Η διαγραφή χρέους ή διαιώνιση του προβλήματος σε λάθος βάση. Κάπως έτσι αποτιμά τα δεδομένα της Ελλάδας το φημισμένο Ινστιτούτο Μπρίγκελ.
Σε άρθρο που υπογράφει ο πανεπιστημιακός Ασόκα Μόντι του Πανεπιστημίου Princeton, γίνεται λόγος για την ασφυκτική πίεση που ασκείται στην Ελλάδα, να ακολουθήσει μια λανθασμένη πολιτική υπαγορευμένη από τους Ευρωπαίους – μια πολιτική που δεν οδηγεί (και δεν πρόκειται να οδηγήσει) στο επιθυμητό αποτέλεσμα, όσο το θέμα της διαγραφής χρέους μένει εκτός ημερήσιας διάταξης.
Ο κ. Μόντι σημειώνει πως η πρόσφατη επίσκεψη του Πιέρ Μοσκοβισί στην Αθήνα με στόχο να ενισχύσει τον καταπονημένο πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, ήταν απρεπής και περιττή, καθώς έβαλε στο επίκεντρο τη διαβρωτική πολιτική της ΕΕ. Ειδικά στο σημείο που ο κ. Μοσκοβισί έκανε λόγο για «αυτοκτονία» εάν και εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Κάτι αντίστοιχο έκανε πρόσφατα και ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ εκφράζοντας την προτίμησή του σε «γνωστά» πρόσωπα.
Ο κ. Μόντι προσπαθεί να ορθοτομήσει και να μην χαριστεί ούτε στην Ελλάδα, δαιμονοποιώντας μόνο την ΕΕ. Γράφει χαρακτηριστικά: «Η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να είναι μέλος της Ευρωζώνης. Από τη στιγμή, όμως, που ο Χέλμουτ Κολ άνοιξε το δρόμο, ήταν αναπόφευκτο το 2002 να ενταχθεί και η Ελλάδα». Και από εκείνο το σημείο, φτάσαμε στον Οκτώβριο του 2009 οπότε και έγινε η αναγνώριση -από πλευράς των ελληνικών αρχών- ότι υπήρξε παραποίηση των οικονομικών στοιχείων. Όταν, όμως, αποδείχθηκε πως αυτό το θέμα δεν μπορούσε να λυθεί δίχως εξωτερική βοήθεια, τότε ενέσκηψε στην Ελλάδα η Τρόικα. Ο κ. Μόντι γράφει πως η αρχική ιδέα ήταν ότι η Ελλάδα θα αποπληρώσει τους ιδιώτες πιστωτές της στο ακέραιο, για να φτάσουμε τον Ιούλιο του 2011 και να γίνει κατανοητό από την Τρόικα ότι πρέπει να χαλαρώσουν οι όροι αποπληρωμής από πλευράς της Ελλάδας. «Ήταν, όμως, πολύ αργά», σημειώνει ο κ. Μόντι, «υπήρξαν μεγάλες απώλειες με αποτέλεσμα να επιβληθεί σκληρή λιτότητα στην Ελλάδα που δημιούργησε εκτεταμένη πτώση στην ανάπτυξη και προκάλεσε διαρκή δυστυχία. Το λάθος είχε γίνει!».
Στο σήμερα
Αυτή τη στιγμή ο μόνος σωστός τρόπος για να προχωρήσει η Ελλάδα, είναι να δεχθεί η Τρόικα το προφανές: ότι η Ελλάδα θα αποπληρώσει το χρέος της σε βάθος χρόνου – ας πούμε, σε 100 χρόνια. Αυτό θα σημάνει άφεση χρέους που θα βοηθήσει την Ελλάδα και να κάνει πιο ευέλικτους τους Γερμανούς που θα πρέπει να πουν στο λαό τους ότι θα πληρώσουν ξανά για την Ελλάδα.
Σε θεωρητικό επίπεδο μπορεί να ακούγεται λογικό, αλλά όπως σημειώνει ο κ. Μόντι: «Το σύστημα αντεπιτίθεται. Αν γίνει κάτι υπέρ της Ελλάδας, αμέσως η Ιρλανδία και η Πορτογαλία θα φωνάξουν ότι κι εκείνοι έπρεπε να τύχουν ανάλογης αντιμετώπισης. Επιπροσθέτως η συγχώρεση του χρέους θα παραβιάσει τη Συνθήκη της Λισαβόνας, κάτι τέτοιο θα έθετε υπό αμφισβήτηση τη συνταγματικότητα του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, η οποία εγκρίθηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με την αιτιολογία ότι τα δάνεια θα πρέπει να επιστρέφονται σε ένα ”κατάλληλο περιθώριο”».
Υψηλό διακύβευμα
Ακόμη και έτσι ο κ. Μόντι σημειώνει: «Το διακύβευμα σήμερα είναι υψηλό, όχι μόνο για την επίλυση της κρίσης, αλλά και για τη μελλοντική μορφή της Ευρώπης. Η Ελλάδα είναι η αιχμή των δοκιμών, τη στιγμή που ο ιδανικός στόχος της ΕΕ θα έπρεπε να είναι η πολιτική ενότητα. Είναι εύκολο να χαρακτηριστούν αντιδραστικοί όσοι μιλούν για χαλάρωση των μέτρων προς την Ελλάδα, αλλά αυτό δεν βοηθάει. Αυτές οι συζητήσεις έγιναν για την Ισπανία και είναι αναπόδραστο να γίνουν κάποια στιγμή και για την Ιταλία».
Ειδικότερα για την Ελλάδα, η ανάλυση του κ. Μόντι, είναι οξεία και ρίχνει συγκεκριμένες ευθύνες: «Τα λάθη που έγιναν στην περίπτωση της Ελλάδας είναι πάρα πολλά. Αλλά μια νέα αρχή είναι δυνατόν να συμβεί. Η Τρόικα πρέπει να συγχωρήσει μέρος του ελληνικού χρέους. Με το πρωτογενές πλεόνασμα και με τα έσοδα από τους φόρους η Ελλάδα μπορεί να κάνει μια νέα αρχή με τους ιδιώτες πιστωτές της. Πρέπει η εποπτεία των φορολογικών λογαριασμών της Ελλάδας να μεταφερθεί από το γραφείο του Μοσκοβισί (και των Γερμανών) στους ιδιώτες πιστωτές».
Για την Ευρώπη η αξιοπιστία του κοινού νομίσματος είναι ουσιαστικής σημασίας, αλλά σύμφωνα με τον κ. Μόντι «αυτό μπορεί να γίνει βήμα-βήμα. Τώρα είναι ώρα για μεγάλες χειρονομίες. Η Ελλάδα που για χρόνια ήταν αστείρευτη πηγή αναστάτωσης, μπορεί να γίνει η αιτία για την αλλαγή της αρχιτεκτονικής της Ευρωζώνης. Ίσως είναι ο μόνος τρόπος για να δώσουμε στην Ελλάδα μια πραγματική ευκαιρία και ίσως είναι ο μοναδικός τρόπος για να σωθεί το ευρώ», καταλήγει.