Του Ευάγγελου Κυζηράκου | Ο Κώστας Κατσούλης είναι από τους ανθρώπους που η θύμηση τους χάνονταν μέσα στις μνήμες των εφηβικών μου χρόνων. Μέχρι που τις τελευταίες μέρες αυτές οι μνήμες μαύρισαν από την αναπάντεχη είδηση του θανάσιμου τραυματισμού του και της δολοφονίας του από «οπαδούς»(;) μιας ομάδας σε αγώνα του αγαπημένου του Εθνικού Πειραιά στην Τρίτη Εθνική κατηγορία.
Οι γονείς του καταγγέλλουν ότι η δολοφονία του έχει στοιχεία που καταδεικνύουν στόχευση. Εδώ οι καταγγελίες των γονιών του και του αδελφού του:
[youtube id=”gNCpyaz2fAE” width=”620″ height=”360″]
Η είδηση τραγική και συνάμα ιδιόμορφη, καθώς ο «Εθνικός Πειραιά» και ο «Ηρόδοτος» δεν είχαν ποτέ αντιπαλότητες. Ο Κώστας Κατσούλης ήταν γνωστός αντιφασίστας και όλοι γνωρίζουμε ότι οι φασιστικές ομάδες εδώ και χρόνια έχουν βάλει στο στόχαστρο το «οπαδικό κίνημα» και προσπαθούν να διεισδύσουν μέσα από αυτό στα λαϊκά στρώματα και την νεολαία.
Ίσως δεν είμαι ο πλέον κατάλληλος άνθρωπος για να μιλήσει για τον Κώστα Κατσούλη. Μπορώ όμως να παραθέσω τον Κώστα που γνώρισα εγώ. Ο Κώστας που γνώρισα είχε όλα τα χαρακτηριστικά που περιγράφουν με λίγα λόγια οι δικοί του άνθρωποι μέσα από τις καταγγελίες τους. Ήταν παλικάρι, γεροδεμένος, άφοβος και άνθρωπος που έβαζε πάνω από όλα τον συνάνθρωπο του, ειδικά εάν ήταν πιο αδύναμος, νέος ή γέρος.
Ο Κώστας τελείωσε το Ζάννειο Πειραματικό Λύκειο Πειραιά και Σπούδασε στο ΤΕΙ Τουριστικών Επαγγελμάτων στην Πάτρα. Όταν ήμασταν μικροί, ήταν ο μεγάλος αδελφός που μας προστάτευε από τα άλλα μεγαλύτερα αγόρια που πας «κυνηγούσαν» όταν παίζαμε στο προαύλιο του σχολείο μας, στα πλαίσια «παιδικών παιχνιδιών ηγεμονίας».
Κάθε φορά που επισκεπτόταν το Πειραιά, περνούσε από το σχολείο μας να δει τον αγαπημένο αδελφό του, τους καθηγητές του και εμάς. Ο αδελφός του και εγώ είχαμε ως καθηγήτρια Θεολογίας την ιδία καθηγήτρια που είχε και αυτός όταν ήταν μαθητής. Ήμασταν τυχεροί γιατί στους εφηβικούς μας προβληματισμούς η Θεολόγος μας, μας πρότασσε πάντα απαντήσεις με αναφορές στον Ντοστογιέφσκι. Στο απόηχο τον συζητήσεων μας όμως πάντα υπήρχαν οι διάλογοι που είχε σε πρωτύτερα χρόνια η Θεολόγος μας με τον Κώστα Κατσούλη. Η καθηγήτρια μας και εμείς, μαθαίναμε, διδασκόμασταν ο ένας από τον άλλον και προχωρούσαμε όλοι μαζί, με τον Κώστα παρόν, με ένα παράξενο αλλά απτό τρόπο.
Ο Κώστας όμως, ήταν παρόν και σε άλλους δημιουργικούς διαλόγους και αναζητήσεις μας. Ήταν παρόν στις μουσικές αναζητήσεις της εφηβείας μας, καθώς ήταν ο κοινωνός νέων μουσικών ρευμάτων. Λέξεις όπως: «Sex Pistols», «Iron Maiden» & «Alexander the Great», Περιοδικά fanzine, Leyton – Εast London, προστέθηκαν στο λεξιλόγιο μας από τα ερεθίσματα που μας μετέφερε τόσο μέσο του αδελφού του καθώς και ο ίδιος.
