Το ξέρουμε όλοι πως η κατάσταση στην Ελλάδα είναι άσχημη. Όμως δεν ωφελεί να καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια, ούτε να αναλωνόμαστε σε εκδηλώσεις απλής διαμαρτυρίας. Πιστεύουμε πως η ουσιαστική ατομική και συλλογική δουλειά στο κοινωνικό-οικονομικό-πολιτιστικό επίπεδο μπορεί να αλλάξει σιγά-σιγά τα δεδομένα. Και εξηγούμαστε:
Καθώς οι ζωές μας και η χώρα λεηλατείται με τις δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια, νοιώθουμε, οι περισσότεροι, ένα αίσθημα αδυναμίας που μας παραλύει. Γιατί είναι αλήθεια πως η κατάσταση είναι δύσκολη και περίπλοκη, επηρεάζεται από παράγοντες τόσο τοπικούς όσο και ευρωπαϊκούς-διεθνείς, και δεν υπάρχει κάποια άμεση συνολική λύση, εδώ που φτάσαμε. Θα μπορούσε, όμως, να έχει ήδη δρομολογηθεί μια πορεία απελευθέρωσης, αν η ελληνική κοινωνία διέθετε αρκετές δυνάμεις αντίστασης. Αυτό όμως για την ώρα δεν συμβαίνει. Η δεδομένη αγανάκτηση της πλειοψηφίας του κόσμου και οι σποραδικές διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες των πιο πολιτικοποιημένων δεν φτάνουν. Αντίθετα, βλέπουμε σήμερα μια υποτονικότητα, μια παθητικότητα και μοιρολατρία (όσον αφορά, τουλάχιστον, τη μεγάλη πλειοψηφία). Αυτό οφείλεται όχι τόσο στη δυσκολία της κατάστασης, αλλά κυρίως στο ότι ο κόσμος στην Ελλάδα έχει μάθει να περιμένει τη λύση των προβλημάτων του (και μάλιστα….αμέσως) από κάποιες πολιτικές δυνάμεις ή από προβεβλημένες προσωπικότητες.
Όμως, ακόμα κι αν γίνονταν εκλογές και ερχόταν στην κυβέρνηση κάποιο «αντιμνημονιακό» σχήμα, όσο αποφασισμένο κι αν ήταν, δεν είναι καθόλου σίγουρο πως θα πετύχαινε κάποια πράγματα, -μέσα στο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα της χώρας- χωρίς ένα πολύ δυνατό κοινωνικό μέτωπο που να στηρίξει τις αποφασιστικές επιλογές που έχει ανάγκη η χώρα.
Χαρακτηριστικό, επίσης, της ελληνικής κοινωνίας είναι ο συντηρητισμός, η ατομικοποίηση και ο κοινωνικός κατακερματισμός, η δυσκολία συνεργασίας σε συλλογικές προσπάθειες και, γενικά, η έλλειψη συνοχής. Γι αυτό δεν έχουμε δει ακόμα κάποιο ισχυρό μαζικό και πολύμορφο κίνημα, παρά την βία που δεχόμαστε καθημερινά σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας.
Οι αρχικές καταβολές, όμως, ενός τέτοιου κινήματος υπάρχουν. Βλέπουμε παντού στην Ελλάδα ελπιδοφόρες πρωτοβουλίες ενεργών πολιτών με ποικίλες δράσεις, όχι μόνο στενά πολιτικές αλλά και στο οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο και στον πολιτισμό. Είναι ακόμα μειοψηφικές, γι αυτό είναι σημαντικό να επιταχύνουμε την εξάπλωσή τους. Γιατί το κλειδί για την αλλαγή δεν βρίσκεται στους λίγους ριζοσπάστες πολιτικοποιημένους, αλλά στον «συνηθισμένο» άνθρωπο. Τα πράγματα θα αλλάξουν στην ελληνική κοινωνία όταν πολλοί «συνηθισμένοι» άνθρωποι κάνουν την υπέρβασή τους και, αντί να περιμένουν κάποιον να τους σώσει, αρχίσουν να αλλάζουν τη ζωή τους δρώντας με δημιουργικό τρόπο. Να κάνουν ένα-δυό πράγματα, που από μόνα τους δεν θα ανατρέψουν το σύστημα, αλλά συσσωρευόμενα πολλά μαζί και σε βάθος χρόνου θα δημιουργήσουν ένα τελείως διαφορετικό σκηνικό….
Στον τοίχο του Βερολίνου υπάρχει μια τοιχογραφία που λέει: «Πολλοί μικροί άνθρωποι που σε μικρά μέρη κάνουν πολλά μικρά πράγματα, μπορούν να αλλάξουν το πρόσωπο του κόσμου»!!!!!!
Φανταστείτε λοιπόν…..
Χιλιάδες άνθρωποι να συμμετέχουν σε δίκτυα μη χρηματικών ανταλλαγών αγαθών και υπηρεσιών, καλύπτοντας έτσι μεγάλο μέρος των αναγκών τους.
Να υποστηρίζουν ενεργά την παραγωγή τοπικών προϊόντων για τοπική κατανάλωση
Να στήνουν παντού σχήματα άμεσης επαφής παραγωγών και καταναλωτών αγροτικών προϊόντων
Να δημιουργούν τοπικά νομίσματα, για να ενισχύσουν τις τοπικές οικονομίες
Να συμμετέχουν μαζικά στις εθελοντικές οργανώσεις για βοήθεια στους άπορους
Να στηρίζουν τη δημιουργία κοινωνικών επιχειρήσεων (τυπικών ή άτυπων) για να βρουν δουλειά οι άνεργοι
Να στηρίζουν τη δημιουργία συμβατικών ατομικών ή συλλογικών επιχειρήσεων που να παράγουν κοινωνικά χρήσιμα προϊόντα (ή να παρέχουν κοινωνικά χρήσιμες υπηρεσίες) για τον τόπο, υποκαθιστώντας εισαγωγές.
Να στηρίζουν τους αγώνες για προστασία και ανάδειξη βιοτόπων, που σώζουν φυσικούς πόρους για τις επόμενες γενιές και μεσοπρόθεσμα δίνουν και θέσεις εργασίας στις τοπικές κοινότητες
Να στηρίζουν τους αγώνες για την υπεράσπιση των δημοσίων εκτάσεων που η κυβέρνηση προσπαθεί να ξεπουλήσει
Γενικά να υπερασπίζονται τον δημόσιου χαρακτήρα των νερού κ.α. δημόσιων αγαθών. Να συμπαραστέκονται ενεργά (…. και κριτικά) στους αγώνες που ήδη έχουν ξεσπάσει για την προάσπιση του πολιτισμού, της δημόσιας εκπαίδευσης, υγείας, περίθαλψης, των δημόσιων ΜΜΕ.
Να συμμετέχουν στις κάθε είδους δράσεις για πράσινο και καλύτερη ποιότητα ζωής στις πόλεις και τα χωριά….
Αυτά απλά μερικά παραδείγματα. Ο καθένας / καθεμία πρέπει να λειτουργήσει πια ως ενεργός πολίτης. Το μόνο που μετρά σήμερα είναι η πράξη.
Αυτή είναι η δημιουργική αντίσταση.
Η δημιουργία και η συλλογικότητα διώχνει το φόβο και φέρνει αυτοπεποίθηση.
Αυτοπεποίθηση σημαίνει γίνομαι αυτεξούσιος, καθορίζω και ιεραρχώ τις πραγματικές μου ανάγκες και προωθώ την ικανοποίησή τους ατομικά είτε συλλογικά χωρίς να παρακαλώ κανέναν πολιτικάντη, δήμαρχο ή κόμμα και κανέναν αετονύχη «επενδυτή», διατηρώντας την αξιοπρέπεια μου.
Ας κάνουμε επιτέλους αυτό το βήμα. Μπορούμε;
Υπογραφές:
Βαβαδάκη Μαρία
Βλοντάκης Γιώργος
Κατσανεβάκης Αλέξανδρος
Κούρος Αντώνης
Κυπριωτάκης Νίκος
Μαυρομάτης Μανόλης
Νικηφοράκη Γεωργία
Κουβίδη Μαρία
Πριμηκύριος Νίκος
Σκουλάς Γιάννης