηλώσεις πολλών υψηλόβαθμων αξιωματικών του στρατού των ΗΠΑ, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις εκ μέρους ΟΑΧΟ, ο μόνος λόγος για την πραγματοποίηση αυτής της διαδικασίας εν πλω είναι η παράκαμψη νομοθεσίας και Συνθηκών.
3) Δεν είναι αληθές ότι ο αντιδραστήρας στις μηχανές υδρόλυσης που χρησιμοποιούνται είναι φτιαγμένος από τιτάνιο, όπως ψευδώς αναφέρεται σε πολλά δελτίο τύπου του Πεντάγωνου και στο τελευταίο σχετικά με την έναρξη της διαδικασίας. Το τιτάνιο είναι το υλικό που ενδεικνύεται για την επιτυχή επεξεργασία του αέριου μουστάρδας, όμως σύμφωνα με τον Joseph D. Wienand, Διευθυντή Στρατιωτικής Έρευνας των ΗΠΑ, υπεύθυνο του Κέντρου για τα Βιολογικά και Χημικά Όπλα στο Edgewood και σχεδιαστή του συστήματος υδρόλυσης που χρησιμοποιείται στο CapeRay, υπήρχε έλλειψη παγκοσμίως αυτού του υλικού και τελικώς επιλέχθηκε η χρησιμοποίηση ενός τύπου ενισχυμένου σίδηρου.
4) Επίσης, δεν είναι αληθές ότι υπάρχει μεγάλη εμπειρία από το συγκεκριμένο σύστημα υδρόλυσης. Υπάρχει μεγάλη εμπειρία, πλέον των 10.000 ωρών, σε συμβατικά συστήματα υδρόλυσης, όμως για το συγκεκριμένο φορητό σύστημα δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου εμπειρία. Μάλιστα, σύμφωνα με τους κατασκευαστές του, η σμίκρυνση της μηχανής έχει επηρεάσει κάθε λειτουργία του συστήματος.
5) Όπως δηλώνουν οι ίδιοι ειδικοί, υπό φυσιολογικές συνθήκες θα χρειαζόταν πλέον των 10 ετών δοκιμών για τη δημιουργία και μετά χρησιμοποίηση ενός τέτοιου συστήματος. Όμως, δεν υπήρχε χρόνος…
6) Τρία τα σενάρια για το σημείο όπου βρίσκεται το CapeRay. To 1ο σενάριο και πιο εντυπωσιακό είναι αυτό της ιστοσελίδας koutipandoras.gr στο οποίο η διαδικασία της υδρόλυσης πραγματοποιείται 100 χλμ. Δυτικά της Κρήτης. Το δεύτερο σενάριο διακινήθηκε μέσω της ιστοσελίδας flashnews.gr. Το σημείο όπου γίνεται η υδρόλυση βρίσκεται, σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Ν. Σαραντίδη, βρίσκεται μεταξύ Πελοποννήσου και Σικελίας. Το τρίτο σενάριο είναι πιο πρόσφατο και διακινήθηκε από την εφημερίδα μας «Αγώνας της Κρήτης». Σε αυτό η υδρόλυση εν πλω πραγματοποιείται περίπου στο σημείο που έδειχνε ο χάρτης του BBC, δηλαδή μεταξύ Κρήτης, Ιταλίας και Λιβύης.
7) Σε οποιοδήποτε σενάριο η βάση της Σούδας φαίνεται να παίζει κομβικό ρόλο ως βάση ανεφοδιασμού και συντήρησης των πλοίων που συνοδεύουν το MV Cape Ray ενώ σημαντικό ρόλο φαίνεται να παίζει και το νατοϊκό Κέντρο Ναυτικής Αποτροπής συντονίζοντας την επιχείρηση προστασίας του πλοίου.
