Του Ευθύμη Λεκάκη
Εάν θα ρωτήσουμε τους Μικρασιάτες πρώτης γενιάς, όσους τουλάχιστο ζουν ακόμα, ν’ απαντήσουν στο καίριο ερώτημα: «Ποιος έσφαξε τους Ρωμιούς της Ανατολής», θα λάβεις τρείς απαντήσεις και θ’ απορήσεις ποια από τις τρείς είναι η πιο σωστή, για να την πούμε και «αληθινή». Η πρώτη απάντηση, ίσως από τους περισσότερους, χωρίς να το πολυσκεφτούν, θα είναι μάλλον: «Οι Τούρκοι». Χωρίς να διευκρινίζεται όμως ποιοι Τούρκοι. Ο στρατός; Ο απλός κόσμος μήπως; Άλλωστε γι’ αυτούς, τους μικρασιάτες, δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία ο ακριβής προσδιορισμός. «Εγώ είδα Τούρκους με γιαταγάνια, να μας σφάζουν. Είδα και στρατιώτες με ντουφέκια να μας σκοτώνουν».
Αυτά τα γεγονότα έζησε η πρώτη γενιά, μ’ αυτά μεγάλωσε η δεύτερη γενιά, τα ίδια κι απαράλλακτα λέει και η Τρίτη γενιά προσφύγων. Και βέβαια, όλα δεν τίποτα άλλο παρά πικρές ιστορικές αλήθειες. Δεν αμφισβητούνται από κανένα Έλληνα οι αποκρουστικές τους μαρτυρίες! Όπως είναι επίσης γνωστό σε όλους, ότι ο Μουσταφά Κεμάλ, χρησιμοποίησε, τους Κούρδους, στην πρώτη γραμμή στις μάχες εναντίον των Ελλήνων υποσχόμενός τους πλήρη Εθνική Αποκατάσταση μετά το ξερίζωμα των γκιαούρηδων, Ρωμιών και Αρμένηδων από τη γη της Μικράς Ασίας.
Η δεύτερη απάντηση θα είναι μάλλον: «Οι τσέτες». Οι άτακτες εκείνες ορδές, η εμπροσθοφυλακή των πολεμοχαρών χριστιανοφάγων καπεταναίων που χρησιμοποίησε ο Κεμάλ Ατατούρκ, ο οποίος τότε είχε ακόμα το παλιό του όνομα, το «Γαζή Μουσταφά Κεμάλ». Το προσωνύμιο «Ατατούρκ» (Ata= απόγονος, πατέρας σεβαστός), δεν το είχε πάρει ακόμα. Έμπαιναν (οι Τσέτες) σε πόλεις και σε χωριά, ξεπαστρεύοντας ολοκληρωτικά το Ρωμέϊκο στοιχείο που δεν είχε προλάβει ν’ αποχωρήσει ακολουθώντας τον Ελληνικό στρατό, επειδή η Ελληνική διοίκηση Σμύρνης (λέγε Αριστείδης Στεργιάδης), δεν είχε φροντίσει να ενημερώσει για την επερχόμενη καταστροφή, τουλάχιστον τη Δημογεροντία, ώστε να προστατεύσει τον Ελληνισμό, ενώ οι Τσέτες προετοίμαζαν το έδαφος της θριαμβευτικής εισόδου του τακτικού Τουρκικού στρατού σε πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά!!
Η τρίτη απάντηση, πιθανόν να είναι «Οι σύμμαχοι». Οι οποίοι δήθεν λόγω της παντελούς έλλειψης εμπιστοσύνης στον επανενθρονισθέντα μισητό σ’ ολόκληρη την Ευρώπη Βασιλιά της Ελλάδας Κωνσταντίνο, απέσυραν κάθε μορφή στρατιωτικής ή οικονομικής στήριξης προς την σύμμαχό τους, αρνούμενοι προστασία στους Ελληνικούς πληθυσμούς της περιοχής, στηρίζοντες ανοιχτά την Τουρκία – όχι του σουλτάνου – που έδρευε στην Κωνσταντινούπολη, αλλά την άλλη, εκείνη του Κεμάλ Ατατούρκ που έδρευε στην Άγκυρα, φροντίζοντας να υπογράψουν άμεσα οικονομικές και αμυντικές συμφωνίες συνεργασίας (βλέπε 1ο τη Γαλλοτουρκική συμφωνία 20-10-1921 στην Άγκυρα, 2ο τη λήξη του ναυτικού αποκλεισμού της Τουρκίας από τους δήθεν «συμμάχους» της Ελλάδας το Γενάρη του 1921, 3ο την άρνηση των λεγομένων συμμάχων χωρών να επιβάλουν στην Τουρκία τους όρους της «Συνθήκης των Σεβρών» της 10/8/1920 την οποία οι ίδιοι είχαν υπογράψει, και της ενδιάμεσης Ελληνοιταλικής συμφωνίας για την παραχώρηση στην Ελλάδα των Δωδεκανήσων, εκτός από την Ρόδο, η οποία θα παραχωρείτο ύστερα από 15 χρόνια, μαζί με την Κύπρο).
