«Ποιος ανέλυσε σε βάθος το δράμα της χώρας και τα αίτιά του για να το πράξει κι ένας εικοσιεννιάχρονος με την παιδεία του ελληνικού σχολείου;» αναρωτιέται, μάλλον ρητορικά, ο Μάνος Σ. Στεφανίδης, καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης στην Φιλοσοφική Αθηνών, στο τμήμα θεατρικών Σπουδών, για τον 29χρονο Κωνσταντίνο Γιαγτζόγλου, τον οποίο είχε φοιτητή.
Η ανάρτηση του καθηγητή στο Facebook έχει ως εξής:
«Κλεφτοπόλεμος;
Νομίζω ότι τον αναγνωρίζω. Τον είχα μαθητή στον ΑΚΤΟ. Πριν πόσα χρόνια; Κοντούλης, αδύνατος, ξανθωπός, τα μαλλιά ράστα. Θυμάμαι την έκφραση του. Λίγο σκανταλιάρα, λίγο φοβισμένη. Πάντα χαμηλόφωνη. Του άρεσε το μάθημα της ιστορίας της τέχνης. Έκανε και γκράφιτι; Γραφίστας πάντως!
Προφανώς από τότε χωρίς δουλειά. Προφανώς με αρχαϊκή οργή και πρωτόγονη πίκρα για όσα συνέβησαν, για όσα συμβαίνουν. Χωρίς πολλά περιθώρια ανάλυσης. Γιατί άλλωστε; Ποιός ανέλυσε σε βάθος το δράμα της χώρας και τα αίτια του για να το πράξει κι ένας εικοσιεννιάχρονος με την παιδεία του ελληνικού σχολείου;
Προφανώς με μιαν εύκολη, “θεολογική” σκέψη που πιστεύει στην τιμωρία εδώ και τώρα. Που πιστεύει στη κάθαρση. Επειδή είναι οδυνηρά γοητευτικό να μεταμορφωθείς από τίποτε σε θεία Δίκη. Στο χέρι της Ιστορίας. Οι άλλοι στις καφετέριες και στα μπαράκια. Αυτός στη γιάφκα. Στον αγώνα.
Προφανώς ματαιωμένος. Προφανώς εκτός συστήματος από πολύ νωρίς. Προφανώς έτοιμος για όλα αφού δεν έχει τίποτα να χάσει, με μίσος προς εκείνο το σύστημα που τον ξέρασε τόσο νωρίς. Προφανώς με ανάγκη να πιστέψει σε κάτι χειροπιαστό που να δίνει και στον ίδιο και στην απελπισία του ένα νόημα. Συνωμοτισμός, μυστική δράση, επανάσταση με όποιο τρόπο, αντίσταση σε όσους διασύρουν τον τόπο. Πόλεμος εναντίον όλων. Το κυριότερο. Αλλά και μεθύσι από την αίσθηση και την αισθητική της δύναμης. Παραισθησιογόνο η ίδια συμβολικό ή πραγματικό. Βία, η μαμμή της ιστορίας. Ποιός το είπε; Μπάφο στους μπάφους της εξουσίας.
Δεν τον δικαιολογώ, προσπαθώ να καταλάβω. Ως δάσκαλος – ποιμένας οφείλω να είμαι αλληλέγγυος προς το απολωλός. Ποιός είναι ο χειρότερος; Ο νεαρός που μισεί τον Σώυμπλε, τον Ντάισενμπλουμ και την παγκόσμια μαφία των τραπεζών ή ο Αλέξης που θαυμάζει υστερόβουλα τον Τραμπ; Προσωπικά σιχαίνομαι τη βία και την θεωρώ πάντα φασισμό. Απ ‘ όπου και αν προέρχεται. Ιδιαίτερα αυτήν την ηλίθια βία για την βία από γιαλαντζί επαναστάτες που κάθε τόσο διαλύει το κέντρο της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης. Όμως φέρω και εγώ ευθύνη για μιαν ολόκληρη γενιά που περιθωριοποιήθηκε προτού καν ανδρωθεί και που τώρα την χρησιμοποιούν ανερυθρίαστα οι λογής επαγγελματίες της ιδεολογίας. Φέρουμε όλοι ευθύνη με την αισχρή μας απάθεια για την δική τους ψυχοπάθεια. Τί κάνουν εν τέλει ; Ό τι μπορούν και ό τι καταλαβαίνουν. Δηλαδή; Κλεφτοπόλεμο! Την θυμάστε αυτή την λέξη; Επειδή βολεύει πάρα πολύ να την ξεχάσουμε. Όλοι.
ΥΓ. Ένας ορισμός : Ιστορία είναι αυτό που συμβαίνει όταν εμείς πηγαίνουμε στον τέταρτο όροφο να πληρώσουμε τα κοινόχρηστα.».