8) Μετά από συνάντηση μεταξύ ΜΚΟ και εκπροσώπων του ΟΑΧΟ προέκυψε ότι την ευθύνη στην περίπτωση ατυχήματος αναλαμβάνει αποκλειστικά το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ. Όμως, όπως προκύπτει από πρόσφατη Οδηγία (INSTRUCTION No 4715.08, November 1, 2013) το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας αποποιείται κάθε ευθύνη σε περιίπτωση πρόκλησης περιβαλλοντικού ατυχήματος κατά τη διαδικασία της υδρόλυσης των Χημικών Όπλων της Συρίας.
9) Το Παρατηρητήριο Πολιτών για την Αειφόρο Ανάπτυξη (CISD) σκοπεύει -κατόπιν σχετικής εισήγησης του προέδρου της Επιστημονικής Επιτροπής καθηγητή Δημοσθένη Σαρηγιάννη και σε συνεργασία με διεθνώς αναγνωρισμένους ειδικούς επιστήμονες- να προβεί στη συστηματική δορυφορική παρακολούθηση (monitoring) της ευρύτερης θαλάσσιας περιοχής με κέντρο την Ζώνη Ενεργειών του MV Cape Ray, με σκοπό την αναγνώριση/αξιολόγηση κηλίδων χημικής ρύπανσης.
10) Τα χημικά, με ή χωρίς επεξεργασία, σύμφωνα με τον επίσημο σχεδιασμό, δε θα απορριφθούν στη θάλασσα. Εκτός βέβαια και αν γίνει κάποιο ατύχημα.
11) Είναι γεγονός ότι στις περιπτώσεις που η καταστροφή χημικών οπλοστασίων παρομοίου μεγέθους έχει συμβεί στο έδαφος σε απόλυτα ελεγχόμενες συνθήκες και με όλα τα μέτρα προστασίας, η χρονική περίοδος που έχει απαιτηθεί είναι πολύ μεγαλύτερη όπως και το κόστος της επιχείρησης.
12) Να πούμε ότι για παρόμοιου μεγέθους οπλοστάσιου στις ΗΠΑ χρειάστηκαν πλέον των 3 ετών σε μία τεράστια επιχείρηση με κόστος αρκετών δισεκατομμυρίων δολαρίων. Στην περίπτωση της καταστροφής των χημικών της Συρίας το κόστος είναι ασύγκριτα μικρότερο, μόλις μερικές δεκάδες εκατομμύρια. Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με την οργάνωση Green Cross International το κόστος δεν πρόκειται να ξεπεράσεις τα 150.000.000 ευρώ.
13) Για τη διαδικασία χρησιμοποιείται το πλοίο MV Cape Ray μήκους 197 μ, 22.000 τόνων, 36 ετών. Σύμφωνα με την περιβαλλοντική οργάνωση Robin De Bois, τα συγκεκριμένου τύπου πλοία αποσύρρονται μετά από 30 έτη ενώ το γεγονός ότι έχει ένα μόνο επίπεδο στεγανών εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους σε περίπτωση ατυχήματος.
14) Κινδύνους διαπιστώνουν και οι ίδιοι ειδικοί που εγκατέστησαν τα συστήματα υδρόλυσης τόσο από το φαινόμενο της «Κουνιστής Γέφυρας», όσο και από την αποθήκευση των αποβλήτων για μεγάλο χρονικό διάστημα εντός του πλοίου, όσο και από τη στενότητα του χώρου.
15) Μέρος των χημικών της Συρίας (περίπου 500 τόνοι) δε θα υποστούν την επεξεργασία της υδρόλυσης εν πλω αλλά θα οδηγηθούν σε ειδικές εγκαταστάσεις καύσης στο Ellesmere της Αγγλίας και στο Munsten της Γερμανίας. Στο Ellesmere υπήρξε μία κάποια κινητοποίηση πολιτών ενάντια σε αυτή την εξέλιξη όμως 200 τόνοι έχουν πλέον φτάσει εκεί και φαίνεται ότι η διαδικασία καταστροφής τους έχει ήδη ξεκινήσει.
