Θυμόμαστε τότε, το 2012, όταν λαμπρά φιλελεύθερα μυαλά όπως ο Νίκος Μαραντζίδης όπου με άρθρο του στην “Καθημερινή” επεσήμανε ότι οι “Αγανακτισμένοι” εισήλθαν στη Βουλή με κύριο εκφραστή τους τη “Χρυσή Αυγή”.
Τώρα, άραγε όλοι αυτοί οι βαθιά φιλελεύθεροι (εγώ τους λέω ακραίους), τι έχουν να πουν για την άνοδο της ακροδεξιάς στη Γερμανία και μάλιστα με ποοσοστό 13,4%; Μήπως έφυγαν οι Αγανακτισμένοι και πήγαν Γερμανία; Ή μήπως (με ένα βαθιά μεταφυσικό τρόπο) έφταιγαν οι “μούτζες” και οι “γιούχες” στους πολιτικούς;
Αλλά πως να καταλάβουν, όταν οι ίδιοι άνθρωποι που κουνούσαν το δάκτυλο και αποκαλούσαν ακροδεξιούς όσους αντιδρούσαν στα δυσβάστακτα μέτρα, αφού πρώτα βράβευσαν, μετά προάσπιζαν το δικαίωμα του Χάινς Ρίχτερ να επαναλαμβάνει πάνω – κάτω τα επιχειρήματα του ακροδεξιού AfD περί δικαιώματος να αισθάνονται περήφανοι οι Γερμανοί για τα επιτεύγματα των γερμανών στρατιωτών σε δύο παγκόσμιους πολέμους, λέγοντας ότι τα εγκλήματα των γερμανών ναζί οφείλονται στους αντάρτες, ότι οι στρατιώτες της Βέρμαχτ ήταν ιππότες και η μάχη “ηρωική”.
Μήπως τους αξίζει μία μούτζα;
Α.Ρ.