Θα ρωτήσετε ίσως: Μα υπάρχει καθεστωτική Αριστερά; Πως δεν υπάρχει! Είναι αυτή που γεννιέται και θάλλει, μέσα στους κόλπους της Αστικής τάξης, έτσι για να της δίνει μια ψευδεπίγραφη μορφή πραγματικού Δημοκρατικού πολιτεύματος, χωρίς στην ουσία – όταν διανέμεται ο παραγόμενος πλούτος – να μοιράζεται στοιχειωδώς δίκαια!
Μπορούνε να την πούμε και … «ολίγον έγκυος». Φυσικά, από την αυγή του καπιταλισμού, εκρίθη αναγκαίο να υπάρχουν τα πολιτικά μορφώματα αυτού του είδους! Ας επικαλεστούμε φυσικά την Γαλλική επανάσταση, ακόμα και την Οκτωβριανή, τουλάχιστον κατά τα πρώτα τους στάδια. Το βασικό ερώτημα, που πρέπει να τεθεί στις κρισιακές μέρες μας είναι το εξής: Μια τέτοια «Αριστερά», πόσο αριστερά είναι και πόση σχέση μπορεί να έχει με την κομμουνιστική αριστερά; Για να απαντηθεί πρέπει να κατανοήσουμε δύο πράγματα: 1) Συνηθέστατα προέρχεται από τα υψηλά κοινωνικά στρώματα, που δεν αντέχουν την κατάφωρη, προ οφθαλμών, τους αδικία ενάντια «στης Γης τους κολασμένους». 2) Αυτή η «Αριστερά» δεν μπορεί και δεν θέλει να λεκιαστούν τα λευκά κολάρα της , από τη μουτζούρα των μουτζούρηδων, ούτε από τις στάλες της βαρβάτης ανάσας των! Να το πώς προσπάθεια να «άρουν τας αμαρτίας» της τάξης των, αλλά χωρίς να συγχρωτιστούν με αυτούς της γης τους κολασμένους – εξ αιτίας αυτού του διχασμού, βλέπουμε, μέχρι και κυβερνητικές συμπράξεις με τους πολιτικούς εκπροσώπους της Αστικής Τάξης: Την συγκυβέρνηση των ημερών μας! Πιθανό ζητούμενο: Η λαϊκή εγκράτεια, εξαιτίας που και… «δικοί μας» μετέχουν σ’ αυτό το κυβερνητικό σχήμα; Να είναι μια ακόμα απάτη του πολιτικού στάτους αυτό; Δεν μπορώ να το πω με βεβαιότητα φυσικά. Όμως όλα παίζονται…
Όμως εδώ που τα λέμε, αν δεν μεθέξει αποφασιστικά στο κοινωνικό – πολιτικά δρώμενα η Αριστερά η πραγματική, τα αποτελέσματα σε βάθος πολιτικού χρόνου, είναι αυτά που βιώνουμε σήμερα! Και βεβαίως (τα ‘χει δείξει άλλωστε η διεθνής πολιτική ιστορία) δεν γίνεται να ‘χουμε εξελίξεις σε φιλολαϊκή κατεύθυνση! Επαναστατικές αλλαγές με γάντια, μόνο στη φαντασία μας μπορούμε να τις δούμε. Αν μιλήσουμε για το μέλλον αυτής της «Αριστεράς», πρέπει να είμαστε σίγουροι πως δεν έχει τέτοιο! Κι ας το κατανοήσουν τα ολίγιστα πλήθη που την ακολουθούν, έτσι για να μην τους καταλογιστεί από τα βλέμματα του «Μεγάλου Αδελφού» η ακρότης που πιθανώς θα τους στερήσει όποια και όσα στερείται ο … ζωηρός πολίτης. Κατανοείτε ποια και ας είστε σίγουροι πως ουδείς είναι βέβαιος τι μπορεί να του επιφυλάσσει στο μέλλον , το σύστημα της Μισθωτής Δουλείας…
Εν κατακλείδι, αυτό το «ολίγον έγκυος» μόρφωμα, δεν προσφέρει τίποτε σ’ όλους που τα ακολουθούν, αλλά πολλά σ’ αυτούς που το δρομολογούν… Και φυσικά η ζημιά του για τα λαϊκά στρώματα δεν είναι αμελητέα. Ύστερα – για να κλείσω – καθ’ όσον αφορά την χώρα μας, τι πάει να πει αυτός ο προσδιορισμός «Δημοκρατική Αριστερά»; Μήπως έχει την έννοια της ύβρεως ενάντια στην πραγματική Αριστερά; Το αποκλείετε;
Ύστερα είναι και το άλλο: Σε καιρούς κρίσιμους για το Σύστημα, ανάγκη πάσα να γεννηθούν πλείστα όσα… Αριστερά σχήματα ή σχήματα που θα φαίνονται τέτοια. Έτσι μέσα από τις δράσεις των, θα απορροφάται η λαϊκή αγανάκτηση…
Αντώνης Χαρχαλάκης