16) Με τη μέθοδο της υδρόλυσης ουσιαστικά αραιώνονται τα τοξικά όπλα σε τέτοιο βαθμό ώστε να μη μπορούν να σκοτώσουν άμεσα ανθρώπους. Τα απόβλητα που προκύπτουν παραμένουν τοξικά και διαβρωτικά.
17) Η επεξεργασία 800 τόνων χημικών θα δημιουργήσει αρκετά εκατομμύρια γαλόνια τοξικών αποβλήτων.
18) Υπενθυμίζουμε ότι, στις 14 Φεβρουαρίου ο Οργανισμός για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων ανακοίνωσε ότι δύο εταιρείες, η Φιλανδική EkokemAB και η Γαλλική Veolia κέρδισαν τα συμβόλαια για την επεξεργασία των εκατομμύριων γαλονιών τοξικών αποβλήτων που θα προκύψουν από τη διαδικασία της υδρόλυσης εν πλω.
19) Η επιλογή της εταιρείας Veolia δημιουργεί πολλά ερωτηματικά αφού έχει εμπλακεί πολλές φορές σε υποθέσεις διαφθοράς, δωροδοκίας, διασπάθισης δημόσιου χρήματος, παραποιήσης εκθέσεων, κακής περιβαλλοντικής διαχείρισης ενώ έχει κατηγορηθεί και για απόρριψη επικίνδυνων αποβλήτων με αποτέλεσμα την επιβολή μεγάλων πρόστιμων. Έχει επίσης δεχθεί μηνύσεις για αθέτηση συμφωνιών και συμβολαίων. Υπάρχει ημέρα διαμαρτυρίας στη Σουηδία για τις πρακτικές της.
20) Το «θέλουν να μετατρέψουν τη Μεσόγειο σε χαβούζα» δεν ευσταθεί. Η Μεσόγειος είναι ήδη χαβούζα, όπως είναι και η Βόρεια Θάλασσα και η Βαλτική. Έως τη δεκαετία του ’80 ήταν καθιερωμένη και αποδεκτή πρακτική η απόρριψη χημικών και ραδιενεργών αποβλήτων στη θάλασσα. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να αποδεχτούμε τη συνέχιση καταστροφικών πρακτικών.
21) Στην περιοχή μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας έχουν απορριφθεί πολύ μεγάλες ποσότητες χημικών και άλλων αποβλήτων από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Υπάρχουν αναφορές επίσης για ρίψεις βομβών απεμπλουτισμένου ουρανίου κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία ενώ πιο πρόσφατα έχουν γραφτεί πολλά για το ρόλο της μαφίας στη βύθιση δεκάδων πλοίων γεμάτων με τοξικά και χημικά απόβλητα. Κάποια μιλάνε για χημικές ωρολογιακές βόμβες που περιμένουν να εκραγούν
22) Παρόμοια φαίνεται να είναι η κατάσταση και στην Ελλάδα αν και στη χώρα μας η δημοσιογραφική έρευνα δεν έχει φτάσει σε τέτοιο βάθος όπως λ.χ. στην Ιταλία, τουλάχιστον σε σχέση με τα στρατιωτικά απόβλητα.
23) Είναι ανακριβές ότι οι χώρες της Δύσης εφοδίαζαν το Συριακό καθεστώς με χημικά όπλα. Η αλήθεια είναι ότι οι χώρες της Δύσης εδώ και πολλά χρόνια εφοδιάζουν τη Συρία με χημικά που χρησιμοποιούνταν για κατασκευή βιομηχανικών προϊόντων, εν γνώσει τους όμως ότι η Συρία είχε τη τεχνογνωσία για να τα χρησιμοποιήσει και για άλλους σκοπούς όπως και για την κατασκευή χημικών όπλων. Αντιθέτως, έχουν υπάρξει αρκετές αναφορές τόσο για εφοδιασμό με χημικά όπλα όσο και για εκπαίδευση Συρίων στην κατασκευή χημικών όπλων από τη Σοβιετική Ένωση και τη Ρωσία, ήδη από τη δεκαετία του ’80. Τελευταία αποκαλύφθηκε ότι και η Μεγάλη Βρετανία είχε σημαντικό ρόλο στον εφοδιασμό της Συρίας με χημικά για την κατασκευή αέριου Σαρίν εν γνώσει των κυβερνήσεων.
