Συγκλονίζει ο 40χρονος οδηγός και φίλος της κοπέλας που έχασε τη ζωή της μετά την πτώση του αυτοκινήτου, μέσα στο οποίο οι δύο τους επέβαιναν, σε γκρεμό στη Γαύδο.
Μιλώντας στο Tlive, είπε πως καλύτερα να έφευγε εκείνος παρά η κοπέλα. Ο άνδρας περιέγραψε πώς συνέβη το δυστύχημα, τονίζοντας πως έχει την ευθύνη και ζητώντας από τη μητέρα και τον αδερφό της κοπέλας να τον συγχωρήσουν.
«Βασικά ήταν δική μου αμέλεια, είχαμε παρκάρει σε εκείνο το σημείο για πολλές ώρες σε ένα μέρος που ήταν αμφιθεατρικό, αλλά είναι και γρεμός από κάτω. Ξαφνικά άρχισε να τσουλάει το αυτοκίνητο και μας πήρε ο γκρεμός. Θυμάμαι ότι είχα βάλει το χειρόφρενο, γιατί με ενοχλούσε και είχαμε χαλαρώσει. Της λέω ρε Κορίνα να βαλω μπροστά το αμάξι να ζεσταθεί να πάμε στα δωμάτια και μου λέει “ναι”. Βάζω μπροστά το αυτοκίνητο και αρχίζει να δουλεύει το αμάξι κανένα δύο λεπτά. Ε, μέσα σε ένα δίλεπτο πήγε κάτω στο γκρεμό. Πήγε 70-80 μέτρα. Δεν πρόλαβα να αντιδράσω γιατί το είχα βάλει πολύ κοντά στο γκρεμό. Αλλά δεν ήταν και επικλινές, ήταν ίσιωμα. Δηλαδή είχε πολύ αμυδρή κλίση, σχεδόν ίσιωμα. Και έτσι όπως ήμασταν αγκαλιά βλέπω τούμπες, έναν εφιάλτη. Τι να σου πω;
Το αμάξι έγινε σμπαράλια… Την κοπελιά την έβγαλα. Ζούσε. Βγαίνω κάτω κι εκεί κάτω δεν είχε σήμα που πέσαμε με το αμάξι. Την σέρνω, τη βάζω στην άκρη, της λέω: “Πώς είσαι; Πονάς;”. Μου λέει “πονάω στο πόδι”. Βγάζω κάτι κουβερτάκια κι ένα υπόστρωμα, το βάζω στην πλάτη της, την κουκουλώνω, της λέω “πάω πάνω να έχει σήμα. Παίρνω αμέσως το 166, αμέσως ήρθε ο γιατρός και ο πυροσβέστης – 6 η ώρα αυτό φαντασθείτε. Το ελικόπτερο ήρθε από τις 10.30 και μετά. Τι να πω. Δε μ’ αρέσει να ρίχνω τις ευθύνες, εγώ έχω την ευθύνη, αλλά άμα είχε μεταφερθεί – το λένε κι εδώ οι γιατροί – θα της βάζανε αυτό που βάλανε και σε εμένα – σωληνάκια – εγώ έχω χτυπήσει τον πνεύμονα, μου βγάζουν τα υγρά, θα την είχε γλυτώσει.
Ο ίδιος ο γιατρός ήταν δίπλα μου και πίεζε για το ελικόπτερο, του κάνανε κόνξες. Μου λέει θα έρθει άλλο ελικόπτερο. Εμένα δε μου άρεσε. Του λέω δεν πάω πουθενά αν δεν μπει η Κορίνα εδώ μέσα. Όχι μου λέει, έρχεται, είναι στο άλλο ελικόπτερο λέει και πάει στην παραλία να την πάρει. Παραμύθι! Καλά λέω, πάμε. Θα τη δω στο νοσοκομείο. Αλλά αυτή είχε πεθάνει από τις 10 η ώρα. Το ελικόπτερο ηρθε 11, 12. Εγώ πέταγα, 12 η ώρα ήμουν στον αέρα.
Ο δημοσιογράφος επισήμανε ότι το σημείο ήταν δύσβατο για να απαντήσει ο 4οχρονος:
Ήταν, αλλά το ελικόπτερο θα μπορούσε εναέρια να ρίξει το καλάθι και να την παρει. Την σκαπούλαρα εγώ. Η κοπελιά όμως; Ήταν άγγελος. Ήταν άγγελος. Ναι, ήταν πολύ καλή κοπέλα, ανάθεμά με. Τα πηγαίναμε και πολύ καλά. Πολεμάω εδώ, ρωτάω πότε θα γίνει η κηδεία, δεν ξέρουν. Πρέπει να πάω στην πτέρυγα που την είχαν αναλάβει. Εγώ δεν είμαι σε θέση να μετακινηθώ.
Γνωριζόμαστε από το 17 αλλά τώρα ήρθαμε κοντά τώρα τρεις μήνες. Εγώ βγάζω τον χειμώνα εκεί. Ασχολούμαι με οικοδομή, κόβω ξύλα για τα τζάκια, μεροκάματα, ξέρεις του ποδαριού. Είχε έρθει τον Νοέμβρη φέτος. Είχε έρθει για να κάνει και αποθεραπεία, είχε χτυπήσει πριν ενάμιση χρόνο το πόδι της – πήγε ένα ντελίβερι και έπεσε πάνω της και της έσπασε το καλάμι. Ήταν εκεί, έκανε γιογκα η κοπέλα δυο φορές την εβδομάδα σε κάποια άτομα, έβγαζε το χαρτζιλίκι της από εκεί, δούλευε και στου Μανώλη όποτε είχε κόσμο. Ένα αξιόλογο άτομο.
Το λέω και το πιστεύω. Δε φοβάμαι τον θάνατο, δεν υπάρχει κόλαση. Καλύτερα να ζούσε αυτή και να κοιμόμουν εγώ, μια για πάντα. Αλήθεια το λέω, αλήθεια.
Εγώ όταν γνώρισα την Κορίνα το πρώτο πράγμα που της είπα ήταν ότι έχεις μεγαλώσει με καλές αρχές. Και να με συγχωρεί η μάνα της, οι γονείς της ο αδελφός της, αν μπορούν. Αλλιώς και πάλι το καταλαβαίνω.