Δεν γιορτάζουμε, ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ
Οι αγώνες σε κάθε γωνιά της γης, μας δείχνουν το δρόμο.
Μας φωνάζουν ότι αν δεν παλέψουμε εμείς για τα δικαιώματα μας, δε θα το κάνει κανείς. Εμείς μαζί με όλες και όλους τους εργαζόμενους.
Ινές (Τυνησία) : «…σε κάθε χώρα αγωνίζονται για διαφορετικά πράγματα, γιατί είναι διαφορετικές οι συνθήκες. Όμως οι γυναίκες πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους άντρες, παντού. Δεν είμαστε κατώτερες, δεν είμαστε λιγότερες».
Ελχάμ (Μαρόκο) : «…εμείς οι μετανάστριες πρέπει να έχουμε χαρτιά. Να δουλεύουμε νόμιμα και αν δεν έχει δουλειά θα φύγουμε. Όπως αλλάζουν τόπο όλοι οι άνθρωποι που δεν μπορούν να ζήσουν στην πατρίδα τους».
Ανθούλα (Ελλάδα) : «…σ’ ένα κόσμο που θέλει να ελπίζει, δε χωράνε διακρίσεις. Παλεύουμε για το δικαίωμα τόσο στη ζωή, όσο και στ’ όνειρο».
Ναίμα (Μαρόκο) : «…να μπορούν οι γυναίκες να δουλεύουν σε κάθε δουλειά, γιατί και μπορούμε και θέλουμε».
Μίρα (Αλβανία) : «…οι γυναίκες ταλαιπωρούνται και κακοποιούνται πολύ, αλλά αυτά δε βγαίνουν προς τα έξω. Εγώ τα βλέπω, τα ζω κάθε μέρα. Έχουν μάθει όμως στην καταπίεση και για να αλλάξουν τα πράγματα πρέπει να πετάξουν από πάνω τους το φόβο, για να ζήσουν καλύτερα».
Μαργαρίτα (Βουλγαρία) : «…εργοδότες, γονείς, σύζυγοι, αναγκάζουν τις γυναίκες να είναι εξαρτημένες από αυτούς για να μην μπορούν να αντιδράσουν».
Ρούσσα (Ελλάδα) : «…τίποτα δεν είναι δεδομένο πια. Κανένα δικαίωμα. Αν δε νοιαστούμε, αν δεν πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας, θα γυρίσουμε τρέχοντας στην εποχή που διεκδικούσαν «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα».
Φαχίμα (Μαρόκο) : «…οι γυναίκες περνάνε δύσκολα. Πολλές πρέπει να πάρουν άδεια από τον πατέρα τους για να πάνε σχολείο. Φοράνε ρούχα που δε θέλουν, κάνουν πράγματα που δεν τους αρέσουν, γιατί φοβούνται και για να κάνουν κάτι, πρέπει να το επιτρέψει ο μπαμπάς ή ο σύζυγος. Θέλουμε ελευθερία».
Έλενα (Αλβανία) : «…η ζωή μας αξίζει το ίδιο με όλων των άλλων. Να αγωνιστούμε ενάντια στην απαξίωση της ανθρώπινης ζωής και πιο πολύ της γυναικείας».
Γυναίκες του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης από Μαρόκο, Ελλάδα, Τυνησία, Αλβανία, Βουλγαρία, στέλνουμε το μήνυμα μας. Να τιμήσουμε τους αγώνες του γυναικείου κινήματος με τη συνέχιση των αγώνων.
Πέμπτη 8 Μάρτη, 6:00μμ στην Αγορά
Το ξέρουμε…
Το να βλέπετε αυτά τα μηνύματα μπορεί να είναι κουραστικό. Και να είστε σίγουροί ότι ούτε κι εμείς βρίσκουμε κάποια ευχαρίστηση από το να τα γράφουμε... Όμως αυτό το μήνυμα δεν αφορά εμάς. Αφορά κάτι πολύ πιο σημαντικό: την επιβίωση της ανεξάρτητης, μαχητικής δημοσιογραφίας στην Kρήτη.
Η στήριξη σας είναι σημαντική γιατί μας επιτρέπει να:
- - Κάνουμε ρεπορτάζ χωρίς φόβο και εξαρτήσεις. Κανείς δεν μας υπαγορεύει τι να πούμε ή τι να αποσιωπήσουμε.
- - Κρατάμε τη δημοσιογραφία μας προσβάσιμη σε όλους, ακόμη και σε αυτούς που δεν έχουν την ικανότητα να πληρώσουν. Χωρίς paywall, χωρίς προνόμια μόνο για όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα.
Η απλή αλήθεια είναι ότι τα έσοδα διαρκώς συρρικνώνονται. Αν πιστεύετε ότι μια πραγματικά ελεύθερη ενημέρωση είναι ζωτικής σημασίας για τη δημοκρατία και τον έλεγχο της εξουσίας, τότε δώστε μας τη δύναμη να συνεχίσουμε.
Σας ευχαριστούμε θερμά.