24) Συμπερασματικά και σχετικά με τις αντιδράσεις των πολιτών σε χώρες της Μεσογείου και ιδιαίτερα στην Κρήτη, η επιλογή της απόκρυψης του CapeRay είναι η τελευταία σε μία σειρά κινήσεων από την αρχή της διαδικασίας που αποδεικνύει ότι με τη συναίνεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ευρωπαίοι πολίτες μετατρέπονται σε πολίτες με λειψά δικαιώματα. Προφανώς σχετίζεται με την κυριαρχία συγκεκριμένων αντιλήψεων ηγετικών δυνάμεων εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι οποίες επιθυμούν μία μερική «αφρικανοποίηση» του νότου της Ευρώπης, για λόγους «οικονομικούς». Η σχετική αφρικανοποίηση από τη μία πλευρά οδηγεί στη δημιουργία Ειδικών Οικονομικών Ζώνων περιορισμένων εργασιακών και πολιτικών δικαιωμάτων για τους πολίτες των χωρών του νότου, ενώ από την άλλη διαμορφώνει τις συνθήκες μίας δημοκρατίας περιορισμένων δικαιωμάτων στα πλαίσια της οποίας διαδικασίες – όπως αυτή της υδρόλυσης εν πλω – οι οποίες δε θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν εξαιτίας της νομοθεσίας και Συνθηκών, πλέον θα επιτρέπονται.
25) Υπό αυτό το πρίσμα, το πείραμα της υδρόλυσης εν πλω στη Μεσόγειο αποτελεί ένα πείραμα για μία διαδικασία – η οποία εφόσον εξελιχθεί ομαλά – επιθυμούν να επαναλάβουν σε διάφορα σημεία του πλανήτη αλλά συγχρόνως αποτελεί και ένα πείραμα πολιτικό για μία νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε μία πραγματικότητα, δηλαδή, όπου εταιρείες ή πολυεθνικοί οργανισμοί θα μπορούν να παρακάμπτουν Νομοθεσίες και Διεθνείς Συνθήκες σε χώρες περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας που θα έχουν όμως το πλεονέκτημα να έχουν ευρωπαϊκές υποδομές και να βρίσκονται κοντά στις πλούσιες χώρες του βορρά. Μια τέτοια χώρα υπό καθεστώς διαρκούς “έκτακτης” οικονομικής ανάγκης και άρα λειψής δημοκρατικής λειτουργίας είναι η Ελλάδα.
26) Υπό το ίδιο πρίσμα, η συναίνεση και η χρηματοδότηση της διαδικασίας της υδρόλυσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση, και η νομιμοποίηση που παρέχει αυτή η χρηματοδότηση στη μετατροπή της Μεσογείου σε «εμπόλεμη ζώνη», δεν είναι τυχαία. Αποτελεί τμήμα μίας γενικότερης στρατηγικής η οποία επειδή βρίσκεται σε εξέλιξη, λογικά σήμερα πραγματώνεται με αυτό το «πείραμα», και αύριο, θα πραγματωθεί ξανά σε διαφορετικούς τομείς και για διαφορετικά ζητήματα.
27) Είναι λογικό λοιπόν, ότι, εφόσον οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. δημιούργησαν τις συνθήκες για να μετατρέψουν τους πολίτες σε εχθρούς, τώρα κρύβονται απ’ αυτούς. Κι ως εκ τούτου, τώρα, η απόκρυψη καθώς και η παραπληροφόρηση δεν είναι απλά μία παράπλευρη συνθήκη αλλά αναγκαία και κεντρικά στοιχεία της όλης διαδικασίας.