Εγώ θα πρόσθετα και μια τέταρτη απάντηση: Όλοι οι παραπάνω, μαζί και οι Έλληνες κυβερνήτες, οι οποίοι τόσο από τα εγκληματικά πολιτικοστρατιωτικά λάθη στις στρατηγικές και στις προτεραιότητες κατά το μερίδιο που αναλογεί στον καθένα απ’ αυτούς, ανάλογα με το χρονικό διάστημα που διοίκησαν καθ’ όλη την επίμαχη περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων και του Ελληνοτουρκικού Πολέμου και ανάλογα με την επίδραση των πολιτικών αυτών αποφάσεων και στρατηγικών στο Εθνικό Ζήτημα, όσο ιδιαίτερα από την πλήρη ασυνεννοησία και τον εθνικό διχασμό ο οποίος επακολούθησε μεταξύ του Γερμανόφιλου βασιλιά Κωνσταντίνου, ένθερμου υποστηρικτή της λεγόμενης «ουδετερότητας» (λέγε με άρμα της Γερμανίας) από την μια, και του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου, ένθερμου υποστηρικτή των υποτιθέμενων συμμάχων χωρών της ΑΝΤΑΝΤ, από την άλλη.
Στη σημερινή αναφορά, παρουσιάζεται μια αποκάλυψη που πραγματικά σοκάρει. Και δεν σοκάρει απλά αλλά περισσότερο προβληματίζει όλους εκείνους, οι οποίοι καλοπροαίρετα και λόγω δικαιολογημένης ιστορικής άγνοιας εξ αιτίας της διαβάθμισης «ΑΚΡΩΣ ΑΠΟΡΡΗΤΟ» του εγ-γράφου το οποίο αποκαλύπτεται σήμερα, βρίσκονταν καλά κλειδωμένο στα συρτάρια του Υπουργείου Εξωτερικών στην Άγκυρα. Και δε σοκάρει γιατί μάθαμε κάτι που εμείς σαν λαός δε γνωρίζαμε, αλλά επειδή εκείνο που όλοι μας με ατράνταχτα βιωματικά επιχειρήματα, σαν θύματα, ισχυριζόμαστε, το αμφισβητούσε, ελπίζω όχι πια η Τουρκική πλευρά, οι θύτες. Σε δηλώσεις του Κεμάλ Αταττούρκ σε Αμερικάνικο περιοδικό (Time), αμέσως μετά την Μικρασιατική καταστροφή, αναφερόμενος στο γιανγκίνι* της Σμύρνης, σε σχετική ερώτηση του Αμερικανού δημοσιογράφου ισχυρίστηκε ότι δήθεν «Οι Έλληνες έκαψαν τις χριστιανικές συνοικίες (Ελληνικές και Αρμένικες), για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων». Και συνέχισε: «Ο Τουρκικός στρατός μπήκε στη Σμύρνη στις 9 Σεπτέμβρη του 1922. Οι φωτιές και οι σφαγές που επικαλούνται οι Έλληνες γινόταν από τα μέσα του Αυγούστου…» Βρε τι σύμπτωση! Το πατριωτάκι μας από την Θεσσαλονίκη, ανέφερε ότι οι συνοικίες της Σμύρνης που κάηκαν ήταν μόνο χριστιανικές. Δεν κάηκε απολύτως καμία μουσουλμανική (Τούρκικη) συνοικία. Τώρα εμένα γιατί τέτοιου είδους ισχυρισμοί μου θυμίζουν δηλώσεις της βουλευτίνας κ. Ρεπούση, ας μου το απαντήσει με ατράνταχτα όμως επιχειρήματα, ο κατά τα άλλα ο ικανότατος νομομαθής, αρχηγός της ΔΗΜ. ΑΡ. κ. Φώτης Κουβέλης, στο κόμμα του οποίου ανήκει και από το οποίο «προστατεύεται» η περί ου ο λόγος κυρία.
Το παρακάτω έγγραφο έχει γραφεί στη Σμύρνη, στα 1922. Είναι στην Οθωμανική γραφή και η πιστή μετάφρασή του στα Ελληνικά, αποτελεί μια πασιφανή απόδειξη των πραγματικών προθέσεων των Τουρκικών Δυνάμεων εκείνης της εποχής όπως εκφράζονται σ’ αυτό, από το διοικητή τους Αχμέτ Αζίζ.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΕΙΑΚΟΥ ΕΓΓΡΑΦΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ
Υπηρεσιακή διαταγή για τον αφανισμό όλων των Ελλήνων και το διασυρμό των Ελληνίδων γυναικών.
«Προς τον Διοικητή των Κεντρικών Δυνάμεων.
Σας εφιστώ την προσοχή προς τα εξής:
Θάνατος στους Έλληνες που έχασαν την τιμή τους. Μόλις δοθεί το πρώτο σήμα, αμέσως εξολοθρεύσατε τους πάντες. Όσον αφορά τις γυναίκες, να μη διστάσετε. Μη υπολογίσετε ούτε την τιμή, ούτε την φιλία, όταν θα έρθει η στιγμή της εκδίκησης.
Ο Διοικητής των Δυνάμεων, Μεχμέτ Αζίζ, (Σμύρνη 1922)».
————————————————————-
*Γκιαούρης= άπιστος (Τουρκική λέξη gavur)
*Γιανγκίνι= φωτιά (Τουρκική λέξη yangin)