Ο Κώστας Κατσούλης ήταν – τραγική λέξη αυτή η τελευταία – στον αντιεξουσιαστικό χώρο και συνάμα ρομαντικός οπαδός του Εθνικού Πειραιά. Αυτός έγραφε τα συνθήματα «Πινέζες» και «14» στους τοίχους του σχολείο μας με μπλε μαρκαδόρο.
Ως φοιτητής στα ΤΕΙ Πάτρας συμμετείχε ενεργά στο σπουδαστικό, μαθητικό και φοιτητικό κίνημα του 1990 – 91 και ήταν «δίπλα» στον Νίκο Τεμπονερα όταν εξαπέλυσαν εναντίον του την δολοφονική τους τότε επίθεση οι ΟΝΝΕΔιτες.
Συμμετείχε ενεργά στους αγώνες και ιδιαίτερα στον αντιφασιστικό αγώνα. Ο αθλητισμός ήταν η μεγάλη του αγάπη.
Το 1996 όταν η νεοναζιστική ΧΑ άνοιξε τα γραφεία της στον Πειραιά, ήταν όπως πάντα στην πρώτη γραμμή της αντιφασιστικής διαδήλωσης. Οι Νεοναζί τότε είχαν ρίξει λευκή μπογιά από τα παράθυρα των γραφείων τους για να σημαδέψουν τους διαδηλωτές και μετά το πέρας της αντιφασιστικής διαδήλωσης, είχαν εξορμήσει για να «εντοπίσουν» αντιφασίστες διαδηλωτές, τραυματίζοντας τον Κώστα.
Ως απάντηση στην επίθεση που είχαν δεχτεί τόσο ο Κώστας καθώς και άλλοι αντιφασίστες, είχε πραγματοποιηθεί μεγάλη αντιφασιστική διαδήλωση στον Πειραιά ύστερα από κάλεσμα τοπικών φορέων και της ΓΣΕΕ.
Ο Κώστας άφοβος παρέμεινε ενεργός στο αντιφασιστικό κίνημα, και πάντα ρομαντικός οπαδός του Εθνικού Πειραιά. Μετακόμισε από τον Πειραιά στην Κρήτη για να ζήσει σε ένα καλύτερο φυσικό περιβάλλον με τοπικά χαρακτηριστικά και τοπική διάρθρωση, στοιχεία μιας ζωής στην οποία πίστευε.
Την ρομαντική του προσήλωση στον Εθνικό Πειραιά, την έντυνε με αντισυστημικά χαρακτηριστικά και την πρότασσε ως μια θέση «ενάντια στο ηγεμονικό ρεύμα» που στον Πειραιά θεωρούσε ότι αποτυπωνόταν από τον Ολυμπιακό, μια «συστημική επιλογή» σύμφωνα με τις διηγήσεις του. Η ζωή απέδειξε ότι δεν είχε μάλλον και πολύ άδικο ο Κώστας, καθώς ο Ολυμπιακός είναι ένα συλλογικό σύμβολο που κάθε συστημική τάση ήθελε και θέλει να έχει στην «φαρέτρα του».
Ακούγοντας τους δικούς του ανθρώπους να λένε, «ο Κώστας κάθισε πίσω προκειμένου να προστατέψει με το σώμα του τον πατέρα με τα παιδιά που βρισκόταν δίπλα του, από την μανία των οπαδών(;;;) του «Ηροδότου»», «να προστατέψει τα γυναικόπαιδα», μια χαρακτηριστική του φράση που μας την έλεγε από παιδιά, «σκεπτόμενος καλύτερα να φάω εγώ μερικές που αντέχω, παρά οι πιο αδύναμοι συνάνθρωποι μου», ήταν ο Κώστας που εγώ είχα γνωρίσει.
Η επίκληση της τοπικής του ταυτότητας «παιδιά και εγώ κρητικός είμαι», την οποία πρόταξε ως κοινό τόπο και γέφυρα, δεν πτόησε ούτε αυτή από ότι φαίνεται τους επιτιθέμενους.
Είναι τραγικό, αλλά πρέπει τουλάχιστον να διερευνηθούν οι καταγγελίες της οικογένειας του Κώστα Κατσούλη και να ερευνηθεί εάν υπήρχαν ή όχι πολιτικά κίνητρα πίσω από την δολοφονία του Κώστα.
Ο Κώστας Κατσούλης ήταν ρομαντικός οπαδός του Εθνικού Πειραιά, Αντιφασίστας και Παλικάρι.