Αστειευόμενη, λέω ότι είναι όλες οι συνταγές ‘’από σπίτι’’… όχι του δρόμου! Δηλαδή δεν είναι τυχαίες. Είναι απ’ τη μαμά μου που μαγείρευε τέλεια, από συγγενείς, απ’ τις γιαγιάδες μου, την Κρητικιά και την Σμυρνιά, από φίλες μου και γειτόνισσες. Δεν έχω αρκεστεί μόνο σ’ αυτούς.
Μας αρέσει και πηγαίνομε σε όλα τα χωριά μας, απομακρυσμένα και μη. Καθόμαστε στις ταβέρνες τους, άλλες πολύ αξιόλογες και άλλες εντελώς udergraud αντεργκράουντ. Που όμως σε αυτές κάποιες φορές βρίσκεις καλά ξεχασμένα φαγητά που γίνονται με υλικά απλά και είναι και νόστιμα. Οι απλοί άνθρωποι δίνουν τον τρόπο κατασκευής.
Βέβαια, σχεδόν όλες τις φτιάχνω πρώτα, έστω για μια φορά και μετά σας τις παρουσιάζω, κάποιες είναι οικονομικές με πολύ απλά υλικά που γίνονται γρήγορα. Ιδανικές για εργαζόμενες. Άλλωστε οι γυναίκες των χωριών μας ήταν πάντα σκληρά εργαζόμενες στα χωράφια. Γυρνούσαν απ’ τα χωράφια και μαγείρευαν γρήγορα για την οικογένεια υγιεινό φαγητό. Βλέπετε, τότε δεν υπήρχε delivery.
Στραπατσάδα αλλιώτικη
Κόβομε στο χέρι πολύ κρεμμύδι. Να καλύπτει και με το παραπάνω ένα μεγάλο τεφάλ τηγάνι. Καθαρίζομε απ’ τα σπόρια τις πιπεριές, αρκετές και τις κόβομε χοντρούς κύβους. Κόβομε 3-4 σκόρδα. Ξύνομε 3-4 ώριμες ντομάτες. Σπάμε μόνο, στραπατσάρομε δηλαδή, δεν χτυπάμε, καμιά δεκαριά αβγά. Σοτάρομε το κρεμμύδι ελαφρά, με μια κουταλιά λάδι. Ρίχνομε από πάνω τις πιπεριές με το σκόρδο και τα μαραίνομε ελαφρά. Να μην πολυψηθούν. Ρίχνομε τις ξυσμένες ντομάτες και ψήνομε μέχρι να πιούν εντελώς όλα τα υγρά. Κατόπιν ρίχνομε τα αβγά. Ρίχνομε αλάτι. Τα ψήνομε ανακατεύοντας ελαφρά για να είναι τα αβγά όχι λιώμα αλλά μεγάλα κομμάτια. Κατεβάζομε σερβίρομε σε πιάτα ρίχνοντας από πάνω λίγο άψητο λάδι. Πολύ νόστιμα και υγιεινά βεβαίως!
Σαλιγκάρια με ξινόχονδρο
Βγάζομε τις μεμβράνες απ’ τα σαλιγκάρια μ’ ένα μαχαίρι. Τα βάζομε σε κρύο νερό να βγάλουν τις μύτες τους. Αυτά που δεν θα βγάλουν μύτη έστω και καθυστερημένα, πετιούνται. Είτε είναι ψόφια που μυρίζουν άσχημα είτε είναι ετοιμοθάνατα (αστείο να γελάσομε). Μετά τα βράζομε σε αλατισμένο νερό. Περίπου δέκα λεπτά. Τα τραβάμε, τα πλένομε, τα βάζομε σ’ ένα τσικάλι με μια φλυτζάνα λάδι. Τα τσιγαρίζομε μαζί μ’ ένα κρεμμύδι ψιλοκομμένο. Ξύνομε δύο ώριμες ντομάτες, τις ρίχνομε μέσα. Αφήνομε να τσιγαριστούν οι ντομάτες. Μετά προσθέτομε μια κουταλιά ντοματοπελτέ διαλυμένο σ’ ένα ποτήρι νερό. Βάζομε νερό περίπου μέχρι τα μισά του τσικαλιού. Αυτό το κανονίζομε με το μάτι και με την εμπειρία μας και ανάλογα με την ποσότητα του χόνδρου που θα ρίξομε μέσα. Χόνδρος, για τους νεότερους η επεξήγηση αυτή, είναι σπασμένο στάρι ψημένο με ξινισμένο πρόβειο ή κατσικίσιο γάλα και ξεραμένος στην ήλιο. Παλιό παραδοσιακό φαγητό, πολύ νόστιμο. Τον βρίσκομε στο εμπόριο ή τον έχομε φτιάξει εμείς. Τον θρουλάμε τον χόνδρο να είναι δύο με τρεις φλυτζάνες και τον ρίχνομε μέσα στο τσικάλι με τα σαλιγκάρια. Όταν πήξει το φαγητό είναι έτοιμο.
