Μεγάλη συζήτηση για το «ιδιοκτησιακό» καθεστώς της 3^ης Σεπτέμβρη, λες και αυτό είναι το ουσιαστικό πρόβλημα του λαού αυτή την στιγμή. Βέβαια η όλη συζήτηση έχει το ενδιαφέρον της γιατί αναδεικνύεται η αντίληψη ορισμένων για τον ρόλο και την θέση των ιδεών μέσα στην κοινωνία μας.

Η 3^η Σεπτέμβρη όπως και να το προσεγγίσει κανείς είναι μια «φορτισμένη» μέρα. Κανείς δεν ξεχνά την επανάσταση της 3^ης Σεπτέμβρη 1843 που έδωσε στο Ελληνικό κράτος Σύνταγμα για πρώτη φορά στην ιστορία του. Αλλά κανείς δεν ξεχνά και την 3^η Σεπτέμβρη του 1974 όταν σε ένα νεανικό ακροατήριο, ο Ανδρέας Παπανδρέου παρουσίαζε την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. θέτοντας ως στόχους αγώνα την Εθνική Ανεξαρτησία, τη Λαϊκή Κυριαρχία, την Κοινωνική Απελευθέρωση και τη Δημοκρατική Διαδικασία. Η ιδρυτική διακήρυξη του 1974 ήταν ένα ριζοσπαστικό για την εποχή κείμενο που ένωσε σε μια κρίσιμη για την πατρίδα συγκυρία τις προοδευτικές και δημοκρατικές δυνάμεις του τόπου και διαμόρφωσε μια ολόκληρη γενιά.

Η 3^η Σεπτέμβρη υπήρξε ορόσημο για χιλιάδες νέων που οργανώθηκαν στις τάξεις του ΠΑΣΟΚ σε όλη την χώρα , ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πλήρη επίγνωση της κατάστασης της Ελληνικής Κοινωνίας που είχε περάσει 7 χρόνια Χούντας και αρκετά χρόνια συντηρητικών και μετριοπαθών κυβερνήσεων, ήταν η ώρα για ΑΛΛΑΓΗ πορείας, για εκδημοκρατισμό της χώρας, για συγκρότηση συμμετοχικών θεσμών, για κοινωνική δικαιοσύνη. Η ιστορία είναι γνωστή για ότι ακολούθησε από εκείνο το απόγευμα του 1974 μέχρι και σήμερα. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. του Ανδρέα έγινε ΠΑ.ΣΟ.Κ. του Σημίτη, του Γιώργου και σήμερα του Βαγγέλη, καθώς κάθε αρχηγός διαχρονικά επέβαλλε και την πολιτική φυσιογνωμία του.

Τι έμεινε από την 3^η Σεπτέμβρη του 1974 σήμερα;

Η απάντηση είναι απλή, έμεινε η διαχρονικότητα του κειμένου, καθώς σήμερα «η ρίζα του κακού» συνεχίζει να είναι «η εξάρτηση από τον ξένο παράγοντα», η Εθνική Ανεξαρτησία και η Λαϊκή Κυριαρχία συνεχίζουν να είναι ζητούμενα ειδικά τα τελευταία χρόνια του μνημονίου. Ο οικονομικός μαρασμός του λαού γίνεται ολοένα και εντονότερος, η αναγκαιότητα ενός νέου ριζοσπαστισμού είναι επιτακτική.

Τι σχέση έχει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. του σήμερα με την 3^η Σεπτέμβρη;

Η απάντηση είναι επίσης απλή, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. του σήμερα δεν έχει καμία σχέση με τις αρχές εκείνου του κειμένου. Η πολιτική που εφάρμοσε και στηρίζει από το 2009 μέχρι και σήμερα σε μεγάλο βαθμό είναι μια πολιτική ξένη απέναντι σε όσα διακήρυξαν τα ιδρυτικά του μέλη. Σήμερα συγκυβερνά την χώρα μαζί με την Νέα Δημοκρατία που διαχρονικά υπήρξε η «συντήρηση», η «Δεξιά», ο κύριος ιδεολογικός αντίπαλος του κινήματος. Οι ηγετικές ομάδες του επέλεξαν να ασκήσουν την σκληρότερη αντιλαϊκή πολιτική στην σύγχρονη ιστορία της χώρας, υλοποιώντας όλα όσα δεν θα μπορούσε να υλοποιήσει ακόμα και ένα εκ γενετής νεοφιλελεύθερο κόμμα. Το σημερινό ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει μια άλλη «αφήγηση» για τον κόσμο στην αντίπερα όχθη της αφήγησης του 1974.

3^η Σεπτέμβρη 2012 τι;

Κυρίαρχο ζήτημα σήμερα είναι η “Εθνική Ανεξαρτησία» , «Η Λαϊκή Κυριαρχία»,  η «Απελευθέρωση» της χώρας από τα δεσμά των οικονομικών συμφερόντων και η Κοινωνική Δικαιοσύνη. Το 1974 το ΠΑ.ΣΟ.Κ. μίλησε για την τραγωδία της Κύπρου και για την αδίστακτη πολιτική του ΝΑΤΟ και του πενταγώνου, σήμερα η νέα τραγωδία είναι εκείνη των Ευρωπαϊκών λαών που βιώνουν την αδίστακτη πολιτική των αγορών και του νεοφιλελευθερισμού, μια πολιτική με καθημερινά θύματα. Σήμερα ζητούμενο είναι η διατύπωση των Αρχών της Δημοκρατικής Παράταξης της Αριστεράς που θα οδηγήσει την χώρα στην νέα μεταπολίτευση. Αρχών που δεν θα μείνουν σε ένα κομμάτι χαρτί, αλλά θα εμπνεύσουν τον λαϊκό παράγοντα στην διαμόρφωση της νέας ιστορικής περιόδου.

Σήμερα που η μεγάλη πλειοψηφία των ελλήνων βιώνουν την εξαθλίωση, που η νέα γενιά οδηγείτε στην μετανάστευση, που ο δημόσιος πλούτος εκποιείτε στους δανειστές, κανείς δεν μπορεί να μένει παρατηρητής, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μνημονεύει απλά το παρελθόν ή να ξορκίζει το παρόν. Η ιστορία γράφεται από εκείνους που στις κρίσιμες στιγμές τολμούν να πράξουν!

Οι ιδέες της 3^ης Σεπτέμβρη 1974 δεν ανήκουν σε κανένα πολιτικό σχηματισμό, δεν έχουν «ιδιοκτήτες», είναι κομμάτι όσων τις υπερασπίζονται, όσων τις διευρύνουν, όσων τις κάνουν πολιτική πράξη σήμερα. Ας ξεπεράσουμε ως κοινωνία τα φοβικά μας σύνδρομα, τους α-πολίτικους διαχωρισμούς των «χρωμάτων» και «συμβόλων», ας κάνουμε σύμβολο αγώνα την ανάγκη μας για Λαϊκή Κυριαρχία, Εθνική Ανεξαρτησία, Δικαιοσύνη και Δημοκρατία.

Μιχάλης Καραδημητρίου, Εκπαιδευτικός