“Δεν αξιολογώ συναδέλφους μου”
Παραιτήθηκε ο διευθυντής του ΕΠΑ.Λ. Βρυσών, Βασίλης Φασαράκης, εξηγώντας με επιστολή του στο Διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων, Μανούσο Μαραγκάκη, ότι δεν πρόκειται να προχωρήσει στη συγκρότηση ομάδων εργασίας για την αξιολόγηση συναδέλφων του
Αναλυτικά, το κείμενο της επιστολής παραίτησης:
«Κύριε Διευθυντή,
υποβάλλω την παραίτησή μου από τη θέση του διευθυντή ΕΠΑ.Λ. Βρυσών, γιατί μου ζητήσατε να αναθέσω υποχρεωτικά στους συναδέλφους του σχολείου μου να συγκροτήσουμε ομάδες εργασίας, για να εφαρμόσουμε την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας, πράγμα που έρχεται σε αντίθεση με την απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων μου, του πρωτοβάθμιου σωματείου μου (ΕΛΜΕ), αλλά και της ομοσπονδίας μου (ΟΛΜΕ). Κυρίως, όμως, έρχεται σε αντίθεση με τη συνείδησή μου ως παιδαγωγού και εργαζόμενου που εδώ και 27 χρόνια υπηρετεί συνειδητά τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και αγωνίζεται για ένα καλύτερο δημόσιο σχολείο.
Η επιλογή μου να επιστρέψω στον τόπο καταγωγής μου, τον Αποκόρωνα, για να προσφέρω και από τη θέση αυτή ό, τι μπορώ ως διευθυντής σε ένα επαρχιακό σχολείο το οποίο, παρά το πλήθος προβλημάτων που αντιμετωπίζει, επιτελεί ανεκτίμητο κοινωνικό έργο, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συμβιβαστεί με το ρόλο του ψυχρού εκτελεστή μιας πολιτικής που στόχο έχει την εξαθλίωση της δημόσιας εκπαίδευσης και των λειτουργών της. Άλλωστε, οι αρχές και τα ιδανικά με τα οποία γαλούχησε ο κτηνοτρόφος πατέρας μου εμένα και τα τρία αδέρφια μου, αυτονόητη προέκταση και εμπέδωση των οποίων θεωρούσε τις πανεπιστημιακές σπουδές και των τεσσάρων μας, δε μου επιτρέπουν να παραβώ στο ελάχιστο τις αρχές της δημοκρατίας και της αξιοπρέπειας.
Επομένως, μέσα σε αυτό το καθεστώς της θεσμοθετημένης πια υποχρηματοδότησης των σχολικών μονάδων στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας», μέσα σε συνθήκες εργασιακής ανασφάλειας, όχι μόνο εμάς των εκπαιδευτικών, αλλά και των οικογενειών των μαθητών μας, και με δεκάδες συναδέλφους μου των ΕΠΑ.Λ. μόλις πρόσφατα απολυμένους αναρωτιέμαι: «Αξιολόγηση από ποιον, για ποιον και με ποιο σκοπό;» Καμιά αυταπάτη δεν έμεινε ότι η περίφημη «αξιολόγηση της σχολικής μονάδας» δεν είναι τίποτα άλλο από ένας αντιδραστικός – αντιεκπαιδευτικός μηχανισμός ο οποίος θα αποτελέσει βασικό μοχλό για την προώθηση του «νέου σχολείου» οδηγώντας στην κατηγοριοποίηση σχολείων, εκπαιδευτικών και μαθητών, στο τσάκισμα των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών των λαϊκών οικογενειών, καθώς και στην απόλυση εκατοντάδων καθηγητών. Άλλωστε, αν ήθελε κάποιος να πείσει ότι ειλικρινά ενδιαφέρεται για την επίδοση των μαθητών και την αναβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης, φαντάζομαι ότι το πρώτο το οποίο θα φρόντιζε να γίνει είναι κανένα παιδί να μη ζει χωρίς σπίτι, φαγητό, ρεύμα και υγειονομική περίθαλψη, συνθήκες μέσα σε κάποιες από τις οποίες σας διαβεβαιώνω ότι επιβιώνουν αρκετοί μαθητές του σχολείου μου .
Για όλα τα παραπάνω, λοιπόν, σας ζητώ να με απαλλάξετε από τα διοικητικά μου καθήκοντα επιτρέποντάς μου να συνεχίσω απερίσπαστα να υπηρετώ την εκπαίδευση ως απλός μαχόμενος εκπαιδευτικός μαζί με τους άξιους συναδέλφους μου και στο πλάι των μαθητών μου κοιτώντας τους στα μάτια χωρίς να ντρέπομαι για πράξεις που καθόλου δε συνάδουν με το λειτούργημα του παιδαγωγού.
Σας παρακαλώ να προβείτε στις ανάλογες διαδικασίες, ώστε να αντικατασταθώ.»