1941: Νεοζηλανδοί στρατιώτες προσγειώνονται στην Κρήτη, μαζί με άλλες δυνάμεις της Βρετανικής Κοινοπολιτείας, προκειμένου να ενισχύσουν τις ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις, έναντι των Γερμανών… Τα υπόλοιπα, αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι της Κρητικής ιστορίας∙ έχουν αποτυπωθεί στη μνήμη των Κρητικών.
Η συμβολή των Νεοζηλανδών στρατιωτών στη Μάχη της Κρήτης επικεντρώθηκε στα Χανιά και ειδικότερα, γύρω από την περιοχή του Μάλεμε, όπου και υπήρξε το εφαλτήριο για τη Μάχη της Κρήτης και τη Γερμανική Κατοχή.
Εκεί, είναι και το πλέον πιθανό, να καταφέρει να εντοπίσει η Emma Ebrahim τους απογόνους των ανθρώπων που έκρυψαν και έσωσαν τον παππού της.
Η Emma θέλει να συναντήσει, να γνωρίσει και να συνομιλήσει με τους απογόνους τριών αδερφών: της Ειρήνης, του Τάσου και του Νικόλα, των ανθρώπων εκείνων που βρήκαν και έκρυψαν τον παππού της, ένα Νεοζηλανδό στρατιώτη που ήρθε στην Κρήτη, αιχμαλωτίστηκε, το έσκασε, έζησε στα χωράφια και έπειτα κρύφτηκε στο σπίτι της Κρητικής οικογένειας, μέχρι που παραδόθηκε στους Γερμανούς.
Η Ειρήνη, ο Τάσος και ο Νικόλας. Ψάχνω για αυτούς, ή για μέλη της οικογένειάς τους, προκειμένου να τους ευχαριστήσω που κράτησαν τον παππού μου ασφαλή.
Έστειλαν αυτή τη φωτογραφία στον παππού μου, αφότου είχε επιστρέψει στο σπίτι του στο Christchurch της Νέας Ζηλανδίας.
Όπως γράφει: «Στο φίλο μας, Άρθρουρ, Ειρήνη, Τάσος, Νικόλας. Για να θυμάσαι το νησί μας, την Κρήτη και τη χώρα μας, την Ελλάδα. 12-12-1946»
Ο Άρθουρ (ο πρώτος στη σειρά), κατά τη διάρκεια παρέλασης στη Νέα Ζηλανδία
Ο Άρθουρ ενώ σκάβει τούνελ στο στρατόπεδο συγκέντρωσης των Γερμανών στην Κρήτη
Το κείμενο που ανάρτησε στο Facebook:
«Βοήθεια: Γνωρίζετε αυτούς του Κρητικούς;
Πρόκειται για την Ειρήνη, τον Τάσο και το Νικόλα
Ο παππούς μου, Άρθουρ Έρνεστ Ράιτ (Arthur Ernest Wright), αιχμαλωτίστηκε το 1941 – κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής – στην Κρήτη, λίγο μετά την προσγείωση των Νεοζηλανδών στρατιωτών στο νησί. Ο ίδιος, αφότου πέρασε καιρό στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, απέδρασε 2 φορές, ψάχνοντας για φαγητό, και έπειτα πέρασε αρκετές εβδομάδες – του καλοκαιριού, του ίδιου έτους – κρυμμένος στα χωράφια, τρώγοντας γρασίδι και σκουλήκια, μέχρι που τον εντόπισε και τον έκρυψε για μήνες αυτή η οικογένεια από την Κρήτη, έως ότου τον μετέφεραν ξανά στο στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Η μία από τις φωτογραφίες αποτελεί αντίγραφο των χαρτιών που διαμοιράστηκαν σε ολόκληρο το νησί, ζητώντας από τους στρατιώτες να παραδοθούν, ειδάλλως θα τους μεταχειρίζονταν ως κατασκόπους. Ο παππούς μου δεν ήθελε να δημιουργήσει πρόβλημα στην οικογένεια που τον έκρυψε και έτσι, παραδόθηκε στους Γερμανούς.
Φέτος, εγώ, ο σύζυγος και ο πατέρας μου, θέλουμε να επισκεφτούμε την Ελλάδα και την Κρήτη και να ξεναγηθούμε στα μαρτυρικά χωριά.
Ελπίζουμε πως θα υπάρχει κάποιος που θα γνωρίζει αυτή την οικογένεια, προκειμένου να μάθουμε κι εμείς για εκείνους και να συναντήσουμε τους απογόνους τους.
Χωρίς τη βοήθεια των προγόνων τους, οι 3 επόμενες γενιές της δικής μου οικογένειας δε θα υπήρχαν.
Ο παππούς μου πέθανε πριν από δύο χρόνια, 3 εβδομάδες πριν κλείσει τα 100… Είχε κορνιζώσει τη φωτογραφία των 3 Κρητικών στον τοίχο του.
Παρακαλώ κοινοποιήστε τη δημοσίευση, προκειμένου να τους βρούμε.
Ευχαριστώ.»
Αντίγραφο από το χαρτί που είχε διαμοιραστεί σε ολόκληρη την Κρήτη, το οποίο διέταζε τους στρατιώτες να παραδοθούν, αλλιώς θα αντιμετωπίζονταν ως προδότες και θα εκτελούνταν
Ακόμη ένα αντίγραφο, το οποίο αναγράφει: «Στρατιώτες του Βρετανικού Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας: Πολλοί από εσάς εξακολουθείτε να κρύβεστε στα βουνά, τα χωράφια και τα χωριά. Πρέπει να παραδοθείτε αμέσως στους Γερμανούς φαντάρους. Κάθε αντίσταση είναι άχρηστη! Κάθε προσπάθεια να το σκάσετε θα είναι μάταια. Ο επερχόμενος χειμώνας θα σας αναγκάσει να εγκαταλείψετε τα βουνά. Μόνο όσοι στρατιώτες παρουσιαστούν αμέσως, θα τύχουν τιμητικής και σύμφωνης με τα στρατιωτικά πρότυπα αιχμαλωσίας. Αντιθέτως, όποιες βρεθεί με πολιτικά ρούχα θα αντιμετωπιστεί ως κατάσκοπος.»
(Το αρχικό κείμενο της ανάρτησης της Emma Ebrahim):
«HELP….Do you know these people from Crete?
Irene, Tasos and Nicolas.
My grandfather Arthur Ernest Wright was captured on Crete in 1941 shortly after the New Zealand troops landed, he then spent time in prison camp, he escaped 2 times looking for food and spent weeks hiding in the forest/hills eating grass and worms before this family found him and hid him for months before he was taken back to the camp.
One picture is a copy of the papers that were dropped all over the island requesting soldiers to surrender or be treated as spy, he did not want his new friends to get in trouble so he gave himself over to Germans.
This year my husband and I are taking my dad to visit Crete/Greece and visit historical sites.
We hope that someone may know this family so we can learn more about them…and meet their descendants.
Without their help the next 3 generations would not be here.
My grandad died 2yrs ago 3 weeks before he turned 100…he had this photo on his wall in a special frame.
Please share this so that we can find them.
Thanks.»
Ο Άρθουρ, στα 22 του χρόνια, φορώντας τη στρατιωτική του στολή, πριν φύγει για το πρώτο του ταξίδι στην Αίγυπτο
14 Δεκεμβρίου: Η ημέρα που έφυγε από την Κρήτη
Απόσπασμα εφημερίδας από την ημέρα που ο παππούς της έφυγε από τη Νέα Ζηλανδία
Το παραπάνω γράφτηκε μερικούς μήνες προτού ο Άρθρουρ πεθάνει, μόλις 3 εβδομάδες πριν προλάβει να “κλείσει” τα 100