Φόβους ότι η τεχνολογία μπορεί να απειλήσει την εργασία τους, εκφράζει ένα σημαντικό ποσοστό των Ελλήνων, το οποίο, μάλιστα, βρίσκεται πάνω από τον παγκόσμιο μέσο όρο. Ειδικότερα, σχεδόν έξι στους δέκα Έλληνες (57%) αναμένουν ότι οι ψηφιακές τεχνολογίες, όπως ο αυτοματισμός, η Τεχνητή Νοημοσύνη και η Ρομποτική, θα επηρεάσουν τις θέσεις εργασίας, όταν ο αντίστοιχος παγκόσμιος μέσος όρος κινείται στο 50%.

Την πιο έντονη ανησυχία για την επίδραση, που θα έχουν οι τεχνολογικές αλλαγές στις θέσεις εργασίας, εκφράζουν οι πολίτες της Βραζιλίας, με το 65% να θεωρεί βέβαιο ότι η τεχνολογία θα επηρεάσει άμεσα την εργασία του. Στην ίδια λίστα ακολουθεί η Κένυα (62%), η Νιγηρία (62%) και οι Φιλιππίνες (60%), ενώ η Ελλάδα έπεται, έχοντας το πέμπτο υψηλότερο ποσοστό παγκοσμίως ανάμεσα σε 197 χώρες. Οι αντιλήψεις για τον αντίκτυπο της τεχνολογίας στις θέσεις εργασίας τους, οδηγούν το 65% των πολιτών, παγκοσμίως, να καταβάλει σημαντική προσπάθεια, ώστε να αναβαθμίσει το επίπεδο των δεξιοτήτων του.

Την παραπάνω εικόνα περιγράφει νέα μελέτη της Boston Consulting Group (BCG). Η μελέτη εξέτασε 366.000 άτομα σε 197 χώρες, προκειμένου να αξιολογήσει την επίδραση της τεχνολογίας και της παγκοσμιοποίησης στις θέσεις εργασίας. Επίσης, η μελέτη διερευνά το κατά πόσο οι ίδιοι οι πολίτες είναι έτοιμοι να αναβαθμίσουν τις δεξιότητές τους ή ακόμη και πρόθυμοι να αναζητήσουν μια τελείως διαφορετική δουλειά.

Παγκοσμιοποίηση Παρά το γεγονός ότι το 65% των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο αφιερώνει ένα σημαντικό τμήμα του χρόνου του για την κατάρτιση σε νέες δεξιότητες, ώστε να μπορέσει να διατηρήσει την υφιστάμενη θέση εργασίας του, υπάρχουν σημαντικές γεωγραφικές διαφορές στο χρονικό διάστημα που οι άνθρωποι δαπανούν για την ανάπτυξη δεξιοτήτων.

Οι ερωτηθέντες στην Κίνα, τη Νιγηρία, την Αίγυπτο και την Κένυα, είναι εκείνοι που, κατά κύριο λόγο, επενδύουν χρόνο στη μάθηση και την επανακατάρτιση, ώστε να διατηρήσουν τη θέση εργασίας τους. Αντίθετα, οι ερωτηθέντες σε Δυτική Ευρώπη και Βόρεια Αμερική δεν επενδύουν πολύ χρόνο στην ανάπτυξη των δεξιοτήτων τους.

Η Γερμανία, η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία, ο Καναδάς και οι ΗΠΑ, είναι μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις χωρών, όπου οι κάτοικοι είναι λιγότερο πρόθυμοι να αφιερώσουν σημαντικό χρόνο στην επανακατάρτιση. Στο μεταξύ, οι πολίτες στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως το Μεξικό, είναι από τους πιο πρόθυμους να αποκτήσουν νέες δεξιότητες, προκειμένου να αλλάξουν θέση εργασίας, ενώ οι ερωτηθέντες σε Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, όπως η Πολωνία και η Ρωσία, είναι από τους λιγότερο πρόθυμους.

“Οι γεωγραφικές ανισότητες στον χρόνο που δαπανούν οι άνθρωποι στην εκμάθηση νέων δεξιοτήτων, είναι εντυπωσιακές. Στη Γερμανία, μόνο το 38% των ερωτηθέντων αφιερώνει μερικές εβδομάδες ή περισσότερο ετησίως αναπτύσσοντας τις ικανότητές του, ενώ στην Κίνα το ποσοστό αυτό υπερβαίνει το 80%”, διαπιστώνει η μελέτη (Decoding Global Trends in Upskilling και Reskilling).