Του Ευθύμη Λεκάκη | Επειδή, κατά τη μελέτη των ιστορικών γεγονότων, για να είσαι αντικειμενικός, οφείλεις να λαμβάνεις υπ’ όψη σου και την λεγόμενη “άλλη” πλευρα και όχι μόνο…
Γι’ αυτό, με την ευκαιρία της αυριανής 562ης (29 Μάη 1453) επετείου της άλωσης της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς, παραθέτω τόσο την ομιλία του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου ΙΑ’ Παλαιολόγου προς τους μαχητές-υπερασπιστές της Πόλης, μέσω του βιβλίου “Χρονικά” του Γ. Φραντζή, όσο και την Οθωμανική άποψη, μέσω ενός έγκριτου Τούρκου Ιστορικού, του Ταζί-ζαδε Ζα’φέρ-Τζελεμπή (Τaci-zade Ca’fer-Celebi), που αναφέρονται στο βιβλίο του ‘‘Mahruse-i İstanbul Fetihnamesi’’
Ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ΙΑ΄Παλαιολόγος, λοιπόν, σύμφωνα με τον ιστορικό της Άλωσης και αξιοματούχο της Αυτοκρατορίας Γ. Φραντζή ή Σφραντζή (1401-1480), απευθύνθηκε στους υπερασπιστές της Πόλης, λέγοντας :
‘‘Τα δόρατα μας, οι ρομφαίες μας, τα τόξα και τα ακόντιά μας θα στραφούν εναντίον τους, για να καταλάβουν οι ασεβείς ότι δεν αντιμάχονται με ζώα χωρίς λογική, αλλά με άρχοντες και αφέντες τους, και απογόνους των Ελλήνων και των Ρωμαίων’’ .
Ο ιστορικός δε Ταζί-ζαδε Ζα’φέρ-Τζελεμπή (Τaci-zade Ca’fer-Celebi) αναφέρει:
‘‘Όλος ο Οθωμανικός στρατός προσευχήθηκε, με την ευχή να θυσιάσει τον εαυτό του, για να αναδειχθεί, μάρτυς της θρησκείας. Ο Σουλτάνος υποσχέθηκε στους πρώτους που θα εισβάλουν στη Βασιλεύουσα να τους δώση τιμάρια, όσοι δε δείξουν ανδραγαθία, θα λάβουν ανώτερα αξιώματα. Ο Σουλτάν Μεχμέτ, έστειλε μήνυμα στους αξιωματούχους του Γαλατά Γενουάτες, αλλά και στους Ρωμαιοκαθολικούς, όπως όχι μόνο να στερήσουν κάθε βοήθεια στους Ρωμιούς, αλλά να μην εμπλακούν στην μάχη, αν θέλουν να έχουν την εύνοια